Որևէ մեկը չի ցանկանում պետության «վախճանի» կասեցման պատասխանատվությունը վերցնել․ Վահե Թորոսյան
Политические
Հասաստանում, հատկապես՝ իշխանության կողմից, կարծեք, հատուկ դիտավորություն կամ օրինաչափություն կա՝ բարոյազրկելու, նվաստացնելու, բովանդակազրկելու ամեն ինչ՝ առանց խտրականության, Եկեղեցի, թե Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա ու Մայր Բուհ, բանակ, թե մարտական հերոսներ, Արցախ, թե Արցախյան հիմնահարց, կրթություն, թե ընտանիք և այլն։
Կարճ ասած, գործող վարչակազմի «ավերիչ» օպերացիան մեծ բարձրություններ է վերցնում, իսկ մետաստազները դեռ շոշափելի են ու աղետաբեր։ Ի վերջո, ինչպե՞ս կասեցնել պետականակործան, ազգակործան այս գահավիժումը և դուրս գալ ողջամիտ ու պատվաբեր զարգացման համազգային «ռելսերի» վրա։ Ու մեծ հարց է, եթե ոչ՝ օրվա հրամայականը - ո՞վ, ե՞րբ և ինչպե՞ս է գեներացնելու ազգի Վերախմբումն ու Վերածնունդը։
«Նախ, մենք բավական ուշացրել ենք մեր պետության կործանման կասեցումը։ Եվ այստեղ մեղքը ամենևին էլ հասարակության դաշտում չէ, քանի որ մեծամասնությունը, որպես կանոն, անիրազեկ է և դյուրահավատ։ Այո՛, հանրությունն է վերարտադրել այս իշխանությանը, բայց գաղափարական բռնության և աննախադեպ մանիպուլյացիաների հետևանքով»։
Այս մասին ԼՈՒՐԵՐ․com-ի հետ զրույցում ընդգծեց իրավագիտության թեկնածու, «Ժողովրդավարական համախմբում» կուսակցության գաղափարական հանձնաժողովի պատասխանատու Վահե Թորոսյանը։
Նրա պնդմամբ, օրախնդիրը, նախևառաջ, ՀՀ գործող իշխանությունների ժամ առաջ հեռացումն է՝ բոլոր հնարավոր իրավաքաղաքական հետևանքներով հանդերձ․
«Դրա լավագույն հնարավորությունը մենք բաց թողեցինք, երբ նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ հայտարարությունից, իսկ վերջերս՝ նաև Ազգային ժողովի ինքնաբուխ հավաքից հետո հանրային ցասման էներգիան հետևողականորեն մսխվեց։ Սա կարող է վկայել այն մասին, որ որևէ մեկը չի ցանկանում պետության վախճանի կասեցման պատասխանատվությունը վերցնել, որը ի դեպ չափազանց ծանր բեռ է, բայց որի այլընտրանքը չկա»։
Թորոսյանը նշեց՝ կամ մենք գնում ենք պետությունը վերածնելու և ոտքի հանելու ճանապարհով կամ հիմնովին հրաժարվում ենք մեր ինքնությունից։
Արա Ալոյան
Самое популярное 
Международный день джаза в Ереване отметят праздничными концертами
