Մարդու ճարտարապետությունը տիեզերքի ճարտարապետությունն է՝ իր մեջ. Մարտիրոս Սարյան

Տիեզերքն ամբողջությամբ (նաև մարդկային մարմինն ու բանականությունը, սրանց դինամիկան) կարգավոր ու օրինաչափական է այնքանով, որքանով ներդաշնակ է:

Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում Մարտիրոս Սարյանի «Արվեստի մասին» գրքից մեկ փոքրիկ հատված:

«Մարդը տիեզերական էակ է շատ ու շատ ավելի, քան ինքն է կարծում: Նա պետք է ամենայն խորությամբ զգա, գիտակցի այդ և անընդհատ հիշի այդ մասին: Մանավանդ` գիտական հետազոտություններ անելիս, ստեղծագործելիս, իր և աշխարհի գաղտնիքները լուծելու ելքեր գտնելու ճանապարհին մտատանջվելիս: Մարդը իր երկխոսությունը տիեզերքի, բնության հետ պետք է տանի ինքն իրեն ճանաչելու տեսկետից,  որովհետև ես կարծում եմ, որ մարդու մեխանիզմը հազարավոր անտեսանելի թելերով կապված է ամբողջ տիեզերքի մեխանիզմի հետ և պայմանավորված է նրա գործողությամբ և շարժման ռիթմով: Տիեզերքի մեծ շնչառությունը իր անընդհատ անդրադարձումն է գտնում մարդու մեջ: Մարդու ճարտարապետությունը տիեզերքի ճարտարապետությունն է իր մեջ, բայց ո՛չ ներքին կամ արտաքին տեսքի նմանողությամբ, այլ հարմոնիայի սկզբունքների ընդհանրությամբ: Ահա պետք է գտնել այդ ընդհանրության ճշմարտացի մոդելը` փոխադարձաբար տիեզերքից գալով դեպի մարդը և մարդուց գնալով դեպի տիեզերք: Մարդու օրգանիզմում, նրա սրտում պիտի կատարվելիս լինեն այնպիսի երևույթներ, որոնք համանման են տիեզերքում տեղի ունեցող երևույթներին: Սա չպետք է մոռանա ո՛չ գիտնականը, ո՛չ արվեստագետը»:

Նյութը`  Ք. Ա –ի