Միևնույն է՝ պատմության մեջ ձեր դերը չի փոխվելու, ձեր արածին ու չարածին նույն բնորոշումն է տրվելու․ «Փաստ»
Armenian Press
«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Օրերս Ազգային ժողովը 76 կողմ, 39 դեմ ձայներով 2-րդ ընթերցմամբ ու ամբողջությամբ ընդունեց Ալեն Սիմոնյանի ներկայացրած օրինագիծը, որով խստացվում է զրպարտության և վիրավորանքի համար փոխհատուցման չափը։ Մասնավորապես՝ վիրավորանքի համար առաջարկվում է գործող 1 միլիոնի փոխարեն մինչև 3 միլիոն, իսկ զրպարտության դեպքում՝ 2 միլիոնի փոխարեն մինչև 6 միլիոն դրամ տուգանք։ Օրինագիծը դեռ պետք է ստորագրի հանրապետության նախագահը, սպասենք և տեսնենք, թե նա ինչպես կարձագանքի դրա վերաբերյալ լրագրողական համայնքի դիտողություններին և արդյո՞ք կներկայացնի առարկություններ:
Այս իշխանությունների ներկայացրած օրինագծերից շատերը քննարկելիս առաջին միտքը, որ ծագում է, հետևյալն է՝ Հայաստանում բոլոր հարցերը լուծված են, մնացել է մի քանի մանր-մունր օրենսդրական փոփոխություններ անել, դե, տնտեսությունն էլ համարյա վերականգնվել է, գյուղատնտեսության հետ կապված որևէ խնդիր չունենք, ռազմարդյունաբերությունը սրընթաց զարգանում է, քրեական, քաղաքացիական և այլ օրենսգրքերում ու օրենքներում էլ մի քանի փոփոխություններ անենք և այս ամենից հետո կապրենք դրախտում։ Հատկապես լրատվամիջոցներին վերաբերող օրենսդրական այս փոփոխությունները ոչ մեկ անգամ թերթի էջերում քննարկել ենք փորձագետների հետ։ Վերջիններս նշում էին, որ սա մահակ է ԶԼՄ-ի դեմ, նրանց լռեցնելու միջոց է դառնալու։ Հաճախ է ասվում, որ վիրավորանքի և զրպարտության տուգանքի չափերը բարձրացնող այս օրինագիծը նպատակ ունի թույլ չտալ լրատվամիջոցներին իշխանությունների հասցեին մի թթու, կծու խոսք ասել։ Մենք բոլորս ենք նաև հասկանում, որ հատկապես պատերազմից հետո թե՛ լրատվամիջոցները, թե՛ փորձագետները շատ ավելի սուր են իրենց մեկնաբանություններում, շատ ավելի կտրուկ են խոսում թերացումների մասին և իրերը կոչում են իրենց անուններով։
Որևէ մեկը չի ասում, թե պետք է անցնել գռեհկության սահմանները՝ ճշմարտությունն ասելու համար։ Ցանկացած խմբագրություն սահմանում է «չի կարելիի» իր սահմանը և հետևում է դրան։ Սա անում է, եթե հարգում է այն մասնագիտությունը, որն ընտրել է, այն աշխատանքը, որն անում է, եթե ցանկանում է, որ իր աշխատանքը հանրօգուտ լինի, վստահ է, որ ցանկացած իրավիճակում՝ անկախ իշխանությունների փոփոխությունից, նա լինելու է ընդդիմություն, որը, վեր հանելով խնդիրները, փորձելու է մատնանշել դրանց լուծումները։ Մենք, օրինակ՝ մշտապես հետևել ենք հենց մեր խմբագրության կողմից սահմանված կանոններին՝ չներխուժել մարդու անձնական կյանք, չպիտակավորել նրան, չանցնել որոշակի «կարմիր գծերը»։ Անկեղծ լինենք. հատկապես պատերազմից հետո երբեմն վերջին կանոնին հետևել ենք դժվարությամբ. ի վերջո, բոլորս նախ՝ մարդ ենք, ՀՀ քաղաքացի, հետո նոր լրագրող կամ խմբագիր:
Երբ իշխանության ղեկը ստանձնեց երկար տարիներ լրագրող և խմբագիր աշխատած Նիկոլ Փաշինյանը, շատերը լիահույս էին, որ խոսքի ազատությունը մեր երկրում չի սահմանափակվի, որ որևէ լրագրողի հարց անպատասխան չի մնա, որ... Իսկ դուք նկատե՞լ եք, թե ներկայումս ինչ քամահրական վերաբերմունք են դրսևորում իշխանավորները լրագրողների նկատմամբ, ինչպես են արհամարհում նրանց, ինչպես են անպատասխան թողնում նրանց հարցերը, կոպտում, վիրավորում, մինչդեռ այդ հարցերը տրվում են հասարակության հետաքրքրությունը բավարարելու համար։ Պատգամավորը սպառնում է «հոսանքազրկել» լրագրողին, մյուսը մի կողմ է հրում, նկարահանող սարքը խլում, մեկ ուրիշը հարվածում է։ Ինչ խոսք, փայլուն գործելաոճ է: Ավելին, որոշ պատգամավորներ լրջորեն մեծ կարծիք են կազմում իրենց մասին, երբ այդքանից հետո լրագրողները մոտենում են իրենց և հարցեր տալիս: Լավ, նախկին լրագրողի իշխանության մաս կազմողներն ինչո՞ւ են այսքան աննախադեպ ատում լրագրողներին, ինչո՞ւ են այսքան ծանր տանում խոսքի ազատությունը:
Most Popular 
EU ambassador visits Armenia nuclear plant
