Իրական հեղափոխությունը դեռ նոր է սկսվում. մեկնարկը տրված է
ՎերլուծականՀայաստանի արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցելու համար ԿԸՀ նախընտրական ցուցակ է ներկայացրել 11 ուժ, որից երկուսը՝ կուսակցությունների դաշինք: Ուշագրավն այն է, որ այս ընտրություններում ակնկալվում էր մասնակցային ժողովրդավարության ներդրում, ասել է թե՝ սպասվում էր ավելի մեծ թվով քաղաքական ուժերի մասնակցությունը:
Ընտրություններին մասնակցության հայտ ներկայացրած քաղաքական ուժերի ցուցակներին նետած առաջին իսկ հայացքը բազմաթիվ հարցերի տեղիք է տալիս: Խոսքն առաջին հերթին վերաբերվում է նոր իշխանություններին՝ ՔՊ-ին, որի նախընտրական ցուցակն այնքան էլ չի համապատասխանում հեղափոխական իրողություններին: Դժվար թե օր ու գիշեր փողոցում հանուն ավելի որակյալ իշխանության պայքարած մեր քաղաքացիների մտքով կարող էր անցնել, որ հեղափոխական թիմը կազմված է լինելու նախկին հանրապետականներից, ոստիկանության աշխատողներից և լրագրողներից: Սակայն անգամ այդ հանգամանքը չի կարող խանգարել, որպեսզի Իմ Քայլը դաշինքն առանց որևէ խոչընդոտի գալիք խորհրդարանում ստանա իր այդքան բաղձալի մեծամասնությունը: Հասկանալի է, որ գլխավոր պայքարը ծավալվելու է խորհրդարանում երկրորդ տեղը զբաղեցնելու համար: Երկրորդ տեղին հավակնում են թե՛ ԲՀԿ-ն, թե՛ ՀՀԿ-ն: Հանրապետականները թեև հայտարարում են երկրորդ տեղի հավակնությունների մասին՝ ավելի իրատեսական է, որ նախկին իշխանական ուժը խորհրդարանում հայտնվի երրորդ տեղով, ինչն ընդդիմադիր լուրջ բևեռ ձևավորելու փայլուն հնարավորություն կընձեռի:
Ոչ պակաս ինտրիգային հարց է, թե որ ուժերը կպայքարեն անցողիկ շեմի հաղթահարման համար: Այդ ուժերն են՝ ՄԵՆՔ դաշինքը, «Սասնա Ծռեր»-ը և ՀՅԴ-ն: Եռյակից խորհրդարանում հայտնվելու առավել լավ շանսեր ունի նորաստեղծ ՄԵՆՔ-ը՝ ոչ միայն այն պատճառով, որ դաշինքի մաս կազմող «Հանրապետություն»-ը որոշակի ներդրում է ունեցել թավշյա հեղափոխության հաղթանակի մեջ, այլ նաև այն պատճառով, որ Փաշինյանին խորհրդարանում անհրաժեշտ է լինելու լռացնել արևմտամետ ուժի քվոտան: ՔՊ-ն Փաշինյանն է, իսկ Փաշինյանը բազմիցս է հայտարարել, որ Հայաստանի արտաքին քաղաքական վեկտորը որևէ փոփոխության չի ենթարկվելու: Հետևաբար, ՔՊ-ն արևմտամետ ուժ անվանելն այնքան էլ տեղին չէ: ԲՀԿ-ն ու ՀՀԿ-ն անգամ մեծագույն ցանկության դեպքում արևմտամետ ուժեր չես անվանի: Նույնը կարելի է ասել «Սասնա Ծռեր»-ի և ՀՅԴ-ի մասին: Այս երկու քաղաքական ուժերի միջև առանձին պայքար է գնալու այն պատճառով, որ նրանց էլեկտորատը գրեթե նույնն է: «Սասնա Ծռեր»-ի դեպքում առկա է արտաքին ճնշում, քանի որ թե՛ ռուսական կողմի, թե՛ ամերիկյան կողմի մեսիջներն այս քաղաքական ուժի մասով՝ հստակ են: Մյուս կողմից՝ Նիկոլ Փաշինյանի համար ավելի ձեռնտու է «Ծռերի» մուտքը ԱԺ, քանի որ վերջիններս չեն էլ թաքցնում, որ հակառակ դեպքում զինված պայքարի էջը չեն փակել:
Այս իմաստով, որքան էլ «Ծռերը» հավատարիմ մնան պայքարի զինված փուլը փակելուն՝ դեռ առնվազն որոշակի ժամանակ նրանք դիտարկվելու կամ ընկալվելու են 2016 թվականի ՊՊԾ գնդի գործողության լույսի ներքո, ինչը, հատկապես այժմ, շահեկան լույս չէ նրանց համար: Մի բան կարելի է հստակ արձանագրել՝ անցողիկ շեմը հաղթահարելու համար պայքարող ուժերը պայքարելու են միանգամից մի քանի ճակատով՝ միմյանց դեմ, ՀՀԿ դեմ և իշխանությունների դեմ:
Ս.Խաչատրյան