Իրականում հայ ժողովրդի փոքրամասնությունն է միայն քվեարկել Նիկոլի ոչ ու փուչ կուսակցության օգտին. Արմեն Այվազյան
ԲլոգոսֆերաՊատմաբան, քաղաքագիտության դոկտոր Արմեն Այվազյանը գրում է.
«Բավակա՛ն է ժողովրդին փնովեք։ Անարդարացի եք։ Քաղաքական դերակատարներին ու քաղաքական գործընթացները թողած՝ ժողովրդի հետևից եք ընկել, ասել է թե՝ ինքներդ ձեզ եք փնովում։ Իրականում հայ ժողովրդի փոքրամասնությունն է միայն քվեարկել Նիկոլի ոչ ու փուչ կուսակցության օգտին։
Ավելի ճիշտ կլինի հարց տաք ու փորձեք պատասխանել, թե «ընդդիմությունն» ինչու՞ է այդքան քիչ քվե ստացել։
Հարց տվեք ու փորձեք պատասխանել, թե ինչու՞ է ՀՀ-ում գրանցվել 2,5 միլիոն ընտրող, երբ ՀՀ ամբողջ բնակչության թվաքանակն դրանից պակաս է։
Հարց տվեք ու փորձեք պատասխանել, թե հայկական ԶԼՄ-ներն ու՞մ են ենթակա և ինչու՞ են սպասարկում բացառապես երկու քաղաքական խմբավորումների՝ ներկա և նախկին իշխանությունների շահերը։
Հարց տվեք ու փորձեք պատասխանել, թե ինչու՞ են հայկական քաղաքական կուսակցությունները (2-3 մասնակի բացառությամբ) միայն անունով կուսակցություն։
Հարց տվեք ու փորձեք պատասխանել, թե ինչու՞ են ՀՀ ռազմական գերատեսչության ղեկավար նշանակվել այնպիսի մարդիկ, ովքեր Հայկական հարցից գաղափար չունեն և պարզագույն ռազմավարական խնդիրներ չեն հասկանում, իրենք իրենց էլ պատասխանատու չեն զգում ո՛չ ստեղծված իրավիճակի, ո՛չ էլ սեփական գործունեության կամ անգործության ծանրագույն հետևանքների համար։
Հարց տվեք, թե ո՞վ կամ ովքե՞ր են կանգնած հայ քաղաքական դասի՝ և՛ ընդդիմության, և՛ իշխանության, թիկունքում և արդյո՞ք դա նույն օտար ուժերը չեն։
Հարց տվեք, թե ի՞նչ օտար ուժեր էին տեսանելի և անտեսանելի միջոցներով տասնամյակներ շարունակ պատերազմում Հայաստանի դեմ մինչև 2020 թվականը և 2020 թվականի աշնանը։ Համեմատեք մեր և մեր դեմ կռվող ուժերի հարաբերակցությունը։ Դրան էլ գումարեք վաղուց օտար ուժերի կողմից կոոպտացված և ամենևին ոչ Հայաստանի Հանրապետության շահերը սպասարկող քաղաքական վերնախավի գործոնը։
Կարճ ասած, եթե փորձում եք վերլուծել և հասկանալ քաղաքական իրականությունը, քաղաքական ու քաղաքագիտական գրագետ հարցադրումներ արեք, այլ ոչ թե ամեն ինչում մեղավոր ու պատասխանատու ճանաչեք հայ ժողովրդին։
Եվ ամենավերջում համեմատեք հայ ժողովրդին նրան թվապես տասնապատիկ գերազանցող շատ ուրիշ ժողովուրդների հետ։ Տեսեք, թե ո՞վ է շահում այդ համեմատության արդյունքում։ Եթե, իհարկե, եվրոպաներում առհասարակ կազմակերպված ազգեր ու ժողովուրդներ նշմարեք։
Իսկ Հայաստանի ծայրահեղ ծանր աշխարհառազմավարական դրությունը բոլորովին նոր երևույթ չէ։ Որևէ ծանր հիվանդություն սկզբում տեսանելի է լինում միայն ախտորոշող բժշկին, ով, եթե մարդու բախտը բերի, նրան ժամանակին զգուշացնում է հետևանքների մասին և հորդորում բուժման համապատասխան միջոցներ ձեռնարկել։ Նույնն էլ որևէ երկրի առողջության, այն է՝ անվտանգության հարցն է։ Ժամանակին՝ քսան տարուց ավել է արդեն, որ ես և ուրիշները ճշգրիտ ախտորոշել ու նախազգուշացրել ենք, որ բառացիորեն հենց այսպես է լինելու՝ Ադրբեջանն ու Թուրքիան հարձակվելու են, Ռուսաստանը մի կողմ է քաշվելու, կորցնելու ենք ազատագրված Արցախն ու նրա շուրջն ընկած շրջանները, վտանգը կախվելու է Սյունիքի և ամբողջ Հայաստանի գլխին՝ ԵԹԵ, ԵԹԵ, ԵԹԵ պետության ղեկավարությունը համապատասխան միջոցներ չձեռնարկի։
Ուրեմն բարի եղեք հարց տվեք ու փորձեք պատասխանել՝ ինչու՞ է մեր խոսքն արհամարհվել, ինչու՞ համապատասխան միջոցներ չեն ձեռնարկվել, դեռ ավելին՝ քայլեր են արվել հակառակ ուղղությամբ, որոնք է՛լ ավելի են խորացրել ճգնաժամը։ Ժողովու՞րդը պետք է զբաղվեր ռազմական քաղաքականությամբ, պահեստազոր կազմակերպելով, բանակում մարտական պատրաստության հարցերով, սպառազինության գնումներով, սպայակույտի կրթությամբ, սուղ ռեսուրների ճիշտ տնօրինությամբ, սոցիալական արդարություն ապահովելով և հավասարապաշտության մթնոլորտ ձևավորելով, աճող սերնդի ռազմահայրենասիրական դաստիարակությամբ, հայահավաքով ու հայրենադարձությամբ, մշակութային և կրթական ազգային ծրագրեր իրականացնելով և այլն, և այլն։
Ո՛Չ, ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՈՒՆ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ ՉԷ, ԱՅԼ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՎԵՐՆԱԽԱՎԸ՝ ՆԱԽԿԻՆ ԵՎ ՆԵՐԿԱ։ Ուրեմն իրերն իրենց անունով կոչեք։
Հանգստացեք, հայե՛ր։ Ձեր հուսահատ հոգեվիճակով ջուր մի լցրեք թշնամու ջրաղացին։ Ինքնակազմակերպվել է պետք, եթե իհարկե չեք պատրաստվում ճողոպրել երկրից ու դառնալ սովորական դասալիք։
ԱՄԵՆ ԻՆՉ ԴԵՌ ԱՌՋԵՎՈՒՄ Է»։