Թե ինչպես «ազգակործան պատուհասը» «ձեռքի թեթև շարժումով» դարձավ անկարևոր մի բան. Ջուլֆալակյան

Նույն տրամաբանությամբ, եթե ամեն ինչ նախապես կանխորոշված էր, ով էլ լիներ 1994թ մայիսին Հայաստանի նախագահն, միևնույն է պատերազմում հաղթելու էինք…

Ով էլ լիներ 2004 թ-ին ՀՀ նախագահն՝ ապահովելու էինք երկնիշ տնտեսական աճ…

Ով էլ լիներ Ադրբեջանի նախագահն, 2016թ-ին սկսելու էր հայ-ադրբեջանական պատերազմի ապրիլյան գերսրացումը և այսպես շարունակ:

 

Բնականաբար, համաձայն չեմ այդ տրամաբանության/պնդման հետ, քանզի այդ դեպքում նախ կորում է իմաստը որևէ բան անելու(կոտրում ես ազգային երազանքը/նպատակը՝ լինել հզոր պետություն. միևնույն է, որոշիչ լուծումները քեզ պարտադրելու են...),

և ապա հարց է առաջանում. ինչու՞ կոնկրետ գործընթացները տեղի են ունենում հենց կոնկրետ անձանց օրոք:

 

Հ.Գ. Թե ինչպես «ազգակործան պատուհասը» «ձեռքի թեթև շարժումով» դարձավ անկարևոր մի բան:

 

Այսքանից հետո, գոնե ասեր նաև ազգակործանին պահելու նպատակը, եթե անձերը կարևոր չեն»: