Թե ինչու Երևան քաղաքի գործող քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը և Երևան քաղաքի ավագանու ՀՀԿ խմբակցությունը չպետք է շարունակեն պաշտոնավարել
ՀայաստանԱրտավազդ Սարգսյանը գրում է.
Հարգելի՛ համաքաղաքացիներ այս փոքրիկ գրառումով ցանկանում եմ հնարավորինս հիմնավոր կերպով ներկայացնել, թե ինչու Երևան քաղաքի գործող քաղաքապետ՝ Տարոն Անդրանիկի Մարգարյանը և Երևան քաղաքի ավագանու ՀՀԿ խմբակցությունը չպետք է շարունակեն պաշտոնավարել հայերիս մայրաքաղաք Երևանի ղեկավար պաշտոններում
Եւ այսպիսով.
1. Դեռ 2017թ. Երևան քաղաքի ՏԻՄ ընտրություննրի ընթացքում արձանագրված և բացահայտված մի շարք ընտրակաշառք բաժանելու մեխանիզմներ, որոնք ի դեպ ԱԺ ամբիոնից բարձրաձայնվեցին այդժամյա ԱԺ պատգամավոր և քաղաքապետի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանի կողմից, վկայում են այն մասին որ ՀՀԿ խմբակցությունն ու քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը բացարձակ մեծամասնություն են ձեռք բերել ընտրակեղծիքների միջոցով։
2. Ընտրությունների այս կերպ բնորոշված առևտրային ընթացքն ապահովվել են վարչական մեխանիզմերի կիրառմամբ, Երևան քաղաքի վարչական շրջանների ղեկավարությունների օժանդակմամբ, թաղային քրեական և ոչքրեական հեղինակությունների,
մի շարք գծատերերի և քրեա-օլիգարխիկ շրջանակների միջոցներով։
3. Գործող կեղծարարությունների սխեմաներն տարիների ընթացքում բարձր մակարդակով կատարելագործվել են և սերտաճելով քաղաքի ղեկավարման օղակների մեջ առ այսօր, հնարավորություն են ընձեռնում հարկ եղած դեպքում որոշակի տրանսֆորմացիաների ենթարկվելով՝ կրկին անգամ գործի դրվել։
4. Պետական միջոցների անհամաչափ վատնման, տարածքների օտարման, շինթույլվությունների, բարեգործության պատրվակով մի շարք քաղաքացիների ուղղորդման, տարատեսակ ճնշումներ գործադրելու միջոցներով քաղաքի ավագանիում մեծամասնություն կազմած ՀՀԿ խմբակցությունը, ապահովվել է քաղաքային բյուջեի անխնա թալանումը, անհամաչափ գնումների, կոմունալ աշխատանքների շնորհիվ՝ այսպես կոչված օտկանտների միջոցով քաղաքապետի և այլ բարձրաստիճան պաշտոնյանների ապօրենի հարստացումը։
5. Հայաստանի Հանրապետությունում տեղի ունեցած թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխությունը և ժողովրդի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանի որպես ՀՀ վարչապետ ընտրվելը նպատակ ունի Հայաստանում վերահաստատել ժողովրդավարական կարգեր և անցկացնել Անկախ Հայաստանի պատմության մեջ ամենաարդար ընտրությունները և այսպիսով վերջնական շեշտ դնել համաժողովրդական հեղափոխության կայացման մեջ։
Սակայն, երբ Հայաստանի Հանրապետութունում ամենամեծ համայնք հանդիսացող մայրաքաղաք Երևանում իշխանություն է կազմում վերոնշյալ քաղաքական միավորումը և տիրապետում է վարչական ռեսուրսների, բացառիկ հնարավորություն է ունենում կայանալիք արտահերթ համապետական ԱԺ ընտրությունների ժամանակ կրկին անգամ գործի դնել արդեն իսկ տրանսֆորմացված մեխանիզմները խորհրդարանում ՀՀԿի բեկորներից կազմվող թիմի օգտին մաքսիմալ շատ քվե վաստակելու և ԱԺ-ում խմբակցություն ունենալու համար։
Բնականաբար օրվա իշխանությունների արդյունավետ և նպատակասլաց աշխատանքի շնորհիվ, նրանց չի հաջողվի վաստակել նախկինում ունեցած քվեների համարժեք ձայներ, բայց այնուամենայնիվ նրանց կհաջողվի թեկուզ 1/3-րդի համեմատությամբ ձայներ վաստակել նախկինում ունեցածի քվեների համեմատ։
Այսպիսով Տարոն Մարգարյանի հրաժարակը և հաջորդիվ Երևան քաղաքի ավագանու մանդատների վայր դնելն ու համապետական ընտրություններից առաջ Երևան քաղաքի ՏԻՄ ընտրություններ անցկացնելն ավելի քան քաղաքական և օրակարգային խնդիր է։
Եվ ուրեմն՝ Հակահեղափոխությունը պետք է վիժեցվի։