Ընդդիմադիր Փաշինյանի 10 «ընտրակեղծարարները». ինչու՞ վարչապետ Փաշինյանը չգնաց նրանց «հետքերով»

Վերլուծական 15 Սեպտեմբեր, 2020 20:04

Իշխանափոխությունից հետո հեղափոխական թիմը հանրությանը կոռուպցիոն սենսացիոն բացահայտումներ էր խոստանում: Կոռուպցիոն բացահայտումները, միգուցե, առջևում են, բայց կա կառուպցիայի տարատեսակ, որի բացահայտման սկիզբը պետք է դրվեր Փաշինյանի վարչապետ դառնալու հաջորդ օրը: Խոսքը՝ քաղաքական կոռուպցիայի մասին է, մասնավորապես՝ ընտրակեղծիքների մեխանիզմների ու ընտրակեղծարարների: Փաշինյանը պնդում էր, որ նախորդ խորհրդարանը ձևավորվել էր ընտրակեղծիքներով և հենց այդ պատճառով լեգիտիմ չէ ու պետք է արձակվի: 2017-ին ու դրանից առաջ խոսվում էր այն մասին, որ ընտրակեղծիքների հիմնական գործիքները եղել են կեղծ անձնագրերով ու ID-քարտերով կրկնաքվեարկություն ապահովելը (շրջիկ խմբեր), ինչպես նաև ընտրակաշառք բաժանելը: Իշխանափոխությունից հետո այդ գնահատականները կա՛մ պետք է հերքվեին, կա՛մ հաստատվեին: Նախկինում ասում էին, թե մինչև իշխանափոխություն չլինի, ընտրակեղծիքների մեխանիզմներն ու ընտրակեղծարարներին հնարավոր չի լինի բացահայտել ու քրեական ընթացք տալ այդ ամենին: Հիմա ունենք իշխանափոխություն, իշխանություններն էլ ունեն բոլոր ռեսուրսները նախկին ընտրակեղծարարներին պատժելու համար, սակայն ի՞նչ ենք մենք տեսնում: Ձեր ուշադրությանն ենք ներկայացնում այն պաշտոնյաների տասնյակը, ովքեր նախկինում, ըստ Փաշինյանի, ընտրակեղծարար էին, իսկ այսօր կա՛մ շարունակում են զբաղեցնել իրենց պաշտոնները, կա՛մ էլ պարզապես մոռացության են մատնվել իրավապահների կողմից:

Թիվ մեկ ընտրակեղծարարը, ըստ Նիկոլ Փաշինյանի, անշուշտ, Սերժ Սարգսյանն էր, ում հրամանով էլ տեղի էին ունենում նման իրավախախտումները: Այսօր Սերժ Սարգսյանին մեղադրում են բոլոր հնարավոր և անհնարին մեղքերի մեջ, սակայն այդ շարքում բացակայում է ընտրությունների կեղծելը կամ դրան օժանդակելը:

Երկրորդ տեղում ԿԸՀ երկար տարիների նախագահ Տիգրան Մուկուչյանն է, ում Փաշինյանը ԱԺ ամբիոնից էր մեղադրում հանուն իշխանությունների թվեր նկարելու մեջ: Մուկուչյանը այսօր հաջողությամբ շարունակում է պաշտոնավարել, ավելին՝ նա 2018-ի արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններում ֆիքսել է Նիկոլ Փաշինյանի քաղաքական թիմի հաղթանակը:

Երորդ տեղում ԱԺ նախկին նախագահ, նախկին վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանն է, ում Փաշինյանը անվանում էր ՀՀԿ ընտրակեղծիքների գլխավոր գործիք, քանի որ հենց Աբրահամյանն էր ընտրությունների ժամանակ զբաղվում ՀՀԿ նախընտրական շտաբի կուռացիայով:

Գլխավոր դատախազ Արթուր Դավթյանին Փաշինյանը քուանշ էր հայտարարում և մեղադրում էր Սերժ Սարգսյանի կամակատարը լինելու մեջ. «Մի ամբողջ պատգամավորական խմբակցության երաշխիքը ձեզ համար երաշխի՞ք չէ, թե՞ պարտադիր Անդրիաս Ղուկասյանը պիտի ստանձնած լիներ, որ ՀՀԿ-ի համար իրանց քուչում ձայներ է ապահովելու, նոր ներում տայիք, ազատեիք կամ ախպոր ախպոր ախպորը ասեիք՝ ՀՀԿ-ի համար ձայն հավաքի, որ ազատ արձակենք Անդրիաս Ղուկասյանին»: Ըստ էության, Փաշինյանը Դավթյանին մեղադրում էր ՀՀԿ ընտրակեղծարարության վրա աչք փակելու մեջ: Այսօր Դավթյանն արդեն Փաշինյանի քաղաքական կամքը իրագործողն է:

ՀՀԿ-ական գործարար Սամվել Ալեքսանյանին Փաշինյանը ԱԺ ամբիոնից մեղադրել էր ոչ միայն մարդ առևանգելու և ահաբեկելու, այլ նաև ընտրակեղծիքների մեջ: Ի՞նչ է փոխվել հեղափոխությունից հետո, իրականում ոչինչ:

2017-ին Մալաթիա-Սեբաստիա համայնքում տեղի ունեցած դեպքից հետո, երբ Տարոն Մարգարյանի նախընտրական շտաբում հավաքված մարդիկ հարձակվել էին «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի լրագրողի վրա, խլել բջջային հեռախոսն ու ջնջել դրանում առկա կարեւոր՝ ենթադրյալ ընտրակաշաքի բաժանման մասին ինֆորմացիան ԵԼՔ-ը գլխավորող Նիկոլ Փաշինյանը այն ժամանակվա քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին մեղադրեց ընտրությունների արդյունքները կեղծելու, ընտրակեղծարարությանը օժանդակելու մեջ: Այդ գործը ստացավ Զիբիլիքսի գործ անվանումը, սակայն Տարոն Մարգարյանը այդպես էլ սույն քրեական գործի մեջ չներգրավվեց:

Հաջորդը Գյումրիի քաղաքապետ Սամվել Բալասանյանն էր, ում Գյումրիում ՏԻՄ ընտրություններում պարտվելուց հետո նույն Նիկոլ Փաշինյանը մեղադրեց ընտրակեղծարարության և ընդդիմության ձայները գողանալու մեջ: Հեղափոխությունից հետո Բալասանյանը մնացել է իր պաշտոնին, ավելին արժանացել է Փաշինյանի գովասանքին՝ քաղաքում շինարարական աշխատանքները սահմանված ժամկետում ավարտելու համար:

Նախկին իշխանությունների համար 90% ձայն ապահովող Արագած գյուղի գյուղապետ Վալենտին Մեխակյանը նույնպես ընդդիմադիր Փաշինյանի կողմից հռչակվել էր ՀՀԿ համար ձայն բերող ամենակարկառուն դեմքերից մեկը, սակայն իրավիճակի սյուրեալիզմը կայանում է նրանում, որ այսօր Մեխակյանի թոռը՝ Արգիշտի Մեխակյանը, «Իմ քայլը» խմբակցության անդամ է, ԱԺ պատգամավոր:

Նիկոլ Փաշինյանի համար նախկինում կարկառուն ընտրակեղծարար էր նաև Վանաձորի քաղաքապետ Մամիկոն Ասլանյանը: Վերջինս հատկապես մեղադրվում էր էդմոն Մարուքյանի եղբոր՝ Քրիստ Մարուքյանի օգտին տրված ձայները յուրացնելու մեջ: Այսօր Ասլանյանը հաջողությամբ շարունակում է ղեկավարել Վանաձորում, իսկ Փաշինյանը քաղաք այցելելիս վերջինիս հետ անգամ սելֆիներ է անում:

Բոլոր ընտրություններին ՀՀԿ-ի համար խախտումներով ձայն հավաքող, Մալաթիայի տարածքում քվեատուփերը լցոնող Կարապետ Շահինյանն էլ շաբաթներ առաջ նշանակվել է Շենգավիթի թաղապետարանի աշխատակազմի քարտուղար:

Վերը նշված օրինակներից հետևում է, որ որպեսզի հանկարծ կարծիք չձևավորվի, որ ընտրակեղծիքների մեխանիզմները ժառանգականության սկզբունքով ձեռքից ձեռք փոխանցվելու հատկություն ունեցող բաներ են, անհրաժեշտ է օր առաջ հստակություն մտցնել այս հարցում՝ եղե՞լ են, թե՞ չեն եղել ընտրակեղծիքներ: Եթե եղել են, ապա հայտնի ամբաստանյալի ասած՝ մեխն էլ է իշխանության ձեռքում, չագուչն էլ, և հետևաբար՝ ինչո՞ւ չկան բացահայտումներ…