Փլվում է Անդրանիկին տեսած Գյումրիի «օժիտի տունը» (լուսանկարներ)
ՀասարակությունMediamax.am-ը գրում է.
«Շապիկի բամբակը բերած է Հնդկաստանից, թելը մանած է Մոսկովում, փաթուսխեն գործած է Մորոզովի ֆաբրիկայում, պարտնոյը շորը կարել է Թիֆլիզում»:
Հարսի ու փեսայի զգեստների, մինչեւ անգամ «չամաշորի» կտորի ու որակի մանրամասները, «բոխճեքի» ու «օսկեղենի» քանակը հասարակությանը հետաքրքրում է ոչ միայն այսօր, այլեւ դարեր առաջ: Միայն թե հիմա աշխարհագրությունն է մեծացել, անուններն են փոխվել՝ պարտնոյը դարձել է դիզայներ, չալղըչոնք դարձել են աստղեր, ավանդական գաթան՝ մի քանի հարկանի տորթ, մեծի խոսքով թամադան՝ հանդիսավար:
Ճի՞շտ է, թե՞ սխալ ճոխ մանրամասների մասին խոսելը, պատասխանը կտա ժամանակը: Գուցե դրոշմվի մարդկանց հիշողության մեջ ու փոխանցվի դարեդար, ինչպես Գյումրիի երկհարկանի կառույցը, որ դարձել է 19-րդ դարի հարսանեկան արարողության կարեւոր մաս ու մնացել պատմության տողերի արանքում:
-Ըսիկ օժիտի տունն է: Ջավահիր խանումի օժիտն է եղել էս շենքը, հերը քաղքի հարուստներից է էղել, աղջկա հարսնըքին ջեհեզ է տվել, խո հմիկվա հարսների պես վեց հատ սրբիչով չեն էրթա հարս, էն վախտերը ուրիշ է եղել,- Մանիկ տատը իր սկեսրայրից է իմացել այս շենքի պատմությունը, բայց որոշ մանրամասներ չի մտաբերում, -ումոնցեն է եղել էդ հարսը չեմ հիշե:
Ջավահիրը Էրզրումից Ալեքսանդրապոլ եկած ընտանիքից էր: Նրանց ալեքպոլցիները այլ ազգանունով կնքեցին՝ Դրամփյան: Սուրբ Աստվածածին եկեղեցու ծածկն ու գմբեթը եղել են փայտից, բնակչությունը այն որոշել է դարձնել քարից, որի համար գումար են հանգանակել: Երբ մեծահարուստ այս ընտանիքից օգնություն են խնդրել՝ ընտանիքը մեծ գումար է հատկացրել այս գործին: Կինը բերում է ու գումարը տալիս է ամուսնուն, որն էլ դրմփացնելով գումարը դնում է սեղանին, այստեղից էլ առաջացել է նրանց գերդաստանի անունը՝ Դրամփյան:
1897 թվականին Նիկողայոսը իր աղջկան՝ Ջավահիր Դրամփյանին ամուսնացրել է Ալեքսադրապոլի առաջին ընտրովի քաղաքագլուխ Գեղամ Տեր-Պետրոսյանցի հետ եւ շքեղ ճարտարապետությամբ այդ շենքը որպես օժիտ նվիրել է դստերը:
Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուրում