Կառավարությունը բացեց խաղաքարտերը. սպասվում է հերթական հիասթափությունը
ՎերլուծականՀեղափոխությունից հետո հասարակությունը գերսպասելիքներ ունի գործող իշխանությունից եւ այս պահի դրությամբ, շատերը փորձում են պարզապես հասկանալ, թե ինչ ծրագրով է առաջ շարժվելու գործադիրը: Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունն ի վերջո ներկայացրեց իր ծրագրի նախագիծը, որը մի քանի օր անց կհայտնվի խորհրդարանում և անգամ կասկած չկա, որ կընդունվի, հաշվի առնելով պատլամենտական մեծամասնության միահամուռ քվեարկությունը: Ծրագիրը բաղկացած է 8 հիմնական գլուխներից եւ ենթավերնագրերից, ընդհանուր առմամբ՝ 74 էջ է։ Կառավարության ծրագրի սկզբում ուղենիշները ներկայացնելուց հետո առաջնային ներկայացված է արտաքին եւ ներքին անվտանգության ապահովումը, կոռուցպիայի դեմ պայքարը, ազատ, երջանիկ եւ արժանապատիվ քաղաքացի ունենալը եւ միայն չորրորդ գլխում է ամրագրված մրցունակ, մասնակցային եւ ներառական տնտեսություն ունենալու դրույթը, ինչը, մեղմ ասած՝ տարօրինակ է, հաշվի առնելով Նիկոլ Փաշինյանի կողմից պարբերաբար հայտարարվող՝ տնտեսական հեղափոխություն կատարելու անհրաժեշտությունը: Մյուս կողմից՝ ակնհայտ է նաև, որ ծրագրում չկան հստակություններ՝ Փաշինյանի թիմը իր համար հետագայում մանևրելու տեղ է թողնում: Օրինակ, կառավարությունն իր ծրագրի նախագծում ներկայացրել է Հայաստանի արտաքին քաղաքականության առաջնահերթությունները:
Ծրագրում նշված է, որ արտաքին քաղաքականությունն իրականացնելիս Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունն առաջնորդվում է Հայաստանի Հանրապետության և հայ ժողովրդի հավաքական շահերով: Անչափ ընդհանրական մի ձևակերպում. թերևս, ժողովուրդն ինքը չի գիտակցում, թե որն է իր հավաքական շահը: Կամ մեկ այլ օրինակ՝ հայության մարդկային, տնտեսական, ֆինանսական, մտավոր ներուժի՝ Հայաստանի Հանրապետության զարգացման նպատակի շուրջ համախմբումը: Նման ձևակերպում կարելի է գտնել նախորդ կառավարությունների բոլոր ծրագրերում, մինչդեռ ակնկալվում էր, որ նոր Հայաստանում կլինեն որակական տարբերություններ: Հաջորդ օրինակը՝ կառավարությունը նախատեսում է աղքատության հաղթահարում՝ աշխատանքի և կրթության միջոցով: Միայն թե հասկանալի չէ, թե ինչպիսի եղանակով է կառավարությունը ստեղծելու վերոնշյալ աշխատատեղերը, եթե փոքր ու միջին բիզնեսի զարգացմանն իր ծրագրում կառավարությունը անդրադարձել է ընդամենը երեք՝ բաժակաճառ հիշեցնող պարբերությամբ:
Կառավարությունն արդեն իսկ լուրջ շեղում է արձանագրել իր իսկ սահմանած ծրագրային առաջնահերթություններից: Մասնավորապես, եթե ծրագրի ներածական մասում ասվում է, որ կառավարության համար առանցքային նշանակություն ունեն՝ «ժողովրդավարությունը, ժողովրդավարական ինստիտուտների զարգացումը, իրավունքի գերակայությունը, օրենքի առաջ բոլոր մարդկանց հավասարությունը, անկախ դատական համակարգի գոյությունը, հակակշիռների և փոխզսպումների արդյունավետ մեխանիզմների ներդրումը», ապա պետք է փաստել, որ անցած ինը ամիսների ընթացքում Փաշինյանի կառավարությունը աչքի է ընկել հակառակ գործելաոճով՝ հանդուրժողականության զրոյական մակարդակ ցանկացած այլակարծության և ընդդիմախոսության հանդեպ: Ավելորդ է անգամ նշել, որ զսպումների և հակակշիռների ստեղծմանը կառավարությունն այդպես էլ ձեռնամուխ չեղավ: Ծրագրի գլխավոր զավեշտն էլ թերևս կայանում է նրանում, որ «Խնդիրներ» բաժնում արձանագրում է. «Հանրային ֆինանսների ծախսարդյունավետ կառավարումը, այդ թվում՝ վարկային և դրամաշնորհային ծրագրերի արդյունավետ կառավարման համակարգի ներդրումը…» մի պարագայում, երբ դեռ հասարակության մի ստվար հատված ուշքի չի եկել պարգևատրումների վերջին ոդիսականից…