Արևմուտքի տհաճ անակնկալը՝ Նիկոլ Փաշինյանին

Հայաստանի իշխանություններն օրերս Բրյուսելում կայացած եռակողմ հանդիպման ավարտից հետո պնդում են, որ Հայաստանը ստացել է այն ամենը, ինչի համար որ մեկնել էր Բելգիա: Մյուս կողմից՝ Փաշինյանն ու թիմակիցները հայտարարում են Արևմուտքի կողմից Հայաստանին տրամադրվելիք աննախադեպ ֆինանսական օգնության մասին: Մինչդեռ փաստերի պարզ համադրումը ցույց է տալիս, որ այդ օգնությունը ոչ միայն չի ավելացել, այլ մի բան էլ նվազել է։

Այսպես, Եվրամիությունը 2019-ին ավելացրել էր Հայաստանի տարեկան աջակցությունը մինչև 70 միլիոն եվրո։ Հիմա ասվում է, որ 4 տարվա համար Հայաստանին տալու են 270 միլիոն եվրո։ Դա բաժանում եք 4-ի, ստացվում է տարեկան 67 ու կես միլիոն։ Այսինքն՝ ավելի քիչ, քան նախկինում։ Այն ժամանակ Փաշինյանը ծաղրում էր ԵՄ-ին՝ ասելով, որ նրանց տվածը ընդամենը կոպեկներ են, մի կոռուպցիոների թափ տանք՝ այդքան գումար դուրս կգա:

Նույն միտումն առկա է նաև ԱՄՆ-ից ստացվող օգնության մասով: Այսպես, ԱՄՆ Պետդեպարտամենտը 2024-ին տրամադրել է 52 միլիոն ԱՄՆ դոլար՝ ժողովրդավարության և տնտեսության ամրապնդման նպատակով: Այս մասին հայտնել էր Պետդեպարտամենտի ներկայացուցիչը՝ պատասխանելով «Հայաստանում տնտեսության և ժողովրդավարության ամրապնդմանն ուղղված ծախսերի չափի մասին» հարցին։ Այս գումարը շուրջ 20 անգամ ավելի քիչ է՝ նույն նպատակով նախորդ տարի ԱՄՆ տրամադրած օգնությունից, 2023-ին այդ թիվը կազմում էր 63.9 միլիոն դոլար:

Ստացվում է, որ ՀՀ իշխանությունները մանիպուլացնում են հանրությանը՝ պնդելով, որ Արևմուտքը մեծացրել է Հայաստանին տրամադրվելիք ֆինանսական օգնությունը, իրականությունը, ինչպես տեսնում ենք, տրամագծորեն հակառակն է: Միևնույն ժամանակ ակնհայտ է, որ խնդիրը ԵՄ քսակի դատարկ լինելու մեջ չէ, նույն ԵՄ-ն՝ 10 միլիարդ դոլարի ներդրում է անում Ադրբեջանում՝ Տրանսկասպյան միջանցքի կառուցման նպատակով, 70 միլիոն եվրո է հատկացվում՝ ապահովելու համար ծովային միջանցքի անխափան գործունեությունը, որով մարդասիրական օգնություն է առաքվում Գազայի հատվածի բնակիչներին, 5 միլիարդի հասնող ռազմական օգնություն է պլանավորվում տրամադրել Ուկրաինային: 2023-ին Ֆորբս ամսագիրը գրել էր, որ Ղազախստանում ԵՄ ներդրումների ընդհանուր փաթեթը կազմել է 175 միլիարդ եվրո: Տարբերությունը, ինչպես տեսնում ենք, ակնհայտ է, և այս տարբերությունը բավական տհաճ անակնկալ է արևմտյան արտաքին քաղաքական վեկտորի ջատագով Փաշինյանի և նրա թիմակիցների համար: