Գերզգայուն, անհանգիստ․ «Ոսկե ձկնիկ» ներկայացումը նոր ծնված, անվերջին ձգտող մարդու մասին է
Наука и культура
«Ոսկե ձկնիկ» ներկայացումը նոր ծնված մարդու մասին է, ով գերզգայուն է, ի սկզբանէ անհանգիստ, և դեռ կյանք չապրած ձգտում է «Մեծանալ», «Լայնանալ», «Տրանսֆորմացվել»։ Իր «Ցանկությանը» հասնելու համար նա կդիմի ծայրահեղ քայլերի․ Անընդհատ ձգտել «Անվերջին» ու ԺԽՏԵԼ «Մահը»․․․
Ռեժիսորը Մարիամ Ղալայանն է՝ 23 տարեկան, մասնագիտությամբ` թատրոնի ռեժիսոր և դերասան։ Ավարտել է ԵԹԿՊ-ի թատրոնի ֆակուլտետի դերասանառեժիսորական բաժինը։ Բեմադրել է Հայնե Մյուլլերի «Մեդեան», «Մարդուց Դուրս» վիդեո պերֆորմանսը։ Խաղացել է Լեվանդովսկու «Ժաննա Դարկ» պիեսի հիման վրա բեմադրված ներկայացման մեջ` մարմնավորելով Ժաննա Դʼարկին մանուկ հասակում, Ռոբեր Տոմայի «Ութ սիրագորով կանայք» պիեսի ներկայացման մեջ որպես Օգյուստինա, Գարսիա Լորկայի «Բերնարդա Ալբայի Տունը» ներկայացման մեջ մարմնավորել է Մարտիրյոի կերպարը։
Մասնակցել է ՆՓԱԿ-ի «Մեկ Քառակուսի Մետր» մրցույթին։ Որպես ռեժիսոր ՀԱՅՓԻ հետ աշխատել է «Գրեթե մարդ» նախագծի վրա, որն ուսումնասիրություն էր կամ լաբորատորիա։ Գլխավոր էքսպերիմենտի առարկան «Մարդն է, ինչպես, որ կա»։
Ռեժիսորին այժմ հետաքրքրում է «Դաժան թատրոնը» իր ինքնազոհաբերության գաղափարով, Պերֆորմանսը՝ որպես ուղղություն, Աբսուրդի թատրոնը։ Ուսումնասիրում եմ մարմինն իր բոլոր դրսևորումներով։ Ինչպես ինքն է նշում, աշխատանքի հիմնական սկզբունքներից մեկը անհատական մոտեցումն է՝ դերասանի «միջոցով» ստեղծագործելը, անկեղծությունը ,փոխադարձ վստահությունը։
Թատրոնում ոգեշնչում է Անտոնետ Արտոն, ռեժիսորներից՝ Դմիտրի Պապայանոն, Ռոմեո Կաստելուչին, Ալեքսանդր Խոդորովսկին, Լարս Վոն Տրիերը, Յորգոս Լանտիմուսը, Կիմ Կի Դուկը, Դեվիդ Լինչը։
Կյանքում ոգեշնչվում է «Ամեն ինչից»։
Самое популярное 
Громкое разоблачение Politico. Совместная британо-азербайджанская «операция» в Арцахе
