Ե՞րբ Նիկոլ Փաշինյանը «կքցի» Վլադիմիր Պուտինին

Նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համաձայնագրի ստորագրումից հետո Հայաստանի անվտանգության ապահովումը ավելի քան երբեք կապվում է Ռուսաստանի Դաշնության հետ: Դա պայմանավորված է և պատերազմի դադարեցման գործում Ռուսաստանի բացառիկ ջանքերով, և այն հանգամանքով, որ այսօր երկրում ստեղծված անիշխանության պայմաններում արտաքին վտանգից պաշտպանվելու գլխավոր երաշխիքը դիտվում է ռուսական զինված ուժերի առկայությունը ՀՀ սահմաններին: Գաղտնիք չէ, որ հայ-ադրբեջանական սահմանին հատկապես վերջին շրջանում զգալիորեն ավելացվեց ռուսական սահմանապահ ուժերի թվաքանակը, ինչը թուրք-ադրբեջանական տանդեմի ախորժակը զսպող լրջագույն գործոն է: Իր հերթին՝ ռուս խաղաղապահները Արցախում հայկական զորքերի դուրս բերումից հետո հանդիսանում են Արցախի հայկական հատվածներում բնակվող հայերի անվտանգության միակ երաշխավորը: 

Նիկոլ Փաշինյանը, ում մեծագույն ցանկության դեպքում անգամ չես անվանի պռո-ռուսական գործիչ, այսօր փորձում է խաղալ «ժողովրդի կանոններով»՝ սիրաշահելով և տարատեսակ ռևերանսներ անելով ռուսական կողմին՝ քաջ գիտակցելով, որ հանրությունը հատկապես պատերազմից հետո Ռուսաստանի հետ անվտանգային համակարգից դուրս Հայաստանը և Արցախը չի տեսնում: 

Միևնույն ժամանակ հասկանալի է, որ ռուսական գործոնի աննախադեպ ուժեղացումը Հայաստանում և Արցախում՝ պայմանավորված վերջին իրադարձություններով, բնավ էլ վարչապետի սրտով չէ: Վերջինս ստիպված էր ռուսական կուրս բռնել Արևմուտքից բավարար աջակցություն չունենալու պատճառով, սակայն չի բացառվում, որ ընդամենը մեկ ամիս անց Փաշինյանը, ամեն դեպքում, չի դիմանա «գայթակղությանը» և իր իշխանությունը պահելու նպատակով երկիրը մեկ անգամ ևս կտանի ցնցումների: 

Դրա համար նրան պետք է ամեն գնով ժամանակ շահել և սպասել ԱՄՆ նորընտիր նախագահ Ջո Բայդենի երդմնակալությանը և վերջինիս վարչակազմի ձևավորմանը: Ամերիկյան դեմոկրատական կուսակցության հիմնական ֆինանասավորողն է Ջորջ Սորոս եւ երբ Սպիտակ տանը նստի Սորոսի անթաքույց աջակցությամբ ընտրված անձը՝ Փաշինյանը ստանալով Բայդենի վարչակազմի աջակցությունը կարող է կրկին փորձել Հայաստանը տանել դեպի Արևմուտք և պահպանել իշխանությունը: Ուշագրավ է, որ մինչ ԱՄՆ նախագահական ընտրությունների պաշտոնական արդյունքների հրապարակումը, երբ համաշխարհային լիդերները սպասողական դիրքորոշում էին որդեգրել՝ Փաշինյանը առաջիններից մեկը շտապեց շնորհավորել Ջո Բայդենին: Սա ինքնին խոսուն փաստ է, որ Բայդենի նոր վարչակազմի գալու հետ Հայաստանի գործող իշխանությունները մեծ հույսեր են կապում: 

Կփորձի՞ Փաշինյանը կրկին դիմել անչափ ռիսկային արկածախնդրության և Հայաստանը տանել դեպի Արևմուտք: Մեկ անգամ այդ արկածախնդրությունը արդեն իսկ հանգեցրել է Արցախի 70 տոկոսի կորստին, գիտակցո՞ւմ է արդյոք Փաշինյանը, որ երկրորդ նման արկածախնդրության դեպքում սպառնալիքի տակ է դրվելու արդեն Հայաստանը, որը, ի դեպ, Ադրբեջանի և Թուրքիայի ղեկավարները արդեն բացահայտ անվանում են «պատմական հողեր», որոնք շուտով վերադարձվելու են: Դիտարկելով Փաշինյանի 2.5 տարվա արտաքին քաղաքականությունը՝ չի բացառվում, որ այսօր երբ շատերը խոսում են հայ-ռուսական անվտանգային նոր բնույթի պայմանագիր կնքելու անհրաժեշտության մասին՝ վերջինս նախընտրի պահպանել ոչ թե Հայաստանի տարածքային ամբողջականությունը, այլ իր իշխանությունը՝ հերթական անգամ շեշտակի վիրաժ անելով արտաքին քաղաքականության ուղեծրում: Արցախյան վերջին պատերազմը ցույց տվեց թե ինչ գին կարելի է վճարել նման արկածախնդրության համար, սակայն Փաշինյանը և իր թիմը երբևէ աչքի չեն ընկել կատարած սխալներից դասեր քաղելու ունակությամբ...

Այս թեմայով Ցանկացած ճգնաժամ գիտելիքի պակասից է, մեր բոլոր պրոբլեմների լուծման բանալին կրթությունն է. Նիկոլ Փաշինյան Ամեն անգամ, երբ թվում է՝ ցինիզմը, այնուամենայնիվ, սահմաններ ունի, Փաշինյանը հակառակն է ապացուցում. Սուրեն Սուրենյանց Ինչու Փաշինյանը արհամարհեց Բայդենի «հրաժեշտի» ընդունելությունը․ Սուրեն Սարգսյան Ուկրաինան կհաղթի այս պատերազմում․ Բայդեն Փաշինյանի և Ալիևի հնարավոր հանդիպման հարցը կախված է բացառապես նրանցից․ Լավրով