Իսկ սգացողը մենք եղանք միայն, մենք՝ կռվողներս. Ռուբեն Գևորգյան

Երդվյալ ազատամարտիկների միության հիմնադիր հրամանատար, ՀՀ և ԼՂՀ մարտական խաչի առաջին աստիճանի ասպետ՝ Ռուբեն Գևորգյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.

«ԻՍԿ ՍԳԱՑՈՂԸ ՄԵՆՔ ԵՂԱՆՔ ՄԻԱՅՆ, ՄԵՆՔ՝ ԿՌՎՈՂՆԵՐՍ

Անարդար էս աշխարհի դեմ թե կռիվ ունես, սիրտդ ճաքի էլ քո կռիվը պիտի անես: Էլ ինչու՞ ես ծնվել, էլ որ օրվա համար ես ապրում:   

Արցախի հողակտորը մեր ոգին էր: Մենք մեր հողի, մեր ոգու մեջ էինք ու կռվողը մեր հողն էր, մեր ոգին էր կռվողը:
 
Այսպես էինք կռվել և մեր արդար կռիվն էինք արել հանուն հայրենյաց:
Սամվել ախպեր էի կորցրել 92-ին՝ արցախյան ճակատում: Հազարավոր ախպեր տղերք էինք կորցրել հայոց սահմանքում: Հազար ողորմիներ ունեինք մեր հոգում, հազար ափսոսանքներ ունեինք:
Մենք ուրիշ կյանք չունենք, երբ վտանգի մեջ է մեր հողը, մարդն իր հողն է, դու քո հողն ես պաշտպանում, քո հայրենիքը, որի վրա է ձևավորվել քո հայ տեսակը և ահա նորից  հազարավոր նոր ողորմիներ և ափսոսանքներ, որոնց ողբը քաշելով էլի ստիպում ես քեզ, որ ողբը չդառնա քո բաժինը և նա դարձնում ես քո մեջ վրեժ ընդդեմ թշնամու:  Բայց երբ դավաճանությունը ուղեկցվում է ազգիս անպատվությամբ, հայ տեսակի ոտնահարված արժանապատվությամբ, ինչ որ մի թուրքի բռնաբարված տեսակի դավաճան քայլով, ցավոք պայթում է հոգիդ և ինքդ քո մեջ  ամոթի հետ կռիվ ես տալիս:
Ա՛յ դավաճան Նիկոլ, ո՞վ էր քեզ տվել այդ իրավունքը, որ թաթախվեիր այն սուրբ արյան մեջ, որը քոնը չէր, ոչ էլ պապինդ: Անարյուն սուկա, քո ցնոտ էությամբ կոտրեցիր ու տրորեցիր զինվորների ոգին և այն զինվորների, որոնց մարտունակությամբ պատերազմի առաջին տասը օրերում խանդով էին լցված աշխարհի հզոր տերությունները:
Խի՞ անարգեցիր ու իմաստազրկեցիր 90ականներից մինչ այսօր արցախյան ողջ հերոսապատումը, իմաստազրկեցիր մեր և մեր զավակների թափված արյունը, արյուն, որն իմաստավորված էր հայրենիքի իմաստությամբ: 
Որպես սուպեր պոռնիկ, այդպես էլ չհասկացար, որ հողն է մեծագույն արժեքը, որի վրա են ձևավորվում ազգերն ու պետությունները և տվյալ ժողովրդի արժեքներն ու նրանց հավերժության հավատը: Հայրենի հողի համար են զոհվում, և ոչ թե հայրենիքն են ամբողջապես զոհաբերում մարդկային կորուստներ չտալու համար: Պատերազմից ու մարդկային կորուստներից խուսափելու համար կա դիվանագիտություն:
Դու հոգի չունես Նիկոլ, քո ստերը ամբողջապես քայքայել են քո հոգին: Կատարված դավաճանությունդ հանցագործ ակտ է հայ ազգի նկատմամբ, գործածդ արարքը այնքան մեծ չարագործություն է, որ անգամ երազումդ կսարսափես քեզ անկենդան տեսնել դագաղում: 
Դու անգամ չես ցնցվում քո խղճի դատի առաջ, քանի որ քեզ պատել ես ստի, անպատկառության ու անամոթության մեջ:
Քանի դեռ կաս, մեր զոհված ու կորած զինվորների ուրվականները կրկնակոխ հետևելու են քեզ:
Ազգիս պատիվը և հայ տեսակը դարձրիր դավաճանված մի դառը լեղի և ցրիվ տվիր աշխարհի վրա, և այն աշխարհի՝ որը ցնցված էր մեր հայ զինվորի մարտունակությամբ:
Դու ի՞նչ գիտես այ սուկա դասալիք, որ պատիվը դա վճիռ է և կյանքից էլ թանկ է հայրենիքին նվիրված ամենքի համար:
Հոգով ստոր արարած, հայրենիքի նկատմամբ կատարված դավաճանությունդ երբեք չի ներվի պատմության ոչ մի ժամանակահատվածում, մնալու է դաջված սերունդներիդ վրա:
Հայրենիքի դավաճանը, ըստ մարդկության <<մաստերի>> դասակարգման մեջ, համեմատելի չէ ոչ մի <<մաստերի>> դասակարգի հետ: Նույնիսկ արվամոլները կվիրավորվեն հայրենիքի դավաճանի հետ համեմատվելուց:
Ամաչում եմ նայել Եռաբլուրին, արյամբ ներկված կռվի դաշտերին, 30 տարի շարունակ գուրգուրանքով պահված իմ մոլորակին, որդու դին գտած <<խնդացող>> մորը, պատերազմի դաշտից չվերադարձած զինվորից հղի մնացած սիրած կնոջը:
Ինչու՞ չհասցրեցիր զինորին՝ մորը, որոնք թաղվեցին ձունե դաշտերում,  իսկ սգացողը մենք եղանք միայն, մենք՝ կռվողներս:
Իսկ վերջին խոսքս կասեմ այս հղումով, որն ուղղել եմ քեզ 03.04.2019թ. ին:

https://www.facebook.com/403361950427864/videos/3589681081112632»:

Այս թեմայով «Ժամանակ». Նոր կուսակցություն՝ «Ազգ, բանակ, հայրենիք» Իսկ սգացողը մենք եղանք միայն, մենք՝ կռվողներս. Ռուբեն Գևորգյան