Մրսող կոչեր` անձրևանոցների տակից
ՀրապարակումներՐաֆֆի Հովհաննիսյանի այս տարվա առաջին հանրահավաքը, չնայած կլիմայական անբարենպաստ պայմաններին, կայացավ:
Հրապարակում չկար նախկին հոծ բազմությունը: Անգամ հանրահավաքներին «մշտականի» տոմս հանած մարդիկ չկային. մեր երկրում հանրահավաքների գաղափարը կարծես թե բարոյալքվել է: Դե, ինչպես ասաց դատարկությունից չնեղսրտած, այլ նույն ավյունով լցված Րաֆֆի Հովհաննիսյանը, ժամանակն է ճառերից անցնելու գործերին: Ցավոք, յուրաքանչյուր հանրահավաքի ժամանակ նույն բանն ենք լսում. «Անցնում ենք գործի»: Ո՞ւր է գործը... Դեռևս չկա: Գուցե դեռ երկար ժամանակ էլ չլինի, բայց պետք է նկատենք, որ ամեն մի հանրահավաք հայաստանյան քաղաքական դաշտում պարզություն է մտցնում:
Այսօրվանը ոչնչով չէր տարբերվի նախորդներից, եթե բեմահարթակից նոր խոսք չհնչեր` Արարատ Զուրաբյանի` ասելիքով հարուստ ելույթը: Նա եկել էր ոչ թե պարզապես ներկայություն ապահովելու, այլ կոչով դիմելու հավաքվածներին:
Առիթը բաց չթողնելով` Արարատ Զուրաբյանը տողատակով, բայց ջրի կաթիլի պես պարզ ԲՀԿ-ին հասկացրեց, որ պետք է կողմնորոշվել` ընդդիմությո՞ւն, թե՞ իշխանություն: Բազմիցս կրկնված ու արդեն մաշված այս միտքը հանգիստ չի տալիս շատերին: Քաղաքականությամբ զբաղվողները վերջապես ուզում են իմանալ` ո’վ է ԲՀԿ-ն և ո’ր տախտակամածին է կանգնած:
Ճոճվողների դասին պատկանող այս ուժին Արարատ Զուրաբյանն իր ելույթով հասկացրեց` սթափվել է պետք, ու թող չփորձեն խաբել ժողովրդին:
Նրա կոչով էլ կարծես թե ավարտվեց հանրահավաքը. ելույթին հետևեց նույնաբովանդակ տեքստերի շարքը, որն արդեն տերունական աղոթքի պես անգիր ենք արել: Միայն թե այս անգամ նոր տերմին էր ներմուծվել ելույթ ունեցողների բառացանկում` «Իզգոյ»... Ահա’ ելույթների կիզակետը: Դե, դա էլ քաղաքական վերջին զարգացումներին ընդառաջ:
Զարուհի Փոստանջյանի տեղը դատարկ էր:
Նելլի Ավետիսյան