«Նա մահվան պատրաստվեց այնպես, ինչպես նորափեսան է պատրաստվում իր հարսանիքին»

Հայրս կալվածատեր էր և մեր գավառում պետական բարձր պաշտոնատար:

Բայց ես պետք է սկսեմ նրա մահից:

Նա մահվան պատրաստվեց այնպես, ինչպես նորափեսան է պատրաստվում իր հարսանիքին:

Մեռնելուց մի ամիս առաջ կանչեց հյուսնին, միասին ջոկեցին երկար ընկուզե տախտակներ:

-Էս տախտակի վրա ոստ կա,-ասաց հայրս և մեկդի նետեց տախտակը` փոխարինելով մեկ ուրիշ մաքուր տախտակով:

Ապա պառկեց հատակին, և հյուսնը վերցրեց նրա հասակի չափը:

-Չինարի բոյ ունիս, հաջի էֆենդի,-ասաց հյուսնը` չափը վերցնելուց հետո:

Եվ հորս ներկայության, նրա խստագույն ցուցմունքների համաձայն` հյուսնը շինեց հորս դագաղը...

Մայրս, առանձին սենյակում, ողբում էր աղիողորմ, մինչդեռ հյուսնը, հորս հետ կատակելով և մեկ-մեկ օղի ճնկելով` չափում էր ընկուզե տախտակը, կտրում, հղկում, ագուցում և փայլեցնում:

Վահան Թոթովենց