Մենք իսկապես կարող ենք ունենալ ուժեղ պետականություն. հեղափոխությունը այդ հնարավորությունը տվել է
BlogosphereԳրող, սցենարիստ, պրոդյուսեր Հարություն Ղուկասյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Մոտ երեք տարի առաջ էր: Մի օր տուն եկա ու կնոջս ասացի , որ նոր սերունդը ավելի վատն է լինելու , քան մենք ենք: Մենք գոնե խորհրդային տարիներին լավ կրթություն ու դաստիրակություն են ստացել , գրքեր կարդացել , իսկ նոր սերունդը մեծանում է համատարած անգրագիտության , զոռբայության , անօրինականության միջավայրում...
Պատճառը բակում 11-12 տարեկան երեխանների խոսակցություն էր , որ ակամայից լսել էի: Ոգևորված պատմում էին , թե , որ մեծանան ինչ են դառնալու: Մեկը երազում էր մեծ , սև ջիպով , ախրանայով դեպուտատ դառնա: Մյուսը ուզում էր օլիգարխ դառնա, որ ում ուզի ծեծի , բիզնեսը խլի: Երրորդը անպայման ուզում էր լավ տղա դառնալ ու նակազատ անել հարֆիներին , չորրորդը ոգևորված պատմում էր , թե ոնց ա հայրը իրա ուսուցչի ականջները քաշել , հինգերորդը երազում էր ախրանիկ դառնալ...
Գրքույկիս մեջ գրել էի այդ միջադեպի մասին , որ հետո որևէ սցենարի , կամ պատմվածքի մեջ անրադառնամ: Նույնիսկ վերնագիր էի մտածել «Անկախության կորսված սերունդը»:
Իհարկե Ապրիլյան Պատերազմը ցույց տվեց , որ անկախ պետական կառավարման համակարգից մեր նոր սերունդը պատրաստ է կյանքի գնով պաշտպանելու հայրենիքը , ինչպես եվ միշտ եղել է , բայց դա այլ էր...
Ճակատագիրը սիրում է հետաքրքիր անակնկալներ մատուցել: Խանութից տուն եմ գալիս , բակում երեխաները խաղադաշտում նստած խոսում են իրենց ապագայից: Մեծ մասը բժշկական դիմակներով էին , ինչքան էլ կարող է զարմանալի թվալ: Ինքնաբերաբար կանգնեցի , որ լսեմ խոսակցությունը...մեկն ուզում էր ուժեղ ծրագրավորող դառնալ ու հայկական ֆեյսբուք ստեղծեր , մյուսը երազում էր Իլոն Մաքսի նման լիներ ու տիեզերք թռչեր (Մասկին Մակս էր ասում ու չգիտեր , որ Մասկը տիեզերագնաց չէ , սակայն ով գիտի), մյուսը վստահ էր , որ բժիշկ է դառնալու ու կորոնավիրուսի դեղը գտնի , չորրոդը ուժեղ ֆուտբոլիստ , հինգերորդն ասեց , որ չի որոշել ՝ կամ գեներալ , կամ նկարիչ , հաջորդը հայտնի երգիչ: Եվ ոչ մի օլիգարխ ու ջիպավոր պատգամավոր...
Հիմա կարելի է անվերջ խոսել , վիճաբանել հեղափոխության ձեռքբերումների ու բացթողումների մասին , բայց մի բան ակնհայտ է ՝ ընդամենը երկու տարվա ընթացքում երկրում ստեղծված նոր բարոյահոգեբանական մթնոլորտը փոխել է երեխաների նախասիրությունները , ապագայի պլանները , երազանքները : Երեխաներն ի տարբերություն մեզ՝ մեծահասակներիս իրականությունը , փոխոխությունները բոլորովին այլ կերպ են ընկալում: Մեզ դժվար է , քարացած համոզմունքները , անցյալից եկած մենթալ շաբլոներն իրենց գործն անում են: Մեզ համար կարևոր թվացող բաները նրանց համար անկերևոր են: Եվ նրանք իրավացի են , քանի , որ ապագայի մարդիկ են...Նրանց ստելը դժվար է:
Վստահ եմ , որ կլինեն թերահավատներ , բայց հեռուն գնալ պետք չէ: Բոլորդ էլ ունեք երեխաներ , թոռնիկներ , հարազատներ , հարևաններ , որոնք ունեն երեխաներ: Պարզապես հարցերք , թե ինչ են ուզում դառնալ , երբ մեծանան...պատասխանները շատ չեն տարբերվի նրանից , ինչ լսել եմ: Պատասխանները ձեզ հիմա բնական կթվան , կարծես , թե այդպես էլ պետք է լիներ , սակայն դա այդպես չէ: Փոփոխությունները կենսագրություն ունեն , անուն ազգանուններ եվ այդ անուն ազգանուն կրողներից մեկը մեզանից յուրաքանչյուրն է , որ հնարավոր է դարձել հեղափոխությունը: Եվ սա հեղափոխության , փոփոխությունների ամենկարևոր ցուցիչն է ինձ համար...: Մնացածը կկարգավորի: Արագ , դանդաղ , դժգոհություններով , բացթողումներով , միևնույն է կկարգավորվի: Երկիրն էլ չի կործանվի , որովետև երկրի իրական տերերը , նույն անկախության սերունդը թույլ չի տա , որովհտև նրանք մեզանից լավն են , բոլոր առումներով: Մեզ մնում է միայն նորից չաղտոտել էդ երեխաների երազանքները...
Ոչ մի իշխանություն հավերժ չէ: Բայց մենք իսկապես կարող ենք ունենալ ուժեղ պետականություն , եթե ունենանք ապագային միտված , գիտական , տեխնիկական , հոգևոր , քաղաքակրթական ձեռբերումներին համահունչ սերունդ , որոնք բոլորովին այլ արժեհամակարգ ունեն , քան մենք: Հեղափոխությունը մեզ բոլորիս այդ հնարավորությունը տվել է:
Սա իմ համոզմունքն է , որի հետ կարող եք համաձայն լինել , կամ ոչ:
Ովքեր ինձ ճանաչում են , գիտեն , որ ես սկզբունքային մարդ եմ ՝ լավին լավ , վատին վատ: Ես համոզմունքներ ունեմ եվ համոզմունքներս խորը վերլուծությունների արդյուքն ենք , այլ ոչ այս , կամ այն մարդու գրառումների , հեղինակավոր աղբյուրի , անձնական սիմպատիայի եվ այլն:
Երբևիցէ որևէ պետական աջակցությունից չեմ օգտվել ու չեմ ստացել , նաև հիմա: Կառավարության կազմում ծանոթներ , բարեկամներ , հարազատներ , ընկերներ չունեմ , ոչ մեկին անձամբ չեմ ճանաչում , նույնիսկ չեմ շփվել ու չեմ պատրաստվում: Անձնական ծանոթությունները ստիպում են օբյեկտիվ չլինել:
Սա հատուկ ասում են այն մարդկանց համար , որոնք յուրաքանչյուր մարդու վարքագծի մեջ փորձում են անձնական մոտիվ տեսնել:
Ու մեղմ ասած ես թքած ունեմ , եթե կլինեն այդպես մտածողներ:
Առողջ եղեք...»: