«Նա անսահման բարի էր, որպեսզի լիներ խելոք ամբոխի աչքում»

«Նա անսահման բարի էր, որպեսզի լիներ խելոք ամբոխի աչքում: Նա անհասկանալի խելոք էր, որպեսզի համարվեր խոհեմ` չհասկացողների կողմից: Միայն մի ժառանգություն ուներ իր հայրերից ու նախահայրերից ստացած: Դա դրամ չէր, ո՛չ գույք և ո՛չ կալվածք, այլ միայն մի ոչինչ բան - սիրտ` և իբրև շռայլ զավակ, առանց երկար մտածելու, անմտորեն, այդ ժառանգությունը նա նվիրեց իր մերձավորներին և հեռավորներին: Եվ մեռավ նա վերին ծայր չքավորության մեջ, նրան համարեցին Կ,նխոհեմ% ինչո՛ւ: Որովհետև նա եղավ վատնող ժառանգ և շռայլեց անհաշիվ իր ժառանգությունը: Բայց նա թողեց մի մեծ ժառանգություն - բարի հիշատակ, ջերմ հիշատակ, իր ծանոթների ու բարեկամների սրտում»:

Շիրվանզադե «Շռայլը»