«Թուղթ ու գիր» արած շաբաթ
ՀասարակությունԱվարտվող շաբաթը լավը չէր: Ցավն ու տառապանքը, կորուստները շատ էին:
Նոյեմբերի 11-ին Հոռոմի ճանապարհին վթարի ենթարկվեց Երևանից Գյումրի մեկնող միկրովտոբուսը` դառնալով յոթ մարդու մահվան պատճառ: Մեղավորը գտնված-ձերբակալված է:
Գուցե իսկապես միկրովտոբուսին հարվածած բեռնատարի վարորդն է մեղավոր, սակայն վախենամ՝ մեկին պատժելով էլի անպատասխան թողենք բազում հարցեր, որոնք վերաբերում են մեր ճանապարհների որակին, այն մեխանիզմներին, որոնք թույլ են տալիս, որ պատահական մեկը ղեկին նստի ու չար կատակ խաղա մարդկային ճակատագրերի հետ:
Էս մի զուլումը չէինք մարսել, հաջորդ օրն իմացանք, որ հայկական զինվորական ուղղաթիռ է խոցվել հայ-ադրբեջանական սահմանին: Երեք օդաչու կորցրեցինք, երեք օջախի լույս մարեց:
Այս դեպքում՝ մեղավորն ավելի քան ակնհայտ է ու առանձնապես գաղնիք էլ չէ, որ մեր թշնամին նենգ է ու դաժան, սակայն ինձ զարմացնում է, որ այդքանը չէին հաշվարկել մեր պրոֆեսիոնալ զինվորական ղեկավարները, ովքեր ուղղաթիռն ուղարկել էին ամիջականորեն շփման գիծ՝ մահվան բերան…
Ասածս այն է, որ ողբերգություններից դասեր չենք քաղում՝ անկախ դրանց հետևանքից:
Մեկ էլ՝ արդեն իսկապես հոգնել եմ «ֆեյսբուքյան ֆիդայականությունից». ամեն նման դեպքից հետո, հազար անգամ Բաքուն գրավում ենք, չգիտեմ ինչեր անում, բայց նախ պետք է մեզ քննադատելու պատասխանատվություն ու ուժ ունենանք:
Ինքնաքննադատությունը պակասում է նաև ներքին կյանքում, քաղաքական հարաբերություններում:
Ասածս վերաբերում է թե՛ իշխանությանն, ու թե՛ ընդդիմությանը:
Բերվել է բյուջեի խղճուկ նախագիծ, ու մարդիկ նեղվում են, որ քննադատվում են երկիրը ղեկավարելու անկարողության մեջ: Սա ինքնաքննադատության պատասխանատվությունից զուրկ խորհրդարանական մեծամասնության, նրա ձևավորած կառավարության վարքագիծ է:
Չէ, տղերք, հեքիաթ մի պատմեք, երկիրը շատ վատ եք կառավարում, ալան-թալանն էլ շարունակում եք:
Նույնը վերաբերում է նաև էն մյուս բևեռի տղերքին, որ ամիսներ շարունակ հեղափոխության խոստումով հասարակությանը «կերակրում» էին, հիմա միտինգադուլ են հայտարարել ու գնացել են մարզեր իրենց անմիաբան Եռյակի միասնական շտաբներ բացելու: Ախր, ով չգիտի, որ ոչ մի միասնական շտաբ էլ չի բացվում ու, ասենք, որևէ գրասենյակի գոյություն ունեցող ցուցանակը փոխարինվում է ավելի նոր, թարմ, գեղեցիկ անուն ունեցող ցուցանակով:
Ողբերգական շաբաթն ավարտվում է, բայց թունելի վերջում լույս չի երևում ու հաջորդ շաբաթներին մենք մեզ մխիթարելու ենք, որ գոնե ավտովթար կամ խոցված ուղղաթիռ չունենեք:
Ու այսպես էլ ապրում ենք՝ առանց ամբիցիաների, «Աստված էլ բեթարից փրկի» հուսասհատ մտածողությամբ…
Սուրեն Սուրենյանց