«Հրապարակ». Մեր գերուն կատաղությունից են սպանել. պատերազմի ժամանակ կանոններ չեն պահում
Հայկական ՄամուլԿիսապատերազմական իրավիճակում կրքոտ քննարկումների պակաս չկա: Հատկապես լսելի է այսօր մեր բանակաշինության ակունքներում կանգնած զինվորականների, հրամանատարների ձայնը: Նրանց մի մասը հանրապետությունով մեկ սահման մեկնողներ է հավաքում՝ կանգնելու համար ջահել զինվորների կողքին: Մյուսներն սպասում են՝ ասելով, որ ֆիդայական ժամանակներն անցել են, ունենք կանոնավոր բանակ, եւ դիրքերում ազատամարտիկի կարիք չկա: Օրերս «Հրապարակ»-ում նման հայտարարություն էր արել «Տիգրան Մեծ» ջոկատի հիմնադիր հրամանատար Կորյուն Ղումաշյանը՝ ասելով. «Ոչ մի ազատամարտիկ թող չհայտարարի, թե դիրքեր է ուզում գնալ, մենք պետություն ունենք, գլխավոր հրամանատար, պաշտպանության նախարար… իսկ ինչ-որ մեկն անուն հանելու համար ասում է, որ ես կարող եմ զորք հավաքել, գնալ ճակատ, ես իրեն ամոթանք կտամ»: Երեկ այս հարցերի շուրջ զրուցեցինք գնդապետ, «Սեւ հովազ» ջոկատի հրամանատար, ԱԺ պատգամավոր, ԲՀԿ անդամ Ռուստամ Գասպարյանի հետ:
- «Անունով» հրամանատարներին կզգուշացնեի, որ ավելորդ հայտարարություններ չանեն: Հրամանատարներ, որոնք պատերազմի ժամանակ իրենց զինվորները թողած ուրիշ հրամանատարների հույսին՝ փախչում էին, նույնիսկ այն ժամանակ Վազգեն Սարգսյանի հրամանով զինաթափվել են, այսօր քննադատում են տղաներին, որոնք պատրաստակամ են գնալու ճակատ, եթե մեր ներկայությունը պետք է մեր երեխաների կողքին: Երեւի նորից վախ կա մեջները, որ իրենց էլ կարող են տանել անհրաժեշտության դեպքում:
- Ո՞ւմ նկատի ունեք:
- Ես չեմ ուզում անուններ տալ, բայց թող հիշեն, թե ինչպես են պատերազմում իրենց զինվորները լքել դիրքերն ու փախել, եւ մեզ չստիպեն, որ անուններ հրապարակենք: Թող սուս նստեն իրենց տեղերում:
- Երեկ Ադրբեջանում սպանեցին հայ գերուն՝ Չինարի գյուղի բնակիչ Կարեն Պետրոսյանին: Դուք կռվել եք այդ վայրերում: Ի՞նչ կարծիքի եք այս միջադեպի մասին:
- Շամշադինի այդ հատվածում շատ է եղել, որ չոբանները անասունը քշել են մի քիչ խորը: Իսկ սպանել են նրան, բնականաբար, կատաղությունից: Քանի որ այս ընթացքում ադրբեջանցիները շատ կոտորվեցին: Մերոնք ուժեղ հակահարվածներ տվեցին, եւ կատաղությունից, այսօր ով էլ ընկնի ձեռքները, խփելու են:
- Բայց Կարմիր խաչ կա, այլ միջազգային իրավապաշտպան կազմակերպություններ, կանոնակարգեր կան՝ գերիների հետ վերաբերմունքը սահմանող:
- Պատերազմի ժամանակ կանոնները չեն պահում: Կռիվն իր կանոններն ունի: Թուրքը մնում է թուրք: Կամ՝ ո՞վ է հարցում անելու թուրքերից, թե ինչու են սպանել, հետազոտելու, թե ինչից է մահացել: Այսօր այն վիճակն է՝ դրած խփում են մեր դիրքերին, դիվերսիոն գործողություններ են անում, զինվորներ են սպանում: Այսօր մեծ երկրները նստած՝ լուռ նայում են:
- Դուք Արմավիրի մարզում հավաք եք կազմակերպել Ձեր ջոկատայինների: Կարծում եք արդեն կռի՞վ է, կա՞ դրա անհրաժեշտությունը:
- Կռիվն սկսվում է էն ժամանակ, երբ որ քո պաշտպանության նախարարությունը «պավեստկա» է բաժանում: Այսօր մեր պահանջը դեռ չկա: Փառք զինվորներին, որ այսօր իրենց գործն անում են ու շատ լավ: Էսօր թուրքերն էսքան գոռում-գոչում են, բայց իրենց օպերացիաները «պրավալ» են տալիս: Իսկ մերոնք մտնում են, գործն առանց շուխուռի անում են, հետ են գալիս: Բայց պետք է պատրաստվել, որ պետք եղած դեպքում մենք գնանք:
Շարունակությունը` «Հրապարակ»-ի այսօրվա համարում: