Կյանքից հեռացել է իսկական երևանցիների սերնդի վառ ներկայացուցիչ Աշոտ Անդրանիկի Կիլիկյանը
Հասարակություն2017 թվականի դեկտեմբերի 12-ին կյանքից հեռացավ կենսուրախ, հիանալի մարդ, արտասովոր անձնավորություն, իսկական երևանցիների սերնդի վառ ներկայացուցիչ Աշոտ Անդրանիկի Կիլիկյանը:
Աշոտ Անդրանիկի Կիլիկյանը ծնվել է 1933 թվականի հունիսի 14-ին, Բաթումի քաղաքում, որտեղ ապրում էր նրա մայրական տատիկը: Նույն տարվա մեջ նրան բերել են Երևան քաղաքի Պուշկինի 4 հասցեում գտնվող ծնողների տուն: Աշոտ Կիլիկյանի ծնողները եղել են Հայաստանի առաջին ատամնաբույժներից:
Հայրը՝ Անդրանիկ Մկրտչի Կիլիկյան (02.05.1905 – 01.09.1982):
Մայրը՝ Զեփյուռ Մանուկի Ժիմիրչյան (15.03.1911 – 29.04.1989):
1941 թվականին Աշոտն ընդունվել է Չկալովի անվան դպրոցը: Դպրոցն ավարտելուն պես՝ 1951 թվականին, ընդունվել է Մոսկվայի Ստալինի անվան հաստոցամեքենաշինական «ՍՏԱՆԿԻՆ» ինստիտուտը, որն ավարտել է 1956 թվականին՝ «Ճշգրիտ մեխանիկական սարքեր» մասնագիտացմամբ և անցել աշխատանքի Երևան քաղաքի ժամացույցի գործարանում, որտեղ 4 տարվա գործունեության արդյունքում տեխնոլոգից հասել է Գործիքային արտադրամասի ղեկավարի տեղակալի պաշտոնին:
Կոմերիտմիության շրջանային կոմիտեի միջնորդությամբ տեղափոխվել է նորաբաց «Ռելե» գործարան, որտեղ զբաղեցրել է Գործիքային արտադրամասի ղեկավարի պաշտոնը՝ մինչև 1962 թվականը:
1959 թվականի հունվարի 31-ին Աշոտը Երևան քաղաքում ամուսնացել է գեղեցկուհի Էմմա Մնացականի Խոյեցյանի հետ: 1960 թվականի հունիսի 8-ին ծնվել է դուստրը՝ Վիկտորյա Աշոտի Կիլիկյանը, իսկ 1964 թվականի մարտի 1-ին՝ որդին՝ Մկրտիչ Աշոտի Կիլիկյանը:
1962 թվականին, երբ ԽՍՀՄ-ում արդեն ձևավորվել էին Ժողտնտեսության խորհուրդները (ԺՏԽ), Հայկական ԽՍՀ-ի ԺՏԽ-ում ստեղծվել էր վերակազմավորված և նորաստեղծ ընկերությունների տեխնիկական աջակցման բաժին, որտեղել էլ աշխատանքի ուղղորդվեց ինժեներ Ա.Ա. Կիլիկյանը՝ որպես բաժնի վարիչ:
1964-1971թթ. նա ղեկավարել է «Հայէլեկտրո» գործարանին կից Կոմպլեքս էլեկտրասարքավորումների համախորհրդային գիտահետազոտական ինստիտուտի (ВНИИКЭ) թիվ 10 բաժինը:
1969թ. համալրել է Խորհրդային կոմկուսի շարքերը և մինչև կյանքի վերջն էլ հավատարիմ էր իր քաղաքական դավանանքին:
1978 թվականին ստացել է երկրորդ բարձրագույն կրթությունը՝ Լենինգրադի Պ. Տոլյատիի անվան ինժեներային-տնտեսագիտական ինստիտուտի Արդյունաբերական արտադրանքի և շինարարության կառավարման բաժանմունքում:
1971 թվականին տեղափոխվել է աշխատանքի ԽՍՀՄ սարքաշինության նախարարությանը կից գործող Երևանի սարքաշինական գործարանում՝ որպես գործարանի գլխավոր ինժեներ:
1981 թվականին նշանակվել է 1973 թվականից վերակազմավորված ԽՍՀՄ սարքաշինության նախարարության «Էլեկտրասարք» Երևանի արդյունաբերական միավորման գլխավոր տնօրեն:
1974թ. փետրվարի 28-ին պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով ԽՍՀՄ ռազմածովային ուժերի առաջին նավերի վրա, հրամանատարական «Օրիոն» կառավարման վահանակի օդային բարձիկի վրա բարեհաջող մշակումների և նորարարությունների ներդրման համար:
1981թ. մարտի 31-ին պարգևատրվել է «Ժողովուրդների եղբայրության» շքանշանով ԽՍՀՄ-ի և Հնդկաստանի ռազմածովային ուժերի առաջին պահակային ռակետային նավերի վրա «Դվին-2» համակարգի մշակման և ներդրման համար:
1984թ. հունիսի 10-ին պարգևատրվել է «Աշխատանքային կարմիր դրոշ» շքանշանով՝ Բայկոնուր տիեզերակայանում «Բուրան» տիեզերանավի նախագծի աշխատանքներում մասնակցության և թռիչքի բարեհաջող իրագործման կապակցությամբ:
Այս ընթացքում աշխատանքում ունեցած հաջողությունների համար բազմակի պարգևատրվել է պետական պարգևներով և ԽՍՀՄ մեդալներով:
1993թ. մարտի 1-ից մինչև 1994թ. մայիսի 5-ը եղել է «Պրոմեթեյ» անդրկովկասյան նավթգազշինում միավորման կառավարիչ:
1994թ. մայիսի 6-ից աշխատել է որպես «Էլեկտրոմերա» միջբնագավառային պետական միավորման տնօրենի տեղակալ (ք. Մոսկվա):
Աշոտ Անդրանիկի Կիլիկյանի աշխատանքային գործունեության տարիների ընթացքում կատարվել են բազմաթիվ ռացիոնալիզատորական առաջարկներ և գյուտեր արդյունաբերական և գիտական տարբեր բնագավառներում, այդ թվում նաև բժշկության մեջ:
Նրա արդյունավետ ղեկավարման և անձնային հատկանիշների, ինչպես նաև ԽՍՀՄ սարքաշինության նախարար Մ. Ս. Շկաբարդնյայի հովանավորության շնորհիվ՝ անգլիական "SIMON-CARVES" ընկերության հետ ստորագրվել է 500 միլիոն ԱՄՆ դոլարի պայմանագիր՝ Հայաստանում «ՄԱՐՍ» արտադրական միավորում (ԱՄ) անվամբ ծրագրավորվող ու ղեկավարվող սարքավորումների գործարանի կառուցման համար:
1983թ. հունիսի 22-ին արդյունաբերությունում բազմամյա ակտիվ գործունեության և 50-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ Աշոտ Անդրանիկի Կիլիկյանը պարգևատրվել է Հայկական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի պրեզիդիումի «Պատվոգրով»: