Նախագահի խորհրդականին «պատին» դեմ չե՞ն տա
ՎերլուծականՀՀ գլխավոր դատախազության պետական շահերի պաշտպանության վարչությունում ՀՀ մշակույթի և ֆինանսների նախարարություններից ստացված փաստաթղթերի ուսումնասիրությամբ պարզվել է, որ «Հուշարձանների ամրակայում, նորոգում և վերականգնում» ծրագրի շրջանակներում 2014-2016թթ. իրականացված շինարարական աշխատանքների ընթացքում ՀՀ մշակույթի նախարարության պաշտոնատար անձինք փաստացի չկատարված կամ թերի կատարված աշխատանքներն ընդունել են որպես ամբողջությամբ կատարված, ինչի հետևանքով դրանց դիմաց ՀՀ պետական բյուջեից վճարվել է ընդհանուր առմամբ 67 մլն ՀՀ դրամ՝ պետությանը պատճառելով առանձնապես խոշոր չափերի վնաս: Նշենք, որ 2003թ.-ից մինչեւ 2016թ. սեպտեմբերը ՀՀ մշակույթի նախարարը եղել է Հասմիկ Պողոսյանը, որն այս տարի նշանակվեց Սերժ Սարգսյանի խորհրդական: Ասել է թե՝ բացահայտված չարաշահումները տեղի են ունեցել հենց նրա օրոք: Բայց, ինչպես երևում է, այս գործով սլաքներն ուղղվում են ոչ թ նախկին նախարարի, այլ ներկայիս փոխնախարար Արև Սամուելյանի դեմ: Դա էլ է պարզ: Հասմիկ Պողոսյանն արդեն իսկ իրեն պահովագրել է՝ վերջերս ստանձնելով Սերժ Սարգսյանի խորհրդականի պաշտոնը: Միչդեռ նրա ղեկավարման տարիներին բազմաթիվ բացահայտումներ եղան, որոնց համար դեռևս ոչ ոք արժանի պատիժ չի կրել: Ընդ որում՝ բացահայտումները կապվում էին անձամբ Հասմիկ Պողոսյանի անվան հետ, թեև վերջինս միշտ էլ հաջողացրել է ջրից չոր դուրս գալ՝ Առաջին տիկնոջ հետ ընկերությունն օգտակար բան է, ինչ խոսք:
Պողոսյանի ղեկավարման տարիներին բոլորովին անսպասելիորեն պարզվել էր, որ պատմամշակությային հուշարձանները տիկին մշակութամայրը դարձրել է դուքյան ու «արենդով» է տրամադրում ցանկացած վճարունակ քաղաքացու կամ կազմակերպության: Ինչ-որ տեղ սա հասկանալի է, չէ՞ որ Հասմիկ Պողոսյանը կիլոմետրերով հեռու էր մշակույթ կոչվածից և կառավարման տարիները լիարժեքորեն օգտագործել է միայն մեկ բանի՝ չարաշահումների, բիզնես շահերի սպասարկման համար :
Եվ վերջապես՝ նամուսի մասին: Չգիտեմ, թե Հասմիկ Պողոսյանի օրգանիզմում պադոշի տեսակարար կշիռը որքան է կազմում, բայց եթե Մշակույթի նախարար լինելու տարիներին ստեղծվել էր մի միջավայր, երբ ողջ հանրությունը սուր հակակրանք էր տածում տվյալ պետպաշտոնյայի հանդեպ ու 0-ական վստահություն էր ցուցաբերում, ապա արժանապատվության ու սրտացավության գոնե նշույլ ունեցող մարդն ինքը կհրաժարվեր հետագայում նոր պաշոն ստանձնելու մտքից: Սա ֆանտաստիկայի ժանրից, իսկ վերադառնալով ռեալիզմին, ուզում եմ հռետորական հարց ուղղել մշակութամոր վերադասին: Ձեր ինչի՞ն է պետք սույն անհատին խորհրդական նշանակելը, եթե վնասից բացի, ոչ մի օգուտ չի բերում, այդ թվում՝ նաև Ձեր իմիջային հարցերին:
Ստելլա Խաչատրյան