Փնտրվում է մեղավոր. ով և ում վրա է փորձում բարդել աննախադեպ տապալումը

Հայաստանում կորոնավիրուսի համավարակը չի նահանջում և որքան էլ, որ իշխանությունները պայքարի բուռն իմիտիացիա անեն, ակնհայտ է, որ այս փուլում պատկան բոլոր մարմինները փորձում են մեղքը մեկը մյուսի վրա բարդելով` ջրից չոր դուրս գալ: Վերջին դեպքը արձանագրվեց այսօր, երբ առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանը բացահայտ ակնարկեց, որ համավարակի դեմ պայքարում ներգրավված է ոչ միայն առղջապահության նախարարությունը, այլ նաև կառավարությունը: Թորոսյանը, այսպիսով, նուրբ կերպով քննադատության սլաքները թեքում է դեպի վարչապետը և պարետատունը: Իր հերթին, կառավարության վերջին նիստերից մեկում Նիկոլ Փաշինյանը իր դժգոհությունն էր հայտնել համավարակի դեմ պայքարի տեմպերից՝ խոսքը ուղղելով հենց Արսեն Թորոսյանին, իսկ նախարարի անվան շուրջ ծագած վերջին սկանդալների ֆոնին էլ ուշագրավ էր վարչապետի խոսքը Կոռոպցիայի կանխարգելման նիստին․ Փաշինյանը նշել էր, որ որևէ պաշտոնյա չպետք է թաթախված լինի կոռուպցիոն գործարքների մեջ: Նմանները պետական կառավարման համակարգում տեղ չունեն: 

Կառավարության այսօրվա նիստի ժամանակ էլ Փաշինյանը թերի աշխատանքի համար նկատողություն արեց արդարադատության նախարար Ռուստամ Բադասյանին: Բանն այն է, որ կառավարության նիստի 41-րդ հարցը միանգամից 7 օրենքի փոփոխություն էր՝ ուղղված համաճարակային վիճակներն առանց արտակարգ դրություն հայտարարելու կառավարմանը, 60 էջանոց առաջարկությունների փաթեթ, որոնց մեծ մասը մարդկանց, իրավաբանական անձանց, համայնքների իրավունքների սահմանափակումների մասին էր։ Օրինակ, որոշ դեպքերում կարող են ինքնամեկուսացման հրահանգ տալ մարդկանց, համայնքներ, բնակավայրեր և պետական սահմաններ փակել։ Այս օրենքների փաթեթը շրջանառվում է դեռևս հունիս ամսից և նպատակ ունի կազմակերպել ամեն ինչ՝ համաճարակի պայմաններում առանց արտակարգ դրության ռեժիմի ապրելու համար, սակայն հանրային քննարկման անգամ չի դրվել: Բադասյանը, իր հերթին, մեղավորության սլաքները ուղղեց Արսեն Թորոսյանի կողմը՝ հայտարարելով, որ թերացման մեջ մեղավոր են ոչ թե իրենք, այլ առողջապահության նախարարությունը՝ երկար էին պատասխանում նախագծին: 

Աշխատանքի և սոցիալական ապահովության նախարարությունը, ի դեմս Զարուհի Բաթոյանի, նույնպես զբաղված է մեղավորներ փնտրելով: Սկզբում տարեցների համար նախատեսված տուն-ինտերնատներում վարակի բռնկումը առողջապահության նախարարության մեղքը համարեցին, այնուհետև սոցիալական աջակցության ծրագրերում առկա սխալները վերագրեցին բանկերին, իսկ սոցիալական աջակցության ծրագրերից բազմաթիվ ընտանիքների դուրս մնալու մեղավոր հռչակվեց Պարետատունը:

Ի դեպ՝ պարետի ինստիտուտի ներդրումը նույնպես պատատահական չէր և պայմանավորված էր մի շարք հանգամանքներով։ Նիկոլ Փաշինյանն իր իշխանության ընթացքում առաջին անգամ բախվեց ճգնաժամային իրավիճակի հետ, երբ անգամ իր համար ակնհայտ էր, որ խոսքերով եւ մանիպուլյացիաներով խնդիրն անհնար է լուծել։ Այդ նպատակով որոշվեց առաջին պլան բերել Տիգրան Ավինյանին: Պարետին չտրվեցին անհրաժեշտ գործիքներ, ինչպես օրինակ՝ չսահմանվեց պարետատան բյուջե, չներկայացվեց պարետատան աշխատակազմը, չհայտարարեցին առանձին բնակավայրերում պարետներ նշանակելու մասին։ Այս ամենը նշանակում է, որ պարետը ֆորմալ գործիք էր, ֆորմալ պաշտոն, իսկ իրականում որոշումներն ընդունում է Նիկոլ Փաշինյանը։ Ի դեպ, դրա կողմնակի ապացույցներ են որոշումների հախուռնությունը, տրամաբանական շղթայի բացակայությունը, նաեւ՝ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից պարետատան խոսնակի դերի ստանձնումը, նոր հիվանդների ու մահերի գուժմամբ, եւ ձեռքերը լվանալու անհրաժեշտության մասին հիշեցումներով։ Սակայն, նույն ջանասիրությամբ էլ Նիկոլ Փաշինյանը հետագայում, համավարակի պատկերի խորացման հետ մեկտեղ, սկսեց այդ պայքարում տապալվելու մեղքը բարդել Պարետատան վրա: Կառավարության վերջին նիստերից մեկի ժամանակ էլ վարչապետը Պարետից պահանջեց վերջին պահին որոշումներ չընդունել, այսինքն օպերատիվ աշխատանքի բացակայության փաստը այս պարագայում նույնպես բարդվեց Պարետատան վրա: Այս լարվածությունը այն աստիճան էր թեժացել, որ մամուլում Ավինյանի հրաժարականի լուրերը սկսեցին շրջանառվել: 

Որքան էլ որ կառավարությունում փորձեն մեղավորներ և քավության նոխազներ գտնել, մեղքը ոչ միայն թիմակիցների, այլ նաև ժողովրդի վրա բարդելով, մի բան ակնհայտ է՝ Հայաստանը տապալել է համավարակի դեմ պայքարը՝ գրանցելով 1000-ից ավել մահվան դեպքեր, երկրի տնտեսությունը մտցնելով փակուղային իրավիճակի մեջ, գործազուրկ թողնելով 14 հազար քաղաքացու և այս ամենի համար պատասխանատու է ողջ կառավարությունն՝ ողջ կազմով: Յուրաքանչյուր պաշտոնյա, ով այսպես թե այնպես ներգրավված է եղել այս պայքարի մեջ, մեղավոր է իր կատարած թերացումների համար, որոնք հետագայում պետք է արժանանան թե քաղաքական, թե քրեական օրենսգրքով նախատեսված գնահատականների: Իսկ գլխավոր մեղավորը, իհարկե, այս թիմի լիդերն է՝ Նիկոլ Փաշինյանը, ով և համակարգել է, կամ ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ տապալել է իր թիմի աշխատանքի համակարգումը: Վարչապետը անձնական պատասխանատվություն է կրում ստեղծված իրավիճակի, իր նշանակած կադրերից յուրաքանչյուրի թերացման համար և քավության նոխազներ փնտրելու այս մարտավարությունը պարզապես չի աշխատելու… 

По теме «В Армении не вторая волна»: Гордон и Малышева обсудили заявление Пашиняна. Видео