«Մենք ախպերներ ենք եղել...». զոհված Արտակ Ենոքյանի վերջին խոսքը՝ ընկերներին

Արցախի դեմ Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված պատերազմում ընկավ նաև 20-ամյակը նոր բոլորած ժամկետային զինծառայող Արտակ Ենոքյանը՝ կյանքը նվիրելով հայրենիքի պաշտպանությանը: Ընդամենը 2 ամսից զորացրվելու էր, բայց, ցավոք, իրադարձություններն այլ ընթացք ստացան... ԼՈՒՐԵՐ.com-ի հետ զրույցում Արտակի մայրը՝ Նաիրա Բալայանն ասում է՝ թեպետ ցավն անասելի է, սակայն հպարտության զգացումն է, որ ապրեցնում է իրենց. չէ՞ որ հերոս որդի ունեն: «Հրետանավոր էր, հաշվարկից չափազանց լավ էր, գոհ էին իրենից: Միշտ ասում էր՝ մամ ամեն անգամ ես եմ հաշվարկն անում, հրետանիի պետն ասում ա՝ դու ուրիշ ձև ես հաշվարկ անում: Օրվա ընթացքում զանգում ընդամենը մի քանի բառ էր ասում՝ ամեն ինչ տոչնի ա, հանգիստ եղեք մեզ չեն տանելու առաջնագիծ»,- ասում է տիկին Նաիրան: 

Հարազատները հոկտեմբերի 8-ին են իմացել ցավալի կորստի մասին, իսկ Արտակի հետ վերջին անգամ խոսել են ամսի 7-ին. «Բարձր տրամադրությամբ զանգել էր ամուսնուս ու ասել՝ պապ, գիտե՞ս 200 հատ մենակ ես եմ կրակել, մերոնք առանջ են գնացել, ամեն ինչ լավ ա: Հետո ինձ հետ խոսեց, ասացի բալես երկար պետք չի խոսել, ասաց՝ մամ հանգիստ եղեք, խոսե՛ք... դա վերջին զանգն էր, սպասում էի, բայց էլ չզանգեց: Այդ օրը սիրտս պայթում էր, երբ ամուսինս ասաց հեռախոսը չի վերցնում, հասկացա՝ սիրտս չի խաբում: Լուր ստացանք, որ ծանր վիրավոր է, հետո իմացանք, որ Արտակս արդեն չկա»,- պատմում է հերոսի մայրը:

Զինակից ընկերները պատմել են, որ կռվի թեժ պահին Արտակը գնացել է ուրալի մոտ ինչ-որ բան բերելու, հենց այդ պահին արկն ընկել է վրան, փորն է վնասվել. «Երբ ընկերները մոտեցել են, որ օգնեն ասել է՝ «մենք ախպերներ ենք եղել...»: Ինքը շատ ընկերասեր էր, նրանց համար էր ապրում: Ընկերներն օգնել, հասցրել են հիվանդանոց, բայց այդպես էլ չի հաջողվել փրկել կյանքը»: 

Մայրը հիշում է, թե ինչպես էր որդին ուզում բանակ գնալ: Փոքրուց «խելքը գնում էր» զենքերի համար, սիրում էր կրակել: «Անգամ զորակոչվելու օրը տաքություն ուներ, ջերմիջեցնող էր խմել, որ կարողանար գնալ: Զինկոմը գրկել էր Արտակիս ու շնորհակալություն հայտնել ամուսնուս նման որդի ունենալու համար: Ծառայության ընթացքում երբեք որևէ բանից չի դժգոհել ու տրտնջացել: Մի անգամ էլ, զանգել էր ընկերոջն ու ասել, թե ծնունդս շնորհավորի, հենց նոր արկը ընկավ մոտս ու չպայթեց: Իր ծառայակից ընկերներից մեկը ոտքն է կորցրել, հիվանդանոցից դուրս գրվելիս մյուս տղայիս խնդրել էր տանել Եռաբլուր՝ Արտակիս մոտ: Ասել էր՝ Արտակս սրտակից էր, քաջ ու դուխով, հարգված բոլորի կողմից»,- հիշում է տիկին Նաիրան: 

Արտակի եղբայրն էլ՝ Հրաչը, պատմում է, թե ինչպես էին եղբոր հետ զրույցներում պլանավորում նրա վերադարձը. «Քննարկում էինք, թե ինչպես է լինելու, ինչ է հագնելու: Ապագայի հետ կապված շատ նպատակներ ուներ: Սիրած էակ ուներ, ուզում էր գար հասներ իրեն, բայց ափսոս էդպես չեղավ...»,- նշում է Արտակի եղբայրը:

Արտակը Երևանից էր, ապրում էր ծնողների և իրենից մեկ տարով մեծ եղբոր հետ: Քչախոս, զուսպ, մեղմ ժպիտով, «դուխով» ու անվախ, անչափ ընկերասեր ու նվիրված․ ահա այսպես են հարազատները բնորոշում հերոսաբար նահատակված Արտակ Ենոքյանին:

Սոնա Հարությունյան

Այս թեմայով «Զինվոր ծնվել ենք, զինվոր էլ կմեռնենք». լարված վիճակ Տավուշում, ցուցարարները չեն բացում ճանապարհը Արցախի Քարինտակ գյուղը Ադրբեջանը լիովին ջնջել է հողի վրայից Ադրբեջանը քանդել է օկուպացված Շուշիի «Կանաչ ժամ» եկեղեցին ԵՄ–ում արձագանքել են Արցախից ռուս խաղաղապահների վաղաժամ հեռանալուն Պետդումայում ռուս խաղաղապահների առաքելությունն անվանել են «լիովին կատարված» Խաղաղապահների դուրսբերումը ՀՀ ղեկավարի կողմից ԼՂ–ն Ադրբեջանի կազմում ճանաչելու հետևանք է. Կարասին Արցախցիները միջազգային ո՞ր երաշխիքի տակ պիտի վերադառնան Արցախ․ Մխիթարյան Ադրբեջանում հայտարարել են, թե մեկնարկել է Արցախից խաղաղապահների դուրսբերման գործընթացը Ոսկեպարում միասնական աղոթք հնչեց վթարի հետևանքով զոհված զինվորների հիշատակի համար Սուրբ Գայանե վանքում կկատարվի հոգեհանգստյան կարգ վթարից զոհված զինծառայողների համար