Մեզ պատուհանից հանեն՝ պիտի դռնից մտնենք, դռնից հանեն՝ պիտի պատուհանից մտնենք. Զոհրաբյանը՝ դիվանագիտական հարթակի մասին
Տեսանյութեր«Այսօր, երբ պատերազմը տեղափոխվել է դիվանագիտական հարթություն, մեզ պատուհանից հանեն` պիտի դռնից մտնենք, դռնից հանեն` պիտի պատուհանից մտնենք, որովհետև գիտենք` միջազգային հանրություն դոնդողը իրենից ինչ է ներկայացնում»,-այս մասին այսօր՝ նոյեմբերի 15-ին, «Պատերազմ և կապիտուլյացիա. մեկ տարի անց» թեմայով քննարկմանն ասաց ԱԺ նախկին պատգամավոր Նաիրա Զոհրաբյանը:
Զոհրաբյանը չբացառեց, որ հայերը ադրբեջանական գերության մեջ են սպանվել և իբրև իրենց սառնարաններում պահվել ու հանձնվել են հայկական կողմին:
«Չգիտեմ՝ ինչքան գերի ունենք Ադրբեջանում. 160 դիակները, որոնք բերվեցին, ես ինքս եմ տեսել, ո ր նրանց մեջ կային թարմ դիակներ. Նրանք 9-10 ամսվա դիկաներ չէին»,- ասաց Զոհրաբյանը:
Իր հերթին ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանը նույնպես նշեց, որ դժբախտությունների հիմնակետը դրվեց այն ժամանակ, երբ նոյեմբերի 9-ի համատեղ հայատարության 8-րդ կետի ամրագրման ժամանակ կոնկրետ ժամկետներ չդրվեցին. «Կոնկրետ ժամկետներ դրվեց Քարվաճառի, Քաշաթաղի, Ակնայի հանձնման հետ կապված, ընդ որում այնպիսի ժամկետ, որի պայմաններում մարդիկ նույնիսկ ունեցվածքը չկարողացան հանել, բայց այդ եռակողմ հայտարարության 1-2 մեզ համար նպաստավոր համարվող դրույթների պարագայում պարտադիր ժամկետային ամրագրում չեղավ»,- ասաց նա:
Ըստ ընդդիմադիր պատգամավորի, երկրորդ խնդիրը 2020 թ. դեկտեմբերին Հին Թաղեր և Խծաբերդ գյուղերում տեղի ունեցած գործողություններին էին: Այդ գյուղերը նոյեմբերի 9-ի փաստաթղթով մնալու էին հայկական վերահսկողության տակ, սակայն Հայաստանի իշխանությունների կուլիսներում կայացրած ինչ-ինչ որոշումների արդյունքում ոչ միայն այդ գյուղերը հանձնվեցին, այլ Հայաստանի 62 քաղաքացիներ գերեվարվեցին»:
Տիգրան Աբրահամյանի խոսքով, իրականում գերիների վերադարձման գործընթացը տեղի է ունենում մի ժամանակահատվածում, երբ Ադրբեջանն օգտագործելով այդ թեման որպես քաղաքական հարց, փաստացի նոր նախապայմաններ է դնում ՀՀ դեմ, ստանում է դրա դիմաց այլ քաղաքական հարցերի կարգավորում իր համար: Օրինակ, ականապատ դաշտերի քարտեզներ են տրվել ադրբեջանական կողմին: