We have a duty to help Armenia in the fight against the aggressor - Anne-Laurence Petel European Council's Political and Security Committee Members to visit Armenia Armenia government makes allocations to hold events for Parajanov, Aznavour 100th birth anniversaries Yerevan ex-mayor Hayk Marutyan is founding political party ‘Europeans for Artsakh’ discusses upcoming actions toward protecting Karabakh’s interests Consistent support to 16 Armenian Educational Institutions Operating in Lebanon Secretary Blinken and USAID Administrator Power will join a U.S.-EU trilateral meeting with Armenia Argentina’s Milei bans gender-inclusive language in official documents RA NA delegation meets with UAE delegation within the framework of 148th Assembly of Inter-Parliamentary Union Ucom launches network modernization efforts in a few regions of Armenia 

«Բոլորը մեղավոր են, իսկ մե՞նք…»․ Կարեն Ճշմարիտյան

Blogosphere

Կարեն Ճշմարիտյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․ «Տարիներ շարունակ, և հատկապես վերջերս տարբեր կողմերից լսվում է` «…անկախությունից ի վեր դրսի կառավարման տակ ենք…»(տպավորություն է, որ մինչ այդ միշտ անկախ էինք), «…դուրս գանք ԵԱՏՄ-ից…», «…դուրս գանք ԱՊՀ-ից…», կամ` «…ինչու՞ միացանք Եվրախորհրդին», «… ինչու՞ ստորագրեցինք ԵՄ-ն հետ համաձայնագիրը…», «… խզենք կապերը ԱՄՆ-ի, ԵՄ-ն հետ, «…դուրս գանք ՀԱՊԿ-ից, մտնենք ՆԱՏՕ…», «… խզենք կապերը Ռուսաստանի դաշնության հետ…», նույնիսկ «…միանանք արաբական լիգային», և այլն, և այլն, և այլն:

Բոլորի միակ ուշագրավ փաստարկն այն է, որ տարբեր երկրների, միությունների և կազմակերպությունների կողմից պարտադրվում են մեր երկրի համար անընդունելի` ազգային արժեքներին ու պետական շահերին հակասող գաղափարներ, գործողություններ, նորմեր, կարգավորումներ և կառուցակարգեր:

Սակայն իրողությունը հետևյալն է:

Կարելի է լինել Եվրախորհրդի անդամ, կամ նույնիսկ Եվրամիության անդամ, և մերժել Ստամբուլյան կոնվենցիան, չվավերացնել Լանզարոտի կոնվենցիան, ազգային կրոնը սահմանադրորեն հաստատել, որպես պետական կրոն, չընդունել «ծնող-1» և «ծնող-2» հասկացությունները, չխրախուսել և փաստացի արգելել ԼԳՏԲ շքերթները, միասեռ ամուսնություններն ու մնացած այլասերումները: Օրինակները բազմաթիվ են:

Կարելի էր լինել Խորհրդային Միության կազմում, և որպես պետական լեզու պահպանել ազգային լեզուն, զարգացնել գրականությունը, կրոնն ու պատմությունը, մշակույթը, ավանդույթներն ու ընտանիքը, նաև որպես ազգ` դեմոգրաֆիական, տնտեսական ու սոցիալական թռիչք ապահովել:

Այս առումով Հայաստանի համար դրական օրինակները բազմաթիվ են ու բազմապիսի առնվազն վերջին հարյուրամյակում:

Անարդյունավետ և անպտուղ է` բողոքելն ու բացառապես այլոց մեղադրելն այն բանում, որ մեզ, որպես երկրի` փորձել են, փորձում են, կամ փորձելու են ստիպել, կամ պարտադրել մեր ազգային, հոգևոր, պետական, անվտանգային, տնտեսական, բարոյական, սոցիալական և ավանդական կերպին անհարիր, հակասող, կամ ոչ ներդաշնակ որևէ պարտավորության ստանձնումը, նորմի ընդունումն ու կիրառումը:

Պետք է հասկանալ և մեկընդմիշտ ընդունել, որ միջազգային ասպարեզում գործող յուրաքանչյուր սուբյեկտ և ազդեցիկ կենտրոն իր խնդիրներն է լուծում, և` բողոքել ու մեղադրել այլոց իրենց շահերը հետապնդելու մեջ նույնն է, թե` բողոքել այն բանից, որ նրանք ունեն շահեր, և պատրաստ են առաջ մղել իրենց գաղափարներն ու լուծել իրենց շահերից բխող խնդիրները` թեկուզ մեզ վնասելով:

Այո` շատ անգամ փորձել են, փորձում են, և փորձելու են:

Փորձեր միշտ էլ եղել են, կան, և լինելու են: Սակայն դա երբեք չի եղել, չի լինում, և չի կարող լինել ուղղակի, բաց տեքստով և անթաքույց պարտադրանքով, եթե դիմացինդ բացահայտ հայտարարված թշնամի չէ: Վերջինիս պարագայում այլընտրանքը պատերազմն է, որին մշտապես պետք է պատրաստ լինել:

Գործնականում այն կատարվում է դիվանագիտորեն, մեթոդաբար, ծրագրված, գրագետ մատուցված, երբեմն` մանիպուլացված ու գայթակղիչ առաջարկներով շղարշված:

Հետևաբար, եթե պետության անունից որոշում կայացնողները, կամ դրան մասնակիցները հստակ տիրապետում են երկրի առաջնայնություններին, խնդիրներին ու յուրահատկություններին, նաև` հայրենասեր, գիտակ ու հմուտ պրոֆեսիոնալներ են, ապա բոլորի հետ շատ հանգիստ, ողջամտության սահմաններում կարելի է բանակցել բացառապես այն, ինչը մեր երկրին է անհրաժեշտ ու ձեռնտու: Միաժամանակ, հնարավոր է պրոֆեսիոնալ մակարդակով վարվող բանակցությունների միջոցով, առանց հարաբերությունները խզելու և վատթարացնելու` մերժել այն ամենն ինչն անհամատեղելի է մեր շահերի հետ, անկախ նրանից, թե որ երկրի հետ ենք բանակցում, որ միության մեջ ենք, կամ որ կազմակերպությանն ենք անդամակցում:

Փորձը ցույց է տվել, որ ցանկացած երկիր և կազմակերպություն, որքան էլ այն հզոր և ամենակարող թվա, միևնույնն է` հարգում և ընդունում է ազգային ու պետական շահերով թելադրված այն կարմիր գծերն ու սահմանները, որոնք տվյալ երկրի կողմից հստակ նախանշվում, ընդգծվում և պահպանվում են:

Պետք է առանձնահատուկ ընդգծել, որ հենց այդ շահերից ու սահմանագծերից ելնելով են որոշվել այս կամ այն կազմակերպություններին ու միություններին անդամակցման նպատահարամարությունը, իսկ առաջին հերթին` ռազմավարական դաշնակցի, ռազմավարական գործընկերների, բարեկամ երկրների հետ հարաբերությունների հաստատման անհրաժեշտությունը, ինչպես նաև յուրաքանչյուրի դեպքում` համագործակցության ոլորտները, դրանց ընդլայնման ու խորացման սահմանները:

Համոզված կարելի է պնդել, որ անխախտելի սահմանագծերի նախանշումն ու ընդգծումը բոլոր կողմերի մոտ միայն և միայն հարգանք են առաջացնում, իսկ մեզ համար, որպես երկրի ու պետության` ձևավորում և ամրապնդում են արժանապատիվ ու վստահելի գործընկերոջ կերպարը: Այս մոտեցումը վերաբերվում է բացառապես բոլոր ոլորտներին և բոլոր կենտրոնների և նրանց հարող երկրների ու կազմակերպությունների հետ համագործակցությանը: Անհրաժեշտ է հավելել, որ երբեմն իրողություններից ելնելով անհրաժեշտ է լինում, որպեսզի երկիրը տվյալ ժամանակահատվածում այս, կամ այն աշխարհաքաղաքական ուղղությամբ հստակ ընտրություն կատարի, և պարզ դիրքորոշում արտահայտի:

Այս դեպքում նույնպես` ընտրությունը պետք է բխի բացառապես ազգային ու պետական շահերից: Միաժամանակ, այն պետք է լինի ազնիվ, բաց, հիմնավորված և բոլոր մնացած գործընկերների համար ընկալելի ու հասկանալի:

Ստելը, երկերեսայնությունը, երկչոտությունը, խաբեբայությունը, և այլ գործընկերների համար անակընկալների մատուցումը ձախողման առաջին նախապայմանն է:

Տվյալ համատեքստում ամենագլխավորն ու ամենակարևորն է` ակտիվ աշխատել բացառապես բոլորի հետ, սակայն հստակ տարբերակել ռազմավարական դաշնակցին` ռազմավարական գործընկերոջից, «խորը և համապարփակ» համագործակցողին` բարեկամից, իսկ թշնամուն ու հակառակորդին` հարևան երկրից, և այլն:

Այդուհանդերձ, յուրաքանչյուր դեպք և ժամանակաշրջան յուրահատուկ է, և յուրաքանչյուր դեպքում պետք է ցուցաբերել ճկուն և պրոֆեսիոնալ մոտեցում: Հնարավոր է նույնիսկ միջազգային փաստացի բազմաստանդարտ «ժողովրդավարության» և ընտրովի «կոռուպցիայի դեմ պայքարի» պայմաններում «նավարկել» անվնաս և առանց կորուստների: Սա միշտ պետք է հաշվի առնել:

Այսպիսի մոտեցման որդեգրումը ապահովագրում է նաև` «Մեր փոխարեն արդեն որոշել են…», կամ «Ինչ էլ անենք` միևնույնն է այսպես է լինելու…» կործանարար և անհեռանկար պնդումներից:

Այսպիսի մոտեցումը կարող է վիճելի թվալ նման մտածելակերպ ունեցող այն շրջանակների համար, որոնք անվերապահորեն նվիրված են «գլոբալ» անկասելի ընթացքի և դրանում հատկապես տարածքով ու բնակչությամբ փոքր երկրների դերակատարության իսպառ բացակայության` խաբուսիկ, պարտվողական, և որևէ կերպ չհիմնավորված գաղափարին: Սակայն, սա իրենց` այսպես կոչված «մոդելապաշտների» գործն է… Պարզապես թող դիտարկեն տարածքով և բնակչությամբ փոքրածավալ, սակայն աշխարհում և իրենց տարածաշրջանում ազդեցիկ և կայացած երկրների օրինակները:

Չկա ողջամտորեն ձևակերպված այնպիսի խնդիր, որը հնարավոր չէ լուծել, եթե որպես ազգ` միակամ ես և անպառակտելի, իսկ որպես պետություն` պրոֆեսիոնալ ես, կազմակերպված, նպատակասլաց, և հստակ նախանշել ես այն սահմանագծերը, որոնք ոչ մի պարագայում չես կարող խախտել:

Այսպես է եղել միշտ, այդպես է այսօր, և այդպես է լինելու հավետ:

Վերոնշյալից հետևում է, որ երկրի ներսում կարելի է քննարկել համարյա ամեն ինչ, սակայն երբեք և ոչ մի պարագայում չի կարելի սահմանափակվել միայն այլոց մեղադրելով և նրանցից բողոքելով, որովհետև իրականում և գործնականում` եթե կան խնդիրներ, ապա` դրանք հիմնականում ու մեծամասամբ մեր երկրի ներսում են:

Այո’, խնդիրները ցանկացած պարագայում մեր երկրի ներսում են…

Ցանկացած երկրին ոչ ձեռնտու բոլոր օրակարգերը փորձում են քննարկման առարկա դարձնել և իրագործել հենց տվյալ երկրի ներսից` հիմնականում և սովորաբար այդ նույն, այսպես կոչված «ազդեցիկ», «թելադրող», կամ «պարտադրող» կենտրոնների, երկրների և կազմակերպությունների շահերը ներկայացնող և տվյալ երկրի ներսում գործող գաղափարական միավորների, նրանց համախոհների, վճարովի կամակատարների, կամ որ առավել վտանգավոր է` դրածո պաշտոնյաների, կամ գործակալների կողմից: Օրինակները բազմաթիվ են և բազմապիսի:

Որպես թեման լրացնող մեջբերում կարելի է անդրադառնալ նաև վերջիններիս մարդկային ու բարոյական կերպարների ընդհանրական նկարագրին: Անշուշտ սա առանձին, և շատ տհաճ թեմա է, բայց պատկերի ամբողջականությունն ապահովելու համար պետք է փորձել հնարավորինս հակիրճ անդրադարձ կատարել:

Այդպիսիների վարքագիծն ու գործելաոճը հիմնականում պայմանավորված են լինում ոչ թե նրանց արմատացած գաղափարական հայացքներով ու դիրքորոշումներով, այլ մեծամասամբ` այդ նույն կենտրոնների իրական արժեքների և արժանիքների մասին չիմացությամբ, թերի, կամ մակերեսային իմացությամբ, իսկ առավել հաճախ` հենց այդ նույն անձանց բարոյական կերպարով, դաստիարակության բացակայությամբ, կաղապարված մտածողությամբ և կրթական ու պրոֆեսիոնալ անբավարար մակարդակով:

Կարելի էր սահմանափակվել ասվածով, բայց անհրաժեշտ է հավելել ևս մեկ շատ կարևոր իրողություն: Այն է` Հայաստանի պարագայում հենց այդ կերպարներն ու նրանց մարդկային որակներն են կանխորոշել պայմանական արևմուտքի և պայմանական արևելքի նկատմամբ ձևավորված հանրային որոշ ձևախեղված ընկալումները, որովհետև հենց նրանց դեմքով և վարքագծով են ներկայանում իբր` գաղափարակիցներն ու ընդդիմախոսները:

Ընդսմին` այսօր արևմուտքը և արևմտյան արժեքները մեր հասարակության որոշ հատվածի ենթագիտակցության մեջ նույնացվել են ոչ թե Արիստոտելի, Պլատոնի, Պյութագորասի, Բախի, Բայրոնի, Նյուտոնի, Միքելանջելոյի, Կանտի, Ռեմբրանտի, Հեմինգուեյի, Ջորջ Վաշինգտոնի, Էյնշտեյնի, Ռիկարդոյի և Մարքսի, կամ մյուս աշխարհահռչակ մեծությունների, այլ բացառապես հայրենամոռ լինելու, արժեքներն ուրանալու, ազգադավության, թշնամասիրության, այլասերումների և պղծությունների հետ: Նույն կերպ, Ռուսաստանն ու Արևելքը` Մենդելեևի, Իվան Ահեղի, Դոստոևսկու, Պուշկինի, Տոլստոյի, Չեխովի, Չայկովսկու, Ռեպինի, Ֆիրդուսու, Օմար Խայամի, Իբն Սինայի, Կոնֆուցիոսի, կամ այլ տիտանների փոխարեն` այդ նույն իրենց «արևմտասեր» հռչակածների թեթև ձեռամբ նույնացվել են ագրեսիվության, կոռուպցիայի, անհանդուրժողականության, ռազմատենչության և ահաբեկչության հետ: Այս ամենն արմատացել է չնայած այն հանգամանքին, որ ավանդական արևմուտքն ու արևելքը` իրենց իրական արժեքների նկատմամբ հավատարմության մասով` ոչ բացասական, ոչ էլ դրական առումով իրար չեն զիջում: Բացի այդ, հենց այդ կերպարներն են, որ հայրենասիրությանը, ճշտապահությանը, մաքրասիրությանը, պարկեշտությանը, արդարամտությանը, սիրուն, ազնվությանն ու քաջությանը հակադրում են` ազգադավությունը, անկարգապահությունը, փնթիությունը, երեսպաշտությունը, խաբեբայությունը, ատելությունը, ստախոսությունն ու վախկոտությունը: Իհարկե, այս ամենն ամենուր և միշտ իրականացվել է «…ունևորից խլելու և աղքատներին բաժանելու…» մարդկության ողջ պատմության ընթացքում երբևէ իրականություն չդարձած, իսկ ժամակակակից աշխարհում իբր` «ժողովրդավարության հաստատման», «կոռուպցիայի դեմ պայքարի», «մարդու իրավունքների պաշտպանության» և «բնության պահպանության» կարգախոսների շահարկման և դրանց քողի տակ:

Հաշվի առնելով, որ ակնհայտ ծեծված թեմա է, այսքանով կարելի է սահմանափակել այս մեջբերումը…

Տեսականորեն և գործնականում այս շերտը («համախոհներն» ու դրածոները) առկա է միշտ, բոլոր ժամանակներում և բոլոր երկրներում (նույնիսկ ամենափակ սահմաններով), քանի դեռ աշխարհում և տարածաշրջանում կան ազդեցիկ կենտրոններ, որոնք հետապնդում են իրենց շահերը տվյալ երկրում:

Բնականաբար Հայաստանն այս առումով բացառություն չէ: Բացառություն չեն նույնիսկ հենց նույն գերհզոր պետություններում այնպիսի գաղափարական և քաղաքական ուղղության որոշում կայացնողների գոյությունը, որոնք ամենևին էլ չեն ծառայում տվյալ երկրի ազգային շահերին:

Կարևոր հանգամանքը այս դեպքում տվյալ երկրում որոշումներ կայացնողների շրջանակներում վերը նշվածների և սովորական հայրենասեր պրոֆեսիոնալների միջև որակական և քանակական հարաբերակցությունն է:

Ցանկացած երկրի իշխանության մարմիններում հայրենասեր պրոֆեսիոնալների որակական ու քանակական գերակայության պայմաններում տվյալ երկրին անհարիր և վնասակար գաղափարները, նախագծերը, օրակարգերը, նորմերը գուցե երբեմն քննարկման առարկա են դառնում, բայց երբեք ազգային ու պետական օրակարգ չեն ձևավորում, և ի վերջո` երբեք կյանքի չեն կոչվում:

Իրավիճակը վատթարանում է, երբ երկրի ներսում որոշում կայացնողների մեջ ավելանում են այդ կենտրոնների, երկրների (ծայրահեղ վտանգավոր է, երբ դրանք բացահայտ հակառակորդ, կամ թշնամի երկրների համախոհներն են) և կազմակերպությունների շահերը գիտակցաբար, կամ անգիտակցաբար ներկայացնողները, և նրանց հարող անտեղյակները, անսկզբունք շահամոլները, պատեհապաշտներն ու դիլետանտները:

Վտանգավոր է, երբ նրանց և նրանց համակիրների քանակը դառնում է ակնհայտ գերիշխող: Այս դեպքում սկսվում են տարբեր որակի և տեսակի կատակլիզմներ, խժդժություններ ու քաոս:

Առավել անվերահսկելի և կործանարար է, երբ նրանք հանգամանքների բերումով և ցնցումներ հրահրելով` տնօրինում են բացառապես բոլոր կառավարչական, օրինաստեղծ, իրավապահ մարմիններն ու տեղեկատվական միջոցները, և ամբողջությամբ տիրապետում են բոլոր անհրաժեշտ լծակներին: Հայաստանը վերջինիս վառ օրինակն է:

Հետևանքը ողբալի է` Հայաստանը աշխարհաքաղաքական կենտրոնների և իր ազգային շահերի համադրման կենտրոնից վերածվել է արտաքին քաղաքական դաշտում լիակատար մեկուսացման մեջ գտնվող, ազգային շահերի անտեսման և աշխարհաքաղաքական կենտրոնների հակադրությունների լուծման տարածքի:

Այս պարագայում իրավիճակը շտկելու ամբողջ ծանրությունն ընկնում է հասարակության քաղաքական ու քաղաքացիական այլ շրջանակների` ժողովրդի իրական ազգային ու պետական գաղափարներ կրող հատվածի վրա: Այն հատվածի, որոնք ազգային ու պետական արժեքներ կրողներ են գենետիկորեն, գաղափարապես, պատմականորեն` անկախ գործող հասարակարգից և իրենց մշակութային, կրթական ու սոցիալական կարգավիճակից: Պետք է ընդգծել, որ այս հատվածը ամենևին էլ նրանք չեն, որոնք կրթված են, և տեղի անտեղի, պատեհ, անպատեհ, անընդհատ ու անդադար շատախոսում են, կամ կրկնում, շահարկում և արտաբերում են «ազգ» և «պետություն» բառերը` իրենց բոլոր հոլովներով, և խնամքով սքողում են իրական կյանքում իրենց ապիկար, անհաջողակ, կամ մերժված լինելը, այլ նրանք են, ովքեր իրենց գաղափարներով, մոտեցումներով, վարքագծով, բարոյական կերպարով, կենսագրությամբ ու կատարած աշխատանքով, անկախ տարիքից ու սեռից, սոցիալական ու կրթական կարգավիճակից, զբաղմունքից ու մասնագիտությունից` լռելյայն, գործով ապացուցել ու վաստակել են ազգային, պետական ու հայրենասեր լինելու կոչումն ու պատիվը: Այնպես որ՝ այս իրավիճակի շտկումն անշուշտ առաջին հերթին վերջիններիս առաքելությունն է:

Բնական է, որ այն կկարգավորվի, և հասարակությունը կվերադառնա իր բնականոն կյանքին: Սակայն հետագայում նման իրավիճակներում չհայտնվելու առումով այս կարգի հարցերում բացառապես մարդկային գործոնի վրա հենվելը երկարաժամկետ հեռանկարում չի կարող ապահովել հուսալիության բարձր աստիճան: Հետևաբար, դրա լավագույն ու փորձված եղանակը հետևյալն է.
անհրաժեշտ է բոլոր Հայ մարդկանց գիտակցության և առավել ևս` ենթագիտակցության մեջ մանկուց «դաջել», ամրապնդել, խորը «փորագրել» բոլոր ոլորտներում ( բարոյականից ու հոգևորից սկսած և անվտանգությամբ, տնտեսությամբ ու կենցաղով վերջացրած ) առկա այն սահմանագծերը, կարմիր գծերը, որոնց հատումը հայկական ազգային ու պետական շահերի տեսանկյունից պարզապես անթույլատրելի է, անընդունելի է, իսկ առանձին դեպքերում նաև` խիստ արգահատելի և պատժելի:

Վերջինիս հիմքերի հիմքը` Ազգային գաղափարախոսությունն է:

Ազգային գաղափարախոսությունն է, որ պետք է վերջնական որդեգրել, միս ու արյուն դարձնել մանկուց ու դպրոցից` ի հեճուկս բոլոր անհավատների…

Վերջում, ստիպված պետք է հիշել և կրկնել շատ ծեծված, բայց հավերժ արդիական մի ձևակերպում:

Այն է.

սեփական անհաջողությունների, սխալների և տապալումների համար բացառապես այլոց (այս դեպքում` օտար պետություններին) մեղադրելը, կամ նրանցից անդադար բողոքելն անարդյունավետ է, և անհեռանկար:
Այնպես որ` միայն «… ԵՄ-ն ստիպում է…», «…ԱՄՆ-ը ստիպում է…», ՌԴ-ն ստիպում է…», չգիտեմ ով «…ստիպում է…», «…մեր փոխարեն որոշել են…» գլխագրերով սահմանափակվող մեր երկրի ներսում ծավալվող քննարկումներն անարդյունավետ են, անպտուղ և անհեռանկար: Կամ, ասենք` «… արևմուտքը, արևելքը, այս, կամ այն երկիրն ու չգիտեմ էլ ովքեր են կանգնած այս ամենի հետևում…» դիսկուրսով սահմանափակվելը, առանց առաջին հերթին տեսնելու մեր շուրջը բազմացած հայանուն թշնամասերներին ու թշնամահպատակներին` իռացիոնալ է և անավարտ:

Խնդիրը ցանկացած պարագայում մեր մեջ է, մեր շուրջը և մեր երկրի ներսում…

Աչալուրջ լինենք, հայտնաբերենք, և համապատասխան աղբանոց նետենք մեր երկրի ներսում կուտակված և գարշահոտությամբ խեղդող գաղափարական աղբը:

Միայն դրանից հետո կարելի է արժանապատվորեն հակազդել և՛ թշնամուն, և՛ նրան սատարող ուժերին»:

 

Հետևե՛ք -ին Youtube-ում`
We have a duty to help Armenia in the fight against the aggressor - Anne-Laurence PetelEuropean Council's Political and Security Committee Members to visit ArmeniaAbu Dhabi plans to create paradise for gamers: World's first eSports islandNature Neurology: Chemicals in baby wipes can damage brain structures, study showsArmenia government makes allocations to hold events for Parajanov, Aznavour 100th birth anniversariesArmenia to provide $300,000 to Japan for earthquake reliefArmenia MP: Euronest called on EU to increase humanitarian, financial aid for forcibly displaced Karabakh childrenQatar Airways has introduced first virtual flight attendant operating in AIYerevan ex-mayor Hayk Marutyan is founding political party‘Europeans for Artsakh’ discusses upcoming actions toward protecting Karabakh’s interestsKim Kardashian is sued over furnitureForeign firms' losses from exiting Russia top $107 billion: ReutersConsistent support to 16 Armenian Educational Institutions Operating in LebanonPutin says Russia will not attack NATO countries, but F-16s will be legitimate targets “wherever they might be located”Pashinyan: Some circles forcibly displaced from Karabakh are taking steps that create threat to Armenia’s securityState Department disagrees with Azerbaijan comments on upcoming US-EU-Armenia meetingNo official versions of Crocus City Hall terror attack voiced yet, PeskovNewspaper: Generals are gone, Armenia PM has decided to hand over some Tavush Province settlements to AzerbaijanDeath toll from Crocus City Hall attack reaches 143Secretary Blinken and USAID Administrator Power will join a U.S.-EU trilateral meeting with ArmeniaVolvo launches its last diesel carRevisit the Tom Hanks Oscars acceptance speech that Spielberg called ‘incredible’CONCACAF Nations League final between US men’s team and Mexico stopped twice by ‘discriminatory chanting’Argentina’s Milei bans gender-inclusive language in official documentsLukashenko undermines Putin’s Ukraine claim on Moscow concert hall attackSteven Spielberg: ‘The echoes of history are unmistakable in our current climate’Russia MFA spox: We do not use the term ‘Zangezur corridor’Armenia does not join CSTO statement condemning terrorist attack in Moscow RegionWhich Samsung smartphones will receive AI functions tomorrow?Deputy Speaker Hakob Arshakyan discusses Yerevan-New Delhi direct flights with Indian counterpartCentral Bank of Armenia: exchange rates and prices of precious metalsRA NA delegation meets with UAE delegation within the framework of 148th Assembly of Inter-Parliamentary UnionUS and South Korea want to block oil supplies to North KoreaCharity dinner: “Successful Businesswomen Support Novice Women Entrepreneurs”Parliament speaker: No part of Armenia territory is subject to negotiationFrance-Armenia friendship group of National Assembly of France visited Armenian Genocide MemorialAraratBank places its 27th issue of dollar bondsUcom launches network modernization efforts in a few regions of ArmeniaEU and US will share responsibility for any destabilizing action: HajizadaNumber of those injured in Moscow attack rises to 360US State Department warned Israel of international isolation if it launches a large-scale operation in RafahStart of dialogue on visa liberalization between Armenia and EU will be important step for deepening relations: Friends of Armenia Network reportWashington's goal is to help Armenia and Azerbaijan achieve lasting peace. MillerPalestinian death toll from Israeli attacks in Gaza climbs to 32,414: ministryEU mission presented situation in Gegharkunik to French delegationOil Prices DownTigran Balayan to Toivo Klaar: Azerbaijan is gearing up for new aggression against ArmeniaXiaomi unveils cheap smartphone Poco C61, which has flagship designFrench Ambassador to Armenia reminds about right of return for Nagorno-Karabakh ArmeniansLukashenko briefs on Belarus’ role in detaining Crocus City Hall attackers
Most Popular