Համազգային թալանի մեկնարկը

Սեպտեմբերի 1-ի խորհուրդն այս տարի միանշանակ դրական լինել չի կարող, քանի որ գիտելիքի միջազգային օրը և ուսումնական տարվա սկիզբը դժբախտաբար համընկան արատավոր մի գործընթացի մեկնարկի հետ: Խոսքս Parking City կոչվող՝ բացարձակ լկտի բիզնեսի մասին է, որն իրենից ոչ այլ ինչ է ներկայացնում, քան բացահայտ համազգային թալան՝ օրը ցերեկով: Երբ ժամանակին հայտարարեցին տրանսպորտի թանկացման մասին, այն զգալի դժգոհության ալիք առաջացրեց և ստեղծեց որոշակի համախմբում, ինչն էլ բերեց արդյունքի: Եվ եթե այն ժամանակ Տարոն Մարգարյանը և գծատեր քրեաօլիգարխները նույնիսկ արդարանալու համար որոշ թեմաներ ունեին (օրինակ, ասում էին, թե թանկացումն անհրաժեշտ է իբրև թե տրանսպորտային համակարգի բարելավման համար, սակայն հարցն իրականում գերշահույթների մոլուցքի մեջ էր)՝ թեկուզև չհիմնավորված, ապա չարաբաստիկ կարմիր գծանշանների դեպքում չկա արդարանալու ոչ մի հնարավորություն, թալանը մնում է թալան, և այդ թալանի նախաձեռնող, Սերժ Սարգսյանի մանկության ընկերը, կարծում եմ, չէր կարող սկսել իր այս բիզնեսն առանց իր մանկության ընկերոջ «դաբրոյի»:

Անկախ այդ ամենից, այս դեպքում միասնական պայքարի միջոցով դրական արդյունքի հասնելու շանսերը շատ ավելի մեծ են: Ակցիաներն արդեն իսկ մեկնարկել են, և տրամաբանորեն այս հարցը պետք է ստանա ավելի մեծ հնչեղություն և ավելի մեծ թվով քաղաքացիներ ներգրավվեն, քան տրանսպորտի թանկացման դեպքում էր: Իսկ արդյունքը կանխատեսելի է, քանի որ վերևներում այսօր բավականին լուրջ խնդիր ունեն՝ կապված երկրի արտաքին քաղաքականության հետ, և այս դեպքում նրանց նույնիսկ կարող է ձեռնտու լինել շարունակել «Սիրուն չի» ներկայացումների շարքը: «Սիրուն չի-1»-ին և «Սիրուն չի-2»–ին մենք արդեն ականատես եղանք Մաշտոցի պուրակի դեպքերի և տրանսպորտի թանկացման ժամանակ: Հերթը «Սիրուն չի-3»-ինն է լինելու, որով և որոշ ժամանակ կրքեր կհանդարտեցվեն, ժողովրդին հերթական փոքրիկ հաղթանակի զգացումը կշնորհվի, և այդ ժամանակավորապես հանդարտված մթնոլորտում հեշտությամբ առաջ կտանեն իրենց ծրագրած այլ թանկացումները:

Մեր երկրում ծրագրված կարող է լինել յուրաքանչյուր գործընթաց, սակայն ամեն դեպքում դա չի նշանակում, որ պետք է հրաժարվել թեկուզ փոքրիկ հաղթանակներից և համակերպվել գորշ իրականության հետ: Դժգոհությունների ալիքը աճում է և կաճի, բարձրանում է և կբարձրանա նաև քաղաքացիների՝ սեփական իրավունքները և շահերը պաշտպանելու գիտակցությունը: Ուստի այս անգամ պետք է դրսևորել ավելի ուժեղ կամք և միասնականություն, կազմակերպված ձևով հրաժարվել վճարել կայանատեղիների համար և կասեցնել տալ այդ հակաժողովրդական և ապազգային գործունեությունը: Հակառակ դեպքում, եթե զիջենք և թույլ տանք, որ մեր իսկ երկրում մեր հանրային տարածքները վաճառեն մեզ վրա, ապա օրերից մի օր մեր իշխանություններն ու քրեաօլիգարխները կարող են մոգոնել այլ հրեշավոր ծրագրեր, օրինակ՝ մեր թոքերի վրա միկրոչիպեր և թթվածնաչափեր տեղադրել և մեզ վրա վաճառել նաև մեր շնչած թթվածինը:

Կարեն Վարդանյան