Մեր հպարտությունն ու ամոթը

20 տարվա ընդմիջումից հետո օլիմպիական ոսկին եկավ Հայաստան: Հունահռոմեական ըմբիշ Արթուր Ալեքսանյանը դարձավ Օլիմպիադայի չեմպիոն՝ վերածվելով ազգային հպարտության և միասնության խորհրդանիշի:

Այս փառահեղ հաջողության ֆոնին ավերակների է վերածվել Արթուրի անունը կրող Գյումրու հունահռոմեական ըմբշամարտի մարզադպրոցը: Օրեր առաջ «Զվարթնոց» օդանավակայանում վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը և Գյումրու քաղաքապետ Սամվել Բալասանյանը մեծարում, գրեթե քծնում էին մեր չեմպիոնին:

Սպիտակ արջը՝ կենդանի այդ լեգենդը, դրա կարիքը չունի: Փոխարենն անմխիթար վիճակում գտնվող մարզադպրոցն ուներ և ունի պետական հոգածության կարիք:

Երեք տարի շարունակ մարզադպրոցի վերակառուցումը նախատեսված է եղել պետբյուջեով, սակայն ոչինչ չի արվել փողերի բացակայության ստանդարտ պատճառաբանությամբ:

Մարզադպրոցի վերակառուցումը նախատեսված է նաև 2017-ի բյուջեով: Սակայն, դարձյալ չկա որևէ երաշխիք, որ «քյասիբ» երկրում գումարներ կգտնվեն:

Մեզանում հերոսներին շուտ են մոռանում, վախենամ անցնեն տարիներ ու մեր իշխանությունները մոռանան, թե՛ Ռիոյի օլիմպիադան, և թե՛ Սպիտակ արջի մարզական սխրանքը:

Այն ժամանակ արդեն մարզադպրոցը վերակառուցելու անհրաժեշտություն չի լինի՝ դրա բացակայության պատճառով:

Սարգիս Հակոբյան