«Ինչպես որ մարդն է մենակ, այնպես էլ` հայրենիքը». Լևոն Խեչոյան

Մարդն Ադամի ժամանակներից էլ օգնություն էր կանչում, տիեզերքից ձայն չլսելու պատճառով մենակ է համարում իրեն, ինչպես որ մարդն է մենակ, այնպես էլ` հայրենիքը: Վիհերի խորություններից վախենալով ենք որոնում, ձգտում մոտենալ մեկ այլ մարդու ոգուն: Երկրներն էլ մենակ են, վախենում են երկրաշարժից, ջրհեղեղից, ահաբեկչությունից, պատերազմներից, ատոմային ռումբերից: Լավ թարգմանությունը մայրցամաքից մայրցամաք, ծովից ծով, լեռներից լեռներ, երկրներ է քայլեցնել տալիս, մշակույթներ է հանդիպեցնում, մի ժողովրդի ոգին գտնում-հանդիպեցնում է մեկ այլ ժողովրդի մշակույթի հետ:

Լևոն Խեչոյան