«Եթե իմ նախագծած շենքերը լավ ստացվեն, հենց դրանով էլ ինձ կհիշեք». Ալեքսանդր Թամանյան

Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում «Ալեքսանդր Թամանյան. Հոդվածներ, փաստաթղթեր, ժամանակակիցները նրա մասին» ժողովածուից Գևորգ Մուշեղյանի «Ինչքան հեռանում, այնքան մեծանում է …» դիմանկար-հոդվածից մի փոքրիկ հատված:

Թամանյանի արվեստանոցը դեպի իրեն էր ձգում հայ ճարտարապետներին, որոնց նա մանրամասն ծանոթացնում էր իր նախագծերի հետ և զրուցում ճարտարապետության հարցերի մասին: Նրա արվեստանոցը միշտ այցելում էին ինչպես Միության տարբեր քաղաքներից, այնպես էլ արտասահմանից Երևան ժամանած հյուրերը:

Շատ էին գալիս նաև մեր քաղաքի աշխատավորները, որոնք հետաքրքրվում էին Երևանի վերակառուցման ու բարեկարգման ծրագրերով, Թամանյանի կազմած մեծ ու վեհաշուք շենքերի նախագծերով: Թամանյանը խտություն չէր դնում իր արվեստանոցը այցելողների մեջ: Մայրաքաղաքի մակետի վրա նա ամենայն սիրով բոլորին պատմում էր Երևանի պայծառ ապագայի մասին:

Հիշում եմ, մի քաղաքացի. լսելով Թամանյանի բացատրությունները և զգալով, թե իր առաջ ինչպիսի մեծություն է կանգնած, երկչոտությամբ հարց տվեց` թե քաղաքի որ տեղում պետք է կանգնեցվի իրեն` Թամանյանի արձանը: Միամիտ ու անսպասելի հարցին ճարտարապետը պատասխանեց. «Եթե իմ նախագծած շենքերը լավ ստացվեն, հենց դրանով էլ ինձ կհիշեք …»:

Նյութը ` Ք. Ա-ի