Մարուքյան-Փաշինյան գզվրտոց. նրանցից ո՞վ է իշխանության դրածո, իսկ գուցե երկո՞ւսն էլ
ՎերլուծականՆախօրեին Վանաձորում մեկնարկել է քաղաքային ընտրությունների քարոզարշավը: Վանաձորն ակնհայտորեն իշխանամետ քաղաք չէ, սակայն այստեղ մեծ հենարան չունի նաև տիտղոսային ընդդիմությունը: 2012-ի խորհրդարանական ընտրություններն այս քաղաքում ի հայտ բերեցին քաղաքական նոր կոնֆիգուրացիա, որի մի բևեռում ՀՀԿ-ն է, մյուսում՝ Վանաձորից ԱԺ պատգամավոր ընտրված Էդմոն Մարուքյանը, ով իր թիմով մեկ տարի առաջ ստեղծեց «Լուսավոր Հայատան» կուսակցությունը:
Հենց ՀՀԿ-ն և «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունն են այս ընտրարշավի հիմնական ֆավորիտները: Վանաձորի գործող քաղաքապետ Սամվել Դարբինյանի անձն այնքան վարկաբեկված է, որ կառավարող կուսակցությունը որոշեց իր համասնական ցուցակի առաջին համարը վստահել նոտար Մամիկոն Ասլանյանին, ով ըստ տեղացիների համակիրների որոշակի շրջանակ ունի քաղաքում: Ս.Սարգսյանի կուսակցությունը թերևս ճկուն կադրային լուծում է գտել փորձելով ընտրարշավի ժամանակ իրեն զերծ պահել քաղաքային այսօրվա իշխանությունների հասցեին հնչող քննադատությունից:Մյուս կողմից ՀՀԿ-ի ավանդական ձեռագիրը չի փոխվել: Նորից կուսակցությունը շարունակում է ադմինիստատիվ ռեսուրսի գռեհիկ կիրառում, քաղաքի երկու հրապարակները ընդդիմության համար ըստ էության փակ պահելու մարտավարությամբ: Կամ արդյոք կառավարող կուսակցության կրեատիվ մոտեցման մասին է խոսում այն հանգամանքը, որ ընտրական շրջանում կառավարությունը 160 միլիոն դրամ է հատկացնում Վանաձորին: Այդ գումարը ծախսվելու է ոչ թե քաղաքի զարգացման, այլ քաղաքապետարանի աշխատավարձերի պարտքը մարելու նպատակով: Այլ խոսքով խնդիր է դրված մոբիլիզացնել քաղաքապետարանի ադմինիստրատիվ ռեսուրսը: Ընտրարշավի մյուս ֆավորիտը «Լուսավոր Հայստան» կուսակցությունը առաջադրել է իր նախագահի եղբոր Քրիստ Մարուքյանի թեկնածությունը և հենվում է քաղաքի բողոքական էլեկտորատի վրա, որի շնորհիվ չորս տարի առաջ պատգամավոր դարձավ Էդմոն Մարուքյանը:
Սակայն «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունն ունի մրցակից ոչ միայն ՀՀԿ-ի, այլ այս ընտրություններում իր համամասնական ցուցակն առաջադրած «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության դեմքով:
Ընդ որում, «Լուավոր Հայաստան» կուսակցությունն-«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցություն հակադրությունը գալիս է Երևանից և Վանաձորում ընդամենը լոկալ դրսևորում է ստանում: Նիկոլ Փաշինյանը «մեկ ընդդիմության» իր թեզով իշխանության նախագիծ է համարում նաև «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությանը: Մասնավորապես, Նիկոլը հիշեցնոմ է, որ անցած չորս տարվա ընթացքում Մարուքյանը երկու անգամ կողմ է քվեարկել կառավարության ծրագրին: Լավ, բայց հիմա Փաշինյանը թիրախ է դարձրել, ոչ թե նույն այդ ատելի կառավարության թեկնածուին, այլ նրա մրցակից «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությանը:
Ստացվում է, որ Վանաձորում «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունն անուղակիորեն աջակցում է ՀՀԿ-ի իշխանության վերարտադրությանը: Այդ ֆոնին Մարուքյանի կողմնակիցները հենց Փաշինյանին ու նրա կուսակցությանն են համարում Բաղրամյան 26-ի պռոեկտ:
«Քաղաքացիական պայմանագիրը» և «Լուսավոր Հայաստանը» նոր կուսակցություններ են, կրեատիվ մոտեցումներով, նոր օրակարգով ու ասելիքով: Նույնիսկ շատ բնական կլիներ նրանց դաշինքը խորհրդարանական և տեղական ընտրություններում: Սակայն նման բան տեղի չունեցավ ու հիմա, որքան էլ պարադոքսալ է, այդ երկու կուսակցությունների գզվռտոցը նույնքան բնական է, անկախ այն հանգամանքից, թե նրանցից ով է իշխանության դրածոն, կամ եթե նույնիսկ երկուսն էլ ինքնաբավ կուսակցություններ են, կամ իշխանության դրածոներ:
Բանն այն է, որ գրեթե նույնն է «Քաղաքացիական պայմանագիր» և «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունների էլեկտորալ բազան, քաղաքացիական հասարակությանը նրանց հակվածությունը: Ասել է թե նրանք կիսելու բան ունեն: Առաջին հերթին, խորհրդարանական առաջիկա ընտրություններում: Իսկ Վանաձորում «Քաղաքաիական պայմանագիր» կուսակցությունը «Լուսավոր Հայաստանից» ընդամենը քվեներ է տանում, չեզոքացնելով ՀՀԿ-ի պարտության հեռանկարը: Հարկ չեմ համարում անդրադառնալ ՀՅԴ, ՀԱԿ, ԱՎԿ, ԲՀԿ, «Համախմբում» կուսակցությունների համասնական ցուցակներին, որովհետև դրանցից որևէ մեկն առայժմ չի կատարել որևէ քայլ, հանդես չի եկել նախաձեռնությամբ, որոնք կարող էին փոխել Վանաձորում հոկտեմբերի երկուսին նշանակված ՏԻմ ընտրությունների քաղաքական խճանկարը:
Սարգիս Հակոբյան