Դա 2018-ին ցույցի ելած հանրության մի մասի դեմքն է, նրանք «սոված լինելու» համար քանդեցին պետությունը․ Ամալյանը՝ Եռաբլուրի միջադեպի մասին
ՀասարակությունԱրցախյան 44-օրյա պատերազմի վերքերն այդպես էլ չեն սպիանում․ ցավոտ բանաձև է դարձել պնդումը, թե Եռաբլուրը մեծացել է, Հայրենիքը՝ փոքրացել։ Բայց այս փոքր տարածքի վրա դեռ մեծ սխալներ են գործում առաջին հերթին նրանք, որոնք ոչ միայն չունեն դրա իրավունքը, այլ կոչված են բացառելու դրանք և պատասխան տալու ամեն ձախողման համար։ Որդեկորույս ծնողների նկատմամբ ոստիկանների արգահատելի վերաբերմունքը, իշխող կուսակցության որոշ ներկայացուցիչների ցածրակարգ գնահատականները և այլն 44-օրյա պատերազմի վերքերը վերստին բորբոքում ու դարձնում են արյունահոսող։
«Այս ամենից դուրս գալու ելքը, հավանաբար, այն է, որ ամեն մեկս զբաղվենք նրանով, ինչով պետք է։ Տագնապի չպետք է տրվենք, սա չափազանց կարևոր է։ Շատ է խոսվում, թե բանակը վատ վիճակում է, «ջարդված» է, բայց այնպես չէ, որ թույլ ենք»,-ԼՈՒՐԵՐ․ com-ին ասաց երգիչ, երգահան Դավիթ Ամալյանը, որի որդին՝ Վարդանը, քաջի մահով ընկել է Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ։
Մեր զրուցակիցը մտավախություն հայտնեց, որ հաջորդ պատերազմների դեպքում Հայաստանը, որպես պետություն կարող է գոյություն չունենալ, որովհետև, ըստ Ամալյանի, գլոբալ գործընթացներ են տեղի ունենում աշխարհում և նոր իրողություններ են ի հայտ գալիս։
«Այս փուլում, մենք արտաքին քաղաքականության մասով անելիք չունենք, պետք է սպասենք, թե գերտերություններն ինչպես են իրար հետ լուծում իրենց հարցերը, որից հետո մենք էլ փորձենք վերադիրքավորվել։ Համենայն դեպս, ես ու իմ պես մտածող մարդիկ փորձում ենք շրջապատին ասել՝ տեղի չտալ հակապետական, թրքամետ կոչերին»,-ընդգծեց երաժիշտը։
Ինչ վերաբերում է սեպտեմբերի 21-ին Եռաբլուրում տեղի ունեցած միջադեպին, երբ ոստիկանները բռնի ուժ կիրառեցին որդեկորույս ծնողների ու նրանց հարազատների նկատմամբ, Ամալյանն ասաց․
«Որպես կանոն, արարողակարգային օրերին Եռաբլուր չեմ գնացել ու չեմ գնում, չէի գնում, երբ Վարդանս էնտեղ չկար, հիմա առավելևս չեմ գնում։ Եռաբլուրում տեղի ունեցածը 2018 թ․ հասարակության մի մասի դեմքն է, երբ կարող էին «սոված լինելու» համար ցույցեր անել և սոված լինելու համար պետություն քանդել։ Ես չարացած եմ այդ տեսակի դեմ և դրա իրավունքն ունեմ»։
Արա Ալոյան