Դանիել Վարուժանը` Ղևոնդ Ալիշանի մասին

Ալիշանի ոգիին մեջ ամբողջ Մխիթարյան առաքելությունը կտեսնեմ: Նույնիսկ ինչ որ Մխիթարի, իրենց հանճարային հիմնադրին մեջ դեռ տարտամ ու անկատար, դեռ ներշնչումի և ձգտումի վիճակին մեջ. ու ան եղած է հնոցը, ուր երկդարյան միաբանության մը` բոլոր ներշնչումներն ու բաղձանքները, բոլոր իտեալներն ու ներզորությունը` լեցված աստվածային շունչի մը տակ եփված ու եռեփված է … Ալիշան ավերակներուն վրա կախեց իր տավիղը, Պեշիկթաշլյան կախեց իրենը ժողովրդի վրա` իբրև երկրորդ ավերակը նույն ժամանակվան պառակտված և ստրկացած հայության:

Սուրեն Աղաբաբյան, «Դասականներ և ժամանակակիցներ»