«Անիվների տակ». Աղասի Այվազյան

Յոթ տարեկան էի, և ինչպես յուրաքանչյուր յոթ տարեկան` քրքրում էի ամեն ինչի տակն ու վրան` իմանալու համար նրանց գոյության առեղծվածը: Դեռ խաղալիքների փորոտիքն էի քանդում ու տնտղում, հետո սևեռվեցի դեպի ավելի մեծ իրերն ու երևույթները: Մտա կինոթատրոնի պաստառի ետև` տեսնելու երևութականի և աներևույթի, պաստառի և աստառի փոխկապակցության մեխանիզմը: Թիկունքիս պառկելով` տեղավորվեցի երկաթգծի ռելսերի արանքում, որպեսզի ներկա լինեմ շոգեքարշի շարժման գաղտնագործությանը: Գնացքը եկավ անցավ վրայովս` կրակուբոց թափելով դեմքիս ու ճերմակ վերնաշապիկիս:

Տարիներ անց ես մտա մարդկանց մեջ, սկսեցի քրքրել նրանց տակն ու վրան: Նրանք անցան վրայովս` թուք ու մուր թափելով ճերմակ վերնաշապիկիս և գլխիս վրա, և ես մինչև օրս գլխիկոր նայում եմ նրանց հեռացող փնչացող կերպարանքներին:

Աղասի Այվազյանի էսսեներից

Անի Փաշայանի ֆեյսբուքյան էջից