Իրենք դեռ այնքա՜ն «հարկեր» ունեն վճարելու.... «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Նիկոլ Փաշինյանը շատ է սիրում խոսել հարկերից, հարկերը պարտադիր վճարելուց, ինչ-որ երկարաշունչ, իր կարծիքով՝ խորահույզ ճառեր է արտասանում այդ թեմայով: Այնպես, որ կարելի է կարծել, թե ինքը խորությամբ հասկանում է «նյութը», որի մասին պոպուլիստաբար երկարախոսում է: Ուրեմն, Փաշինյանն ասում է՝ «հարկեր», ասում է՝ «հերոսը հարկատուն է», ասում է՝ բոլորը պարտադիր պիտի վճարեն հարկերը»... Սկսենք թվարկման վերջից: Իսկ ի՞նչ է, որևէ մեկը հակառա՞կն է պնդել, թե՝ «չէ՛, պետք չի հարկերը վճարել»: Կարծեք թե՝ ոչ: Չկա ու չի կարող նման բան լինել: Երկրորդը. իսկ ի՞նչ է, որևէ մեկը հարկերը չի՞ վճարում: Եթե կան այդպիսիք, ապա դրա համար համապատասխան մարմիններ գոյություն ունեն՝ իրենց համապատասխան ստորաբաժանումներով: Ու եթե այդ մարմինները չեն կարողանում իրենց գործը հավուր պատշաճի անել, ապա դա ոչ թե մեր՝ հարկատուներիս խնդիրն է, այլ՝ պետական կառավարման ապարատի և այդ ապարատի գլխին կանգնած անձնավորության գլխացավանքն է:

Երրորդը. այս՝ «հարկեր վճարելու», «հարկատու» լինելու թեմայի և խոսակցությունների շրջածիրում կան նրբերանգներ, որոնք քչերն են շոշափում, իսկ թեմայի սիրահար Փաշինյանն ընդհանրապես ու միտումնավոր շրջանցում է դրանք: Հիմնական նրբերանգներից մեկն այն է, որ ցանկացած բնակիչ, այսպես թե այնպես, հարկատու է: Նույնիսկ եթե դա ոչ մի տեղ չաշխատող բնակիչ է, միևնույնն է, անուղղակի կերպով նա ևս հարկատու է:

Ինչպե՞ս: Շատ պարզ. ցանկացած ապրանք, որ գնում է որևէ մեկը, ցանկացած ծառայություն, որից օգտվում է որևէ մեկը, ունի գին, ունի սակագին, որոնց մեջ արդեն պետական հարկերի մասն արտացոլված է: Ու ստացվում է, որ, օրինակ՝ գնելով 1 հաց, դուք արդեն անուղղակիորեն հարկ եք վճարում, քանի որ այդ հացի գնի մեջ արտացոլված են համապատասխան հարկերը: Նույնը՝ ծառայությունների վերաբերյալ՝ լինի վարսավիրանոց, թե մեկ այլ բան: Մեկ այլ նրբերանգ է այն, որ հարկ վճարում են տվյալ պետության տարածքում ապրող, աշխատող բոլոր բնակիչները՝ անկախ իրենց քաղաքացիությունից: Համենայն դեպս, այդպես պիտի լինի: Բայց հարկավճարումը ոչ մեկին, կներեք, հերոս չի դարձնում: Դա, կներեք, դեմագոգիա է:

Հարկը պետության կողմից սահմանված պարտադիր վճար է: Դա, այո, հարկադրանք է, պարտականություն է, այլապես անունը ոչ թե «հարկ» կլիներ, այլ, օրինակ՝ «պարգև» կամ «հանգանակություն»: Շատ ավելի կարևոր է, թե ինչ է լինում մեր վճարած հարկերի հետ, չարքաշ աշխատանքով հազարավորների գոյացրած պետական միջոցները ինչպե՞ս են տնօրինվում պետության, այս դեպքում՝ օրվա իշխանության կողմից: Ի՞նչ են անում մեր վճարած հարկերի հաշվին: Ու այս դեպքում չափազանց կարևոր է նաև, թե հատկապես ո՞վ է խոսում հարկերի, դրանք վճարելու մասին, Նիկոլ Փաշինյա՞նը: Դիտարկենք մի քանի ակնհայտ հանգամանք:

Ի՞նչ են անում Նիկոլ Փաշինյանը և նրա գլխավորած ՔՊ-ն ու կառավարությունը՝ մեր վճարած հարկերից գոյացած պետական միջոցները: Եթե կարճ ու կոնկրետ, ապա՝ մսխում են այդ միջոցները, քամուն են տալիս, ծախսում են անարդյունավետ, աննպատակ, անպատասխանատու կերպով: Ի՞նչ են անում մեր վճարած հարկերի հաշվին: Ասենք, չզլանանք. ա) անարդարացիորեն բարձր աշխատավարձեր են ստանում, բ) բացարձակապես չհիմնավորված պարգևավճարներ են ստանում, գ) մեկնում են արտասահմանյան ուղևորությունների, ըստ որում՝ իրենց հետ պետական օդանավով տանելով նաև իրենց ընտանիքի անդամներին, դ) պահում են անհիմն ուռճացված ոստիկանական ու պատժիչ մարմիններ, ե) գնում են հարմարավետ ու թանկարժեք «պադավատներ», զ) կազմակերպում են տոնական «լուսավորություններ», «հրավառություններ», «տաշի-տուշիներ», է) կատարում են կոռուպցիոն ռիսկեր պարունակող «մեկ անձից գնումներ», ը) չեղած համերգի համար գումար են վճարում ինչ-որ արտասահմանյան երգչիստի, թ) գնում են բազմամիլիոնանոց դղյակներ՝ Փարիզում ու Լոնդոնում, որպես դեսպանատուն (թե չէ, որ Փաշինյանի դեսպանը դղյակում չնստի, խանչալի քարը կընկնի, էլի) ու այսպես կարելի է շարունակել և դեռ էլի ասելու բան կլինի:

Ամենից կարևորը. մեր վճարած հարկերի հաշվին ապրողների իշխանությունը պարտավոր է իրականացնել երկրի, պետության ու բնակչության արդյունավետ պաշտպանություն, այսինքն՝ ապահովել պաշտպանվածությունն ու անվտանգությունը: Ոչ միայն չի՛ ապահովում, այլև հակառակը, իր գործունեությամբ է՛լ ավելի է վտանգում առանց այդ էլ խարխլած վիճակը: Ամենից կարևո՛րը. առհասարակ, այդ իշխանությունն է հարկատուների համար, այլ ոչ թե հարկատուներն են իշխանության համար: Մեծ հաշվով, հարկատուներն են իշխանության, իշխանավորների գործատուն: Հարց. մեզ՝ հարկատուներիս նման աշխատող(ներ) պե՞տք են:

Մեզ պե՞տք է «աշխատող», որը ոչ մի բանից ոչինչ չի հասկանում, որը միայն կարողանում է տակուգլուխ խոսել, որը շարունակ ստում է կամ «կռուտիտներ» անում, որը, ի լրումն ամենի, դեռ մի բան էլ կրկնակի, քառակի բարձր վարձատրություն է պահանջում ու ստանում: Ինչի՞ համար. Արցախը վարի տալո՞ւ, Հայաստանը Թուրքիայի երախը նետելո՞ւ, թե՞ եղած-չեղածը աղետի ու կործանման մատնելու համար: Նիկոլ Փաշինյանը, տեսեք-տեսեք, պահանջում է, որ մարդիկ վճարեն հարկերը: Իսկ ի՛նքը, իր քպական շրջապատը գոնե հասկանո՞ւմ են, թե դեռ ինչքան հարկեր իրե՛նք ունեն մեզ վճարելու: Դուք, ձեր իշխանությունը հայությանն ու հաջորդ սերունդներին Արցախ եք պարտք, հայությունից խլված հաղթանակներ եք պարտք: Ուղղակիորեն ձեր վրա է ավելի քան 5000 ազնիվ հայորդիների արյունը: Դուք մեր ազգին հազար ու հազար կործանված կյանք եք պարտք: Դուք դեռ այնքա՜ն «հարկեր» ունեք վճարելու, որ ձեր մի քանի տասնյակ սերունդներին էլ քիչ չի թվա: Եկել է Հայաստանին ու հայությանը ձեր «հարկերը» վճարելու ժամանակը:

ՄԵՍՐՈՊ ՍԱՀԱԿՅԱՆ

Այս թեմայով «Իրավիճակը հնարավոր է փոխել, եթե լինի իշխանափոխություն». «Փաստ» Ո՞ւր են ներքաշում Հայաստանը. «Փաստ» Բռնատիրությունը՝ «փրկօղա՞կ». ժողովրդավարություն գոռալով՝ բացարձակ հակառակն են անում. «Փաստ» «Ճնշումներն ահագնանալու են, նրանք լավ են պատկերացնում, թե ինչ հանցանքներ են իրականացնում հայ ժողովրդի դեմ». «Փաստ» Իշխանություններն անցել են իրենց սիրելի «մուտիտին». «Փաստ» Աջակցություն գյուղատնտեսական նշանակության հողերի միավորմանը. պետությունը կփոխհատուցի ձեռք բերվող և միավորվող հողերի կադաստրային արժեքի 30 տոկոսը. «Փաստ» Կեղծ բարեպաշտների ժամանակն ու... «ամնեզիան». «Փաստ» Առանց կարմիր գծերի. լրագրողներին էլ «բաժին հասավ». «Փաստ» Ռեժիմի բոլոր գործիքները «խոդ է տվել». «Փաստ» Ի՞նչ եղավ «Ազգային հպարտության հանրային տրիբունալի» հարցը. Արշակ Կարապետյանը հետևողական կլինի՞. «Փաստ»