Չլինի՞ Կարեն Կարապետյանը որոշել է յուրայիններին կարգել բանանի և շաքարավազի բիզնեսներում
ՎերլուծականՔաղաքական առաջնորդն ուժեղ է, երբ սեփական խաղն է թելադրում՝ չհայտնվելով դիմացինների ծուղակում: Երեկ Կարեն Կարապետյանն ապացուցեց, որ ոչ ստանդարտ իրավիճակներում կորցնում է քաղաքական ադեկվատությունը: Նիկոլ Փաշինյանն անձնական խնդիրներ ունի Սամվել Ալեքսանյանի հետ և հարց է ձևակերպել շաքարավազի և բանանի ներկրման ոլորտում առկա մենաշնորհների մասին: Վարչապետը խուսափել է հստակ պատասխանից, նույնիսկ չի համարձակվել պնդել, որ այս ոլորտներում մենաշնորհ կա, սակայն երաշխավորել է, որ այսուհետ յուրաքանչյուր գործարար ազատ կարող է շաքարավազ ու բանան ներմուծել:
Կարեն Կարապետյանի պատասխանն անդեմ է, եթե չասեմ՝ համակարգային լուծումների տիրույթից դուրս: Ուժեղ վարչապետը չէր կենտրոնանա բանանի և շաքարավազի վրա. խորհրդարանի բարձր ամբիոնից կհայտարարեր, թե մոնոպոլիաներն իր թշնամիներն են՝ անկախ մենաշնորհային դիրք ունեցողի անձից կամ իշխանական տանիքից: Կարեն Կարապետյանի երեկվա պատասխանը երկու ենթադրության տեղիք է տալիս. կամ վարչապետը չունի սեփական մարտավարություն և շատ շուտ հայտնվում է ընդդիմախոսների ծուղակում, կամ էլ Փաշինյան-Կարապետյան երեկվա հարցուպատասխանը բեմականացված էր:
Այսինքն՝ դրա թիրախը կամ թիրախները համաձայնեցված էին և Կարապետյանի հակամենաշնորհային պայքարը կրելու է հատվածական և ոչ համընդհանուր բնույթ:
Եթե խոսենք ավելի պարզ, ապա ոչ թե մոնոպոլիաներն են վերանալու, այլ գործող մոնոպոլիստներն են փոխարինվելու նորերով:
Այս դեպքում մենաշնորհ ունենալը դառնում է պետության կողմից տրվող արտոնություն: Օրինակ՝ շաքարավազ այսուհետ կարող է ներկրել դարձյալ մեկ մարդ, բայց ավելի ինտելիգենտ ու արհեստավարժ, ռուսերենի փայլուն իմացությամբ:
Մեր վարչապետի շրջապատում «հունարով» մարդկանց պակաս չկա:
Սարգիս Հակոբյան