«Առավոտ». Ոչ ՀՀԿ-ն, ոչ «քառյակը» չէիր ասում, որ դա բացասական, նույնիսկ աղետաբեր գործընթաց է
Հայկական ՄամուլՔաղաքական գործիչները չեն սիրում «եթե»-ներով խոսել, եւ այն դեպքում, երբ մեր հարցերը պայմանական եղանակի կուռուցվածք ունեն, նրանք գտնում են «հարցը ցրելու» այդ ձեւը: Քանի որ ես գործիչ չեմ, ապա կարող եմ մտավոր փորձ անել, թե ինչ կլիներ, եթե Հայաստանը ԵՄ-ի հետ ասոցացման համաձայնագիրը նախաստորագրեր:
Ռուսաստանը խիստ կբարկանար: Բարկության նշաններն արդեն իսկ երեւում էին: Հայաստանցի վարորդ Հրաչյա Հարությունյանին կանացի խալաթով տարել էին դատարան, իսկ «Վեստիի» լրագրողը նրա մասին չափազանց առահարմահական երանգներով էր խոսում: Անցած ամառվա ընթացքում ռուսաստանյան «կրեմլյան» լրատվամիջոցները մի 5 անգամ հիշեցին 1977 թվականի Մոսկվայի մետրոյում տեղի ունեցած ահաբեկչությունը, որի կազմակերպիչը, ըստ պաշտոնական վարկածի, հայ «անջատողական» Ստեփան Զատիկյանն էր: Եվ իհարկե գլխավորը՝ Ադրբեջանին զենք վաճառելու փաստի եւ գազը թանկացնելու սպառնալիքի մասին:
Այնպես որ, եթե ԵՄ-ի հետ ասոցացման համաձայնագիր ստորագրվեր, ապա վստահ եղեք՝ մենք ուկրաինացներից պակաս ահաբեկիչներ եւ ագգայնականներ չէինք ներկայացվի: «Հրաշալի քառյակն» է՛լ ավելի հրաշալի կլիներ: Նույնիսկ կարող է՝ այս օրերին արդեն իշխանության եկած լիներ:
Այս պահին մեր ռազմավարական ընկերները դժգոհելու առիթ չունեն: Բայց եթե հանկարծ Կրեմլին Հայաստանում ինչ-որ մի բան դուր չգա, նա բարկանա եւ, ենթադրենք, որոշի Հայաստանում նոր նախագահ նշանակել, ապա ես կարող եմ որոշում ընդունողներին (Սուրկովն է, թե ով է) խորհուրդ տալ, թե ում վրա պետք է կանգ առնի նրանց ընտրությունը՝ Աշոտ Մանուչարյանի: Բացատրեմ, թե ինչու:
Մինչեւ անցած տարվա սեպտեմբերի 3-ը Հայաստանը բավականին երկար գործընթաց է անցել՝ ԵՄ Արեւելյան գործընկերութան ծրագրի շրջանակներում: Ոչ ՀՀԿ-ն, ոչ «քառյակը», ոչ էլ ինձ հայտնի քաղաքական ուժերից որեւէ մեկը չէր ասում, որ դա վատ, բացասական, նույնիսկ աղետաբեր գործընթաց է: Խաղեր էին տալիս: Այդ հիմա է, որ նրանք բացահայտել են «մեր անվտանգությանը սպառնացող մարտահրավերները», որոնք մեզ համար կստեղծեր այդ գործընթացից նեղացած Ռուսաստանը: Որ կստեղծեր, դրանում, ինչպես արդեն ասացի, ոչ մի կասկած չկա: Բայց դրա մասին կուսակցությունները երկուսուկես տարի ոչ մի ծպտուն չէին հանում:
Եվ միայն Աշոտ Մանուչարյանն էր բացատրում, թե ինչ զզվելի բան է ԵՄ-ի հետ ասոցացման համաձայնագիրը, եւ ինչպիսի ուղիղ ճանապարհով է այն տանում դեպի LGBT համայնք: Հետեւաբար, պետք չէ մնացածներին բզբզել, սիրելի ընկեր Սուրկով, նրանք կարող են էլի խաղեր տալ: Իսկ ահա Աշոտ Մանուչարյանի վրա կարող եք վստահ լինել: Մեկ էլ՝ Խաչիկ Ստամբոլցյանի վրա, որին կարելի է այդ դեպքում վարչապետ նշանակել:
Շարունակությունը` «Առավոտ» օրաթերթի այսօրվա համարում: