Սյուզան Մարգարյան. «Մինչև հիմա ինձ մեղավոր եմ զգում Սիրուշոյի առաջ»
ԱյլՈ՞վ կարող է մեզ ճանաչել ավելի լավ, քան մեր մայրը: Նա անհավանական մի ուժով զգում է ցանկացած բան, որ կապված է մեզ հետ: Մեր մայրերը ոչ միայն անսահման նվիրված են մեզ, այլև մեզ բոլորից լավ են ճանաչում: Հայտնի մարդկանց իրենց ծնողների աչքերով ներկայացնելու առիթներ ESem.am-ը բազմիցս ունեցել է: Իհարկե, մայրիկների կարծիքը խիստ սուբյեկտիվ է, սակայն հետաքրքիր: Նրանք հիշում են զավակների մանկության բոլոր դրվագները ու միշտ ոգևորությամբ պատմում մեր մանկական քաջագործությունների մասին:)
Այս անգամ զրուցել ենք երգչուհի Սյուզան Մարգարյանի հետ: Խոսելով Սիրուշոյի մասին' նա նշեց, որ դուստրը մանկուց շատ հետաքրքիր էր ու աշխույժ. Նրա մանկական չարաճճիությունները պայմանավորված էին անսահման հետաքրքրասիրությամբ: «Որքան էլ Սիրուշոն շատ հետաքրքրասեր էր, նրան չէին հետաքրքրում նյութական բաները, միշտ շատ խորն է եղել,- ասաց տկն Սյուզանն ու հավելեց, որ երգչուհին վաղ հասակում էլ շատ է հետաքրքրվել տեխնիկայով: -Սիրուշոյին շատ հետաքրքիր էր, թե ինչպես է, օրինակ, տեսաերիզն աշխատում վիդեոսարքավորման մեջ: Տանը մի ֆիլմի տեսաերիզ ունեինք, որից մեկ օրինակ կար ու երկրորդը գտնելը գրեթե անհնար էր: Սիրուշոն չորս, թե հինգ տարեկան էր, մի օր որոշել էր ինքը միացնել վիդեոսարքավորումն ու հենց այդ տեսաերիզն էր վերցրել: Միացրեց և սարքավորումը ծամեց ժապավենը, ես հիշում եմ իր դեմքի արտահայտությունը. այդ պահին աչքերում և՛ վախ կար, և՛ մեղավորության զգացում, ամեն ինչ կար: Ես բարկացա, սակայն ամեն ջղայնությունից հետո հասկանում ես, որ պետք էր այլ կերպ մոտենալ, ես պետք է ավելի նրբազգաց լինեի»:
Ըստ երգչուհի-մայրիկի՝ դուստրն իրեն երբեք նեղություն չի տվել. «Երբ գնում էինք խանութ, ես անգամ երազում էի, որ նա ինչ-որ բան ուզեր: Նա շատ դժվար էր ընտրում ամեն ինչ և երբ ասում էր՝ բայց ոնց որ վատը չի, ես անմիջապես գնում էի»: Տկն Սյուզանը ափսոսանքով, միաժամանակ՝ հպարտությամբ մի դեպք հիշեց Կանադայից: «Վալենտինի օրը գնացել էինք խանութ՝ մի քանի նվեր գնելու: Ամուր բռնել էի նրա ձեռքը, քանի որ այնտեղ շատ վատ դեպքեր են լինում: Մի պահ չնկատեցի՝ ինչպես էր ձեռքս թողել, շրջվեցի ու տեսա, որ կողքիս չէ, նայում էի շուրջս, իրեն չէի գտնում ու ինձ կորցրած՝ բղավում էի: Մեկ էլ տեսնեմ՝ ձեռքերը հետևում պահած գալիս է, մի քիչ մեղավոր հայացքով էր, բայց նաև ինչ-որ ժպիտ կար դեմքին: Ես ինձ շատ եմ մեղադրում այդ օրվա համար, որովհետև անմիջապես չհասկացա իրեն ու հուզմունքս այնքան շատ էր, որ բղավեցի՝ ո՞ւր ես, ա՛յ բալիկս, ինչո՞ւ ես ձեռքս բաց թողել, չես հասկանում, որ շատ էի անհանգստանում: Նրա աչքերին արցունքներ երևացին, մեջքի հետևից մի կարմիր ծաղիկ հանեց ու ասաց՝ մամա, ես մի դոլար էի հավաքել, որ քեզ համար նվեր գնեի Վալենտինին: Մինչև հիմա ինձ մեղավոր եմ զգում Սիրոշոյի առաջ: Թող չստացվի, որ ես լավ բաներ եմ ասում, բայց նա այնքան լավ, գիտակից, խելացի երեխա էր»,- պատմեց տկն Սյուզանը:
Մանրամասն` այստեղ: