Վահան Հովհաննիսյանի կարիքը կա, և դա զգալի է նաև բարոյական առումով. այսօր նրա ծննդյան օրն է
ОбществоՕգոստոսի 16-ին Հայ Յեղափոխական Դաշնակցություն կուսակցության Բյուրոյի անդամ, Գերմանիայում Հայաստանի արտակարգ և լիազոր դեսպան Վահան ծննդյան օրն է: Նա կդառնար 62 տարեկան:
Ընտանիքի անդամները, թոռնիկները, զինակից և կուսակից ընկերներն այցելության էին գնացել Վահան Հովհաննիսյանի` ընկեր Վահանի շիրմին` ծաղիկներ խոնարհելու, աղոթելու և խնկարկելու նրա հիշատակը:
«Այսօր, իսկապես, ՎահանՀովհաննիսյանի կարիքը կա, ևդա զգալի է նաև բարոյականառումով: Այս դաշտը, որ ունենքայսօր, շատ է շեղվում իրբարոյական չափանիշներից, և Վահան Հովհաննիսյանի պես մարդն այսօր շատ պետք էր մեր կողքին»,-Yerkir.am-ի հետ զրույցում անկեղծացել է Վահան Հովհաննիսյանի կուսակից ընկեր Արտաշես Շահբազյանը:
«Այսօր մեր շրջապատում հաճախ ենք լսում այն արտահայտությունները, թե «Ափսոս` Վահանը հիմաչկա», «Այ, Վահանը հիմա ասելիք կունենար»: Մենք որքան հեռանում ենք իրենից ժամանակով, այնքանիր կերպարն ավելի է ամբողջանում` որպես գործիչ` իր ունեցած կարողությամբ և դերակատարությամբ: Իսկապես, մեր քաղաքական կյանքում ինքն ուներ իր տեղը, փնտրված էր և սպասված: Մարդիկ սպասումէին իր խոսքին, շատ կարևոր էր իր տեսակետը»,- նշել է Շահբազյանը:
Անդրադառնալով Վահան Հովհաննիսյան մտավորական կերպարին` Շահբազյանն ընդգծել է, որ նա, որպես քաղաքական գործիչ, ուներ մտավորականի «խորքը»` երևույթներին նայելու, լինելու շրջահայաց, չշտապելու ու ասված խոսքը կշռելու և ծանր խոսք ասելու. «Վահանը մեզ համար տարիների ընկեր էր, որ կենսագրություն էր ստեղծել, այնկերտել ամենադժվար ժամանակներում: Նա ամենապատասխանատու գործերի մեջ լինելով, ամենապատասխանատու գործեր ստանձնելով` նաև կարողացավ ճանաչելի և սիրելի դառնալ մերժողովրդի համար, որովհետև իր մեջ իսկապես տեսան մարդու, որը ոչ թե խոսքով է հայրենասեր, ոչ թեխոսքով և պաշտոնով է քաղաքական գործիչ, այլ` իր անցած ճանապարհով, որ սկսվում էր Արցախով ևանցնում դժվարին ժամանակների միջով»:
Շահբազյանը պատմել է, որ Վահան Հովհաննիսյանն իր անձը շատ չէր կարևորում. «Նա հումորով էր նաև ինքն իրանձի հետ, ինչը մեծ մարդկանց հատկություն է: Վահանի մասին շատ բան կարելի է հիշել, օրինակ, թեինչպես էր 90-ականների սկզբին հրապարակում պայքարում, Արցախում` պատերազմի տարիներին, հալածանքի տարիներին, բանտում, երբ դրոշ էր բարձրացնում և ճաղերի հետևից շատ սուրարտահայտություններ և գնահատումներ անում»:
Նա նաև անդրադարձավ Վահան Հովհաննիսյանի գրականությանը: «Վահանը շատ կարևոր ասելիքով, ուղերձունեցող գիրք գրեց: Դա ոչ միայն մեր, այլև` հայ ժողովրդի դերի և պատմական արժեքի մասին է, անցյալիև ապագայի»,- նշել է Շահբազյանը` խոսքը եզրափակելով.-«Այնպես որ, Վահանը բազմազան էր ևբազմաշնորհ»:
Վահան Հովհաննիսյանի մասին խոսել է նաև նրա որդին՝ Հայկ Հովհաննիսյանը: «Հիանալի հայր էր: Նակարողացավ տալ այն ամենն, ինչ հայրը պետք է տա իր որդուն` դաստիարակություն, կրթություն, արժեքներ»,- ասել է Հայկ Հովհաննիսյանը, ով հոր ծննդյան տարեդարձի առիթով այսօր ընտանիքի հետ նույնպես այցելել էր նրա շիրմին:
«Հորս գործունեությունն ու կյանքն այնպես է դասավորվել, որ ինքն իր ընտանիքի կյանքից շատ երկարժամանակահատված բացակայել է: Երեք-չորս տարեկան էի, երբ Արցախյան շարժումն սկսվեց և այդժամանակներից սկսած` անընդհատ հորս բացակայությունը նկատել եմ, բայց, միաժամանակ, հասկանում էի, որ ինքն ինչ-որ կարևոր գործի, կարևոր առաքելության վրա է: Սկզբում Արցախյանշարժումն էր, հետո` քաղաքական կյանքը Հայաստանում, այնուհետև` 90-ականների կեսերին, այնժամանակվա ռեժիմի կողմից նրա ձերբակալությունն էր, երեք տարի բանտում, հետո նորից վերադարձքաղաքական ասպարեզ. միշտ այդ բացակայությունը եղել է, բայց, դրան զուգահեռ, այդ կարճժամանակահատվածները, որ մենք հաջողացրել ենք նրա հետ անցկացնել, նա կարողացել է ճիշտարժեքներ և ճիշտ դաստիարակություն սերմանել իմ և իմ ընտանիքի մեջ»,-ասել է Հովհաննիսյանը:
Նա նշել է, որ, այնուամենայնիվ, երբեք չի ափսոսացել հոր բացակայությունների համար:
«Երբեք չեմ ասում` վա՜յ, ափսոս… Իհարկե, ցավալի էր, որ երկար ժամանակ բացակայում էր, բայց այդգիտակցությունը կար, որ ինքը կարևոր առաքելություն է իրականացնում»,- ընդգծել է Հայկը:
Հարցին, թե ի՞նչ գնահատականներ կտար Վահան Հովհաննիսյանը, եթե խոսեր այս օրերի մասին, Հայկը պատասխանել է. «Ես այսօր տարբեր տեղերից լսում եմ, որ նրա պակասը բավականին զգացվում է թե՛ կուսակցությանմեջ, թե՛ Հայաստանի քաղաքական կյանքում: Հաճախ ընկերներս հարցնում են` «ի՞նչ կասեր ՎահանՀովհաննիսյանն այսինչ իրադարձության կամ իրավիճակի մասին». իհարկե, դժվար է ասել, թե ինքն ինչկասեր, բայց ես կարծում եմ՝ նրա գաղափարների հետ հաղորդակից լինելու մի լավ ճանապարհ կա, այն է` նրա թողած հոդվածները, մտավոր ժառանգությունը կարդալը: Մասնավորապես՝ նրա հոդվածաշարը, որկոչվում է «Մայրամուտ, որը հարկավոր է կասեցնել»: Հենց երեկ դա ընթերցեցի և այնպիսի զգացում էր, որայսօրվա մասին է խոսում: Եվ վստահ եմ, որ այսօր հայաստանյան ներքաղաքական տարբեր բևեռներիվրա գտնվող մարդիկ, նույնիսկ այդ բառը չվախենամ ասել` «բարիկադների» հակառակ կողմում գտնվողմարդիկ, իր գրածներից կարող են որոշակի արժեքավոր խորհուրդ քաղել: Կարծում եմ` այդպես կարելի էհասկանալ, թե ինքն ինչ կասեր, կամ ինչ կմտածեր: Այդ հոդվածները գրված են տարիներ առաջ, բայց, ասես, գրված են այսօրվա համար»: