Վերջին մեկ տարին բացահայտեց Ալիևի իշխանության հակաժողովրդական բնույթը. «Ազադլըգ»
Համաշխարհային ՄամուլԱդրբեջանում իշխանությունը 11 տարի առաջ հորից' Հեյդար Ալիևից որդուն' Իլհամին փոխանցելու սկզբնական շրջանում հասարակությանը հուսադրում էին, որ նա «երիտասարդ» է, «օտար լեզու գիտի», «Եվրոպայում է կրթություն ստացել», և նրա համար ստեղծում էին նախկին նախագահներից տարբերվող երևակայություն: «Ազադլըգ» թերթն, անդրադառնալով Իլհամ Ալիևի իշխանության 11 տարիներին, գրում է, որ իրականում, Իլհամ Ալիևի մեծ պարտությունը սկսվել է հենց 2013 թվականի նախագահական ընտրություններից:
Ինչպես հաղորդում է «Արմենպրես»-ը, թերթը գրում է, որ այդ ընտրություններում ժողովուրդը չքվեարկեց Ալիևի օգտին, ինչն ապացուցեց ընդդիմության և ժողովրդական ուժերի «Ազգային խորհրդի» միասնական թեկնածու Ջամիլ Հասանլին, ով հաղթանակ էր տարել բոլոր ընտրատեղամասերում: Հետո այդ ընտրությանը բացասական կարծիք հայտնեցին միջազգային կազմակերպությունները: ԵԱՀԿ-ի ընտրական առաքելությունն ընտրությունները 58 տոկոս գնահատեց վատ կամ շատ վատ, գործընկերները Ալիևին շնորհավորեցին մեկ ամիս հետո, և հոկտեմբերի 9-ի ընտրություններից հետո Ալիևի իշխանությունը զրկվեց «ժողովրդավարության ուղղությամբ ևս մեկ քայլ» հաճոյախոսությունից:
«Սակայն, իշխանության «սև օրերը» չսահմանափակվեցին դրանով: Իլհամ Ալիևն իր նախագահության 11-րդ տարին նվիրեց քաղբանտարկյալների «արտադրությանը»: Օրենքներն իմաստազրկվեցին, դատարաններն ավելի վերածվեցին խաղալիք կառույցի, ձերբակալություններն իրագործվեցին ավելի շինծու մեղադրանքներով: Արտագաղթողերի թիվն աճեց, բնակչության եկամուտները նվազեցին, ինքնասպանությունները հասան ռեկորդային սահմանի: Նույնիսկ, այնպիսի իրավիճակ ստեղծվեց, որ մարդիկ իրենց հասանելիքը ստանալու համար ինքնահրկիզման դիմեցին, նետվեցին կամրջից, մահվան հացադ ուլ սկսեցին: Տնտեսության բոլոր բնագավառներում մենատիրություններն ուժեղացան, ձեռնարկատիրական գործունեությունն ավելի սահմանափակվեց, կրթությունն անկում ապրեց, շրջանավարտների մեծ մասը քննություններից «2» գնահատական ստացավ, առողջապահության նկատմամբ վստահությունը վերացավ, երկրի բնակչությունը հետազոտվելու և բուժման համար հոսեց արտասահման: Հանցագործությունների թիվն աճեց, քրեական իրավիճակի մակարդակով Ադրբեջանն աշխարհում գրավեց 3-րդ տեղը:
Ղարաբաղի հարցում առաջընթաց չեղավ, հակառակը, ադրբեջանցի զինվորներ զոհվեցին, բանակում տհաճ դեպքերը շատացան և չապահովվեց «անհրաժեշտության դեպքում Ղարաբաղը կռվով կվերադարձնենք» իշխանությունների կողմից ամեն օր արվող հոխորտանքը:
Իրավապաշտպանները, լրագրողները, ինտելեկտուալ երիտասարդները կալանվեցին աննախադեպ շինծու մեղադրանքներով, Բաքվում պայթեցվեց ընդդիմադիր Ժողճակատ կուսակցության շտաբը, իրական ընդդիմությանը շարքից հանելու համար օգտագործվեց ամբողջ իշխանական զինանոցը: Ազատ մամուլի վերացումն Ադրբեջանում արագորեն շարունակվում է:
Իլհամ Ալիևը վերջին մեկ տարում «նոկաուտի» վիճակում հայտնվեց նաև արտաքին քաղաքականության բնագավառում: Միջազգային կազմակերպություններն Ադրբեջանի հետ կապված քննադատական զեկույցներ հրապարակեցին, «խավիարային քաղաքականությունը» մերկացվեց և ձախողվեց, Եվրոպայի Խորհրդում Իլհամ Ալիևին իր համար խիստ տհաճ հարցեր տվեցին, Բաքվում անցկացված միջազգային միջոցառումներում բացահայտ խոսվեց իշխանության հակաժողովրդական քայլերի մասին: Եվրոպայի խորհրդարանն Ադրբեջանի հետ կապված բանաձև ընդունեց և օրակարգ եկավ Բաքվի դեմ պատժամիջոցներ կիրառելու հարցը: ԱՄՆ նախագահն Ադրբեջանին մեղադրեց ժողովրդավարական արժեքների նկատմամբ հարգանք չդրսևորելու մեջ:
Այս բոլորից հետո Իլհամ Ալիևը որպես հարգարժան հյուր Բաքվում ընդունեց ադրբեջանական ժողովրդին ոչխար անվանած Վլադիմիր Ժիրինովսկուն, եւ խոստովանեց, որ իր համար պետության, ազգի ինքնասիրությունը ոչ մի արժեք չունի:
Այո, այս տարիների ընթացքում Իլհամ Ալիևն ու նրա շրջապատն ավելի հարստացան, երկիրը վերածեցին սեփական ունեցվածքի, և այս «ավանդույթը» շարունակելու համար ձեռք մեկնեցին ցանկացած ապօրինության:
Մի խոսքով՝ Իլհամ Ալիևի 11 տարվա իշխանությունը Ադրբեջանին հեռացրեց ժողովրդավարությունից և մոտեցրեց դիկտատուրային: Միևնույն ժամանակ, 11 տարիների վերջում պատռվեց նաև ռեժիմի դիմակը»: