Տապալումից ապահովագրվելու և քաղաքական լուսանցքում հայտնվելու հեռանկարից խուսափելու ճիգեր. «Փաստ»

Հայկական Մամուլ 3 Ապրիլ, 2021 9:08

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Կլինեն արտահերթ ընտրություններ, թե ոչ, դեռևս ոչ ոք չգիտի: Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունը հիմք չէ, նրան երբեք չի կարելի հավատալ: Ու հենց այդ անորոշությունն էլ օգտագործում է Փաշինյանը՝ առաջին հերթին որոշակի հաշվարկներ անելով և այդ համատեքստում շոշափելով հանրային տրամադրությունների փոփոխությունները։ Հենց այդ նպատակով է նա մարզային այցելությունների մեկնում, փորձում հասկանալ քաղաքացիների տրամադրվածությունը, որի հիման վրա էլ նախատեսում է կառուցել իշխող ուժի մարտավարությունը։ Զուգահեռ, նա մարզերում ինտենսիվ նախապատրաստական աշխատանքներ է կատարում՝ փորձելով ընդդիմությունից մի քանի քայլ առաջ անցնել: Իհարկե, այն պահին, երբ կհասկանա, որ ընտրություններն իրեն ձեռնտու չեն, դրանց չկայացման համար կգտնի պատճառներ: Ոչինչ էլ չլինի, կորոնավիրուսը կա ու կա: Իսկ մինչ այդ նա պատրաստվում է: Առաջին քայլերից մեկը Ընտրական օրենսգիրքն է:

Փաշինյանի՝ ընտրությունների մասին հայտարարությունից անմիջապես հետո «Իմ քայլի» կողմից հրապարակ նետվեց գործող ռեյտինգային համակարգից հրաժարվելու թեման։ Ու իշխանությունները սկսեցին ներկայացնել, թե այդ փոփոխությունը կատարելու հարցում միշտ հանրային պահանջ է եղել։ Սակայն այդ դեպքում հարց է առաջանում, որ եթե ռեյտինգայինից հրաժարվելու հարցում միշտ հանրային պահանջ է եղել, ապա ինչո՞ւ 2018 թվականի դեկտեմբերին Փաշինյանի իշխանությունը արտահերթ ընտրությունների գնաց հենց ռեյտինգային ընտրակարգի պայմաններով։ Այն ժամանակ հենց Փաշինյանի կառավարության նախաձեռնությամբ էր առաջ մղվում ռեյտինգայինից հրաժարվելու թեման, բայց այն այդպես էլ չփոփոխվեց։ Իսկ հիմա փոփոխվում է, այն էլ՝ մի քանի ժամվա ընթացքում, հրատապ կարգով...

Իհարկե, միայն «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավորների մասնակցությամբ ու «կողմ» քվեների արդյունքում։ Իհարկե, պարզ համամասնական ընտրակարգին անցումը կարող է դրական լինել, այն ինքնին վատ համակարգ չէ, բայց մեր պարագայում զգալի խնդիրներ է առաջ բերելու: Նախ, շատերի կարծիքով, մեր երկիրը պատրաստ չէ դրան, քանի որ մեզանում կուսակցական համակարգը ցածր մակարդակի վրա է, դեռևս լիարժեքորեն ձևավորված չէ քաղաքական համակարգի գաղափարական հենքը, որի արդյունքում հանրությունը հիմնականում իր ձայնը տալիս է ոչ թե այս կամ այն քաղաքական ուժի նախընտրական ծրագրին կամ գաղափարախոսությանը, այլ միայն առանձին անհատների։ Տվյալ դեպքում այդ անհատի դերակատարությունը իշխանության համար կատարելու է Նիկոլ Փաշինյանը, որի շուրջ կառուցվելու է ողջ քարոզարշավը: Այսինքն, այդպես եղել է նաև 2018-ին։ Բայց այն ժամանակ կային անհատներ, որոնք Փաշինյանի անվան տակ ի վիճակի էին լուրջ քվեներ ստանալ: Հիմա Փաշինյանը շատ ցածր վարկանիշ ունի, իսկ նրա թիմակիցներն ընդհանրապես մարդամեջ դուրս գալու խնդիր ունեն: Բնականաբար, շատ հետաքրքիր կլիներ տեսնել, թե այսօրվա «իմքայլական» պատգամավորները, որոնք ռեյտինգայինով 10-20 հազար ձայն էին տանում, այս անգամ ինչքան կստանան՝ 100, թե՞ 200 քվե...

Չենք իմանա, որովհետև հենց դրա համար էլ Փաշինյանն արագ հրաժարվեց ռեյտինգայինից. 2018-ին այն իրեն պետք էր, հիմա խանգարելու է: Մյուս կողմից՝ պարզ համամասնական ընտրակարգով մարզերի բնակչությունը փաստացի զրկվում է «իր» պատգամավորն ունենալու հնարավորությունից, իր ներկայացուցիչն ունենալու հնարավորությունից, իսկ համամասնական ցուցակների վրա ազդեցության որևէ լծակ չկա: Եվ ընդհանրապես, արտաքուստ առավել քաղաքական այս ընտրակարգն իրականում թույլ չի տալիս հանրությանը՝ ազդել խորհրդարանի ձևավորման վրա: Իհարկե, դասական իմաստով, անշուշտ, համամասնական ընտրակարգի դեպքում հանրությունն ընտրում է քաղաքական ուժ և գաղափարախոսություն, սակայն, նորից կրկնենք, Հայաստանում դա վերածվելու է բացառապես կուսակցությունների (դաշինքների) ղեկավարների՝ առաջին համարների ընտրության: Իսկ նրանք իրենց հերթին կորոշեն, թե ինչ տեսք կունենա Ազգային ժողովը:

Սա ևս ձեռնտու է Նիկոլ Փաշինյանին, քանզի հանրությունն այս անգամ չի առնչվի ցուցակում ներգրավվածների հետ, որոնք վարկաբեկված են անհնարինության աստիճան: Թեպետ, հանուն արդարության, պետք է նշել, որ այդ ցուցակի՝ որևէ հաջողության գլխավոր խանգարողը կարող է լինել հենց Փաշինյանը: Մի խոսքով, համամասնական ընտրակարգին անցնելով՝ Նիկոլ Փաշինյանը ևս մեկ հուսահատ փորձ է անում՝ ապահովագրել իրեն դաժան տապալումից և խուսափել քաղաքական լուսանցքում հայտնվելու հեռանկարից։ Այդ ճանապարհին նա ոչնչի առջև կանգ չի առնելու։ Կհաջողի՞, թե՞ ոչ, կախված է ընդդիմության տրամաբանված ու համակարգված (պարտադիր չէ միասնական) աշխատանքից ու մեր ժողովրդի արժանապատվության չափից...