«Բաց երկնքի» բլեֆը...
ՎերլուծականԱյն պահից ի վեր, ինչ կառավարությունը սահմանեց բաց երկնքի քաղաքականության անցումը, կարծես թե հույսի նշույլներ ի հայտ եկան, որ ավիափոխադրումների ոլորտում առկա կոլապսը ի վերջո կհանգուցալուծվի: Սակայն այսօր՝ արդեն իսկ մի շարք հարցեր են առաջացել. Վրաստանից Հայաստանի ավիացիոն շուկա մուտք գործող արդեն նոր անվանմամբ և նորաստեղծ «Արմենիա» ավիաընկերությունը որքա՞ն «կձգի»: Արդյոք հայկական շուկայում այս ավիաընկերության կողմից առաջարկվող ամենաէժան ավիատոմսերն իրակա՞ն են, թե՞ «բլեֆ»: ՀՀ կառավարությունը պատրա՞ստ է «Արմենիա»-ի համար «Բաց երկնքի» քաղաքականությունը փոփոխել եւ արտոնություններ տալ, թե՞ ոչ: Ահա այս հարցերն են, որ դեռևս չեն գտնում իրենց պատասխանները, իսկ քաղավիացիայի վարչությունը կարծես թե բռնել է ամենահարմար՝ դիտորդի դերը:
Ընկերությունը նախորդ տարի հայտարարել էր, որ հայաստանյան ավիաշուկայում հանցավոր մրցակցություն ու դեմպինգ կա: Այն, ինչն ավիաընկերությունն անվանում է դեմպինգ, և թերևս ճիշտ է եզրույթների ընտրության մեջ, Քաղավիացիայի գլխավոր վարչության նորանշանակ պետ Սերգեյ Ավետիսյանը համարում է խիստ մրցակցություն՝ դրանով իսկ փաստելով, որ քաղավիացիայի վարչությունը չի պատրաստվում միջոցներ ձեռնարկել առկա ստանդարտների փոփոխման հարցում:
Քաղավիացիայի գլխավոր վարչության պետի համար սկզբունքային չէ, որ տեղական ավիափոխադրողն անպայման պետական լինի, բացի այդ, նա չի գտնում, թե տեղական ավիափոխադրողի համար պետք է արտոնություններ սահմանվեն. Ըստ նրա՝ բաց երկնքի քաղաքականությունը ենթադրում է, որ բոլոր ավիափոխադրողները' լինի տեղական, թե ոչ, պետք է գործեն հավասար պայմաններում' շուկայական մրցակցության կանոններով, ասել է թե՝ դեմպինգի: Իսկ Սերգեյ Ավետիսյանը քանի՞ ավիաընկերություն կարող է նշել, որոնք կհամաձայնեն աշխատել նման պայմաններում և նման մոտեցումների շրջանակներում..
Փաստացի՝ քաղավիացիայի գլխավոր վարչությունը ոչինչ չի անում տեղական ավիափոխադրողների կայացման եւ նրանց՝ մրցակցության համար առավել դիմացկուն դարձնելու ուղղությամբ: Եթե բաց երկնքի քաղաքականության ողջ փիլիսոփայությունը կայանում է նրանում, որ բոլոր ընկերությունների համար ստեղծվեն հավասար պայմաններ, ապա կարող ենք փաստել, որ այս քաղաքականությունն անմիջականորեն հարվածում է տեղական ավիափոխադրողներին: Քանզի վերջիններս դժվար թե կարողանան դիմակայել ռուսական կամ չինական ընկերություններին և կարճ ժամանակ անց՝ պարզապես դուրս են մղվելու շուկայից: Եթե Քաղավիացիայի վարչությունում չեն կարողանում գտնել այն միջոցները և լծակները, որոնց միջոցով նպաստավոր պայմաններ կստեղծվեն տեղական ընկերությունների գործունեության համար, ապա հարց է առաջանում. ի՞նչ տվեց մեզ՝ այսքան գովազդված «բաց երկնքի» քաղաքականությունը…
Ստելլա Խաչատրյան