«Կործանարար և կորստաբեր է քրիստոնյայի հոգու համար ջազ, փոփ, ռոք, պանկ, դիսկո երաժշտությունը»

Այլ 1 Նոյեմբեր, 2013 22:00

Չափազանց կործանարար և կորստաբեր է քրիստոնյայի հոգու համար ջազ, փոփ, ռոք, պանկ, դիսկո երաժշտությունը, ժամանակակից հանրածանոթ երաժշտական մշակույթի ձևերն ու երևույթները, որոնք չեն սահմանափակվում միայն արվեստի բնագավառով, այլ վնասում են ժամանակակից երիտասարդների կյանքը բոլոր կողմերից: Այս մշակույթը անընդհատ փոփոխվում է, ինչպես քամելեոնը, հարմարվելով նոր սերնդի հոգեկան վիճակների նրբերանգներին, փոխում է իր «նոր» ոճերի անվանումները, անգամ, կարծես թե, երբեմն մերժում է երեկվանը և ընդվզում ինքն իր դեմ, որպեսզի դրանով կենդանացնի հետաքրքրությունն ու ճաշակը նույն բանի նկատմամբ, բայց նրա բուն էությունը միշտ նույնն է: Այս երևույթը ծայրաստիճան նողկալի է և վիրավորական յուրաքանչյուրի համար, անգամ շատ քիչ բարեպաշտ մարդու, առավել ևս անընդունելի է քրիստոնյաների համար:

Հենց ռոք-էն-ռոլլի երևան գալը արևմուտքում ընկալվեց որպես երիտասարդների սեքսուալ հեղափոխության սկիզբ: Ամբողջ ճանապարհը, որով անցել և անցնում է այս կործանարար «մշակույթը», որն ահռելի թվով երիտասարդների կարճ ճանապարհով տանում է դեպի խավար դժոխք, ծածկված է ամենանողկալի, ամենասարսափելի մահացու մեղքերի խայտառակությամբ. դա բազմապիսի պոռնկական այլանդակություններն են, սիրո լիարժեք «ազատությունը», այսինքն՝ ամոթի մերժում, ամեն տեսակ ստոր կրքերի ու ցանկությունների լիակատար սանձարձակություն. դա թմրամոլությունն է, որը հաճախ բերում է ամենասարսափելի հետևանքների, չափազանց բարձր դոզաներից լինում են մահացոթյան, բռնության, ինքնասպանության դեպքեր: Դեռ չենք խոսում ամենախելահեղ լուտանքների մասին, որոնք հնչում են երգերում, ռոք-աստղերի հանդուգն հայտարարությունների մեջ, որով սնված Է այս «նոր մշակույթի» ամբողջ սև փիլիսոփայությունը: Եվ այդուհանդերձ հաճախ արտասանվում է Տեր Հիսուս Քրիստոսի անունը, հաճախ կարելի է տեսնել Խաչի կամ Տիրոջ պատկերը, բայց դա առավել ևս պետք է վիրավորի քրիստոնյայի սիրտը, տեսնելով, թե ինչպես են ծաղրում սրբությունները: Երգերում հանդիպում ենք Աստծուն անարգող արտահայտությունների, երբեմն բացահայտ սատանայությունների: Նպատակադրվելով վերջնականապես բարոյազրկել երիտասարդությանը և տարածել դիվային ազդեցությունը, շատ ձայնագրություններում դրված են, այսպես կոչված, «ենթագիտակցական ազդանշաններ», այսինքն՝ սարսափելի բառեր, կոչեր, անեծքներ, որոնք կարելի է հայտնաբերել ձայնագրությունը հակառակ ուղղությամբ պտտելիս: Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ ենթագիտակցությունը որսում է հակառակ արտասանած խոսքը, և կարող է վերծանել այն, անգամ եթե դա հաղորդվել է լսողի համար անծանոթ լեզվով: Ռոք-էն-ռոլլի ենթագիտակցական ազդանշանները ունեն այսպիսի բովանդակություն.

ա) ամեն տեսակի սեռական այլանդակություններ,

բ) խռովության կոչեր ընդդեմ սահմանված օրենքների,

գ) դրդում դեպի ինքնասպանություն,

դ) նվիրում սատանային:

Որպեսզի ավելի պարզ ցույց տանք ամբողջ դիվային, ուղղակի սատանայի խորխորատներից դուրս եկող այդ «ռոք-կրոնի» հոգին, բերենք մի քանի առանձնահատուկ փաստեր եղած անթիվ օրինակներից: Հենց «ռոք-էն-ռոլլ» տերմինը հնարել է Քլիվլենդ դիսկոտեկի մի ջոքեյ: Այս արտահայտությունը նկարագրում է սեռական ակտի ժամանակ կատարվող մարդու մարմնի երկու շարժում, այն վերցված է ամերիկյան առանձնաթաղամասերից /գետտո/ մեկի ծածկալեզվից /արգո-ժարգոն/: «Բիթ - երաժշտություն» - բիթը կարճ ռիթմի զուգակցությամբ անընդհատ կրկնվող կանոնավոր բաբախյուն է, կարճ ռիթմի զուգակցությամբ, որն ապահովում է հարվածային գործիքների երաժիշտը և բաս կիթառահարը, որը և բնորոշում է ռոք-երաժշտության ռիթմը: «Կոշտ-ռոք» - այստեղ բիթը գործում է այնպես, որ գրգռում է սեռական բնազդները: «Խայթող-ռոք» - այստեղ բիթը ընկալվում է այսպես. լավացնում է նյարդային համակարգի և ուղեղի ռեակցիան տարբեր հալյուցինոգեն թմրանյութերի դեմ: «Հիմար-ռոք» - ուժեղ կերպով գրգռում է բնազդները, որոնք կապված են բռնության, սպանության և խռովության հետ: «Սատանայական-ռոք» - այս ուղղության սկիզբը դրվեց «Բիթլզի» կողմից, երբ նա 1968 թվին թողարկեց իր դիվական «Սպիտակ ալբոմը»: Առաջին անգամ հայտնվեցին ենթագիտակցական ազդանշաններ՝ փոխանցելու համար «սատանայի ավետարանը»: «Պանկ-ռոք» - սրա նպատակն ու փիլիսոփայությունը կայանում է նրանում, որ լսարանը անմիջականորեն բերի կոլեկտիվ բռնության, սիստեմատիկ հանցագործությունների, ինքնասպանությունների: Պանկը միանգամայն ընդունում և իր մեջ ներառնում է մոտավորապես այս տեսակի արարքներ. օրինակ՝ համերգի ժամանակ ընկերոջը արյունոտ վերք հասցնել ջինսի կամ վերնաշապիկի վրա ներկարված ածելու սայրով և հետո վիրավորին ծեծել սեպերով ծածկված ապարանջանով: Ռոք-էն-ռոլը դրան հասավ արդեն 1985 թվին («պանկ» հենց սկզբից Անգլիայում անվանում էին երկու սեռերի մարմնավաճառներին: Հետագայում այն թարգմանվեց «տականք- подонок»): «Դիսկո» երաժշտության ոճը սկիզբ է առել Նյու-Յորքում՝ «ամերիկյան հզոր մետրոպոլիայի» հոմոսեքսուալիստների միջավայրում, 1973 թվին: 1978 թվին «Դեյլի նյուզ» թերթի հոդվածներից մեկում այսպես են վերլուծում դիսկոյի ֆենոմենը. «Մեկուսանալով միմյանցից խլացնող երաժշտության տակ, լողալով կուրացնող լույսի մեջ, պարողները անում են այն ամենը, ինչ-որ իրենց մտքով անցնում է՝ առանց նայելու իրենց կողքից կամ նույնիսկ ինչ-որ բանում իրենց հաշիվ տալու, և նրանցից յուրաքանչյուրը կարծես հայելու առաջ շարժումներ է անում՝ անընդհատ գոռալով. «յա, յա, յա»: Ուշագրավ է, որ բոլոր նրանք, ովքեր ստեղծել են «ռոք-էն-ռոլը», սատանայի եկեղեցու անդամներ են, իսկ ռոք խմբերի մեծ մասը ներգրավված են այս կամ այն դիվային կրոնի մեջ: Երբ նրանք թողարկում են ձայնապնակներ, կամ, երբ պետք է երգեն մի նոր երգ, նրանք խնդրում են իրենց տաճարի քրմապետերին կամ քրմապետուհիներին կախարդել այդ ստեղծագործությունը, որպեսզի հաջողություն գտնեն: Նվիրական ծեսերի ավարտից հետո, երբ ձայնապնակի վրա կոչված են ահռելի թվով դևեր, նրանց պարտավորեցնում են որոշակի ազդեցություն գործել նրանց վրա, ովքեր պիտի լսեն դա: Էլվիս Կուպպերը բացահայտորեն հայտարարել է այն մասին, որ ինքը կապի մեջ է մտել դևի հետ, և դա իրեն տվել է հանրաճանաչություն: «Ռոլինգ Սթոունզից» Նիք Ջագերը նվիրված է եղել սատանային և սև մոգության բոլոր ծիսակարգերին: Նա ինքը անձամբ իրեն անվանել է «Լյուցիֆերի մարմնավորում»: Նրա երեք երգերի վերնագրերը բացահայտորեն հաստատում են այդ՝ «Համակրանք սատանայի նկատմամբ», «Նրա սատանայական մեծությունը», «Ի եղբոր՝ դևի անեծքները»:

Էլթոն Ջոնը հայտարարել է, որ ինքը երբեք չի հնարել և չի երգել ոչ մի երգ, որը նախօրոք գրված չի եղել կախարդությունների լեզվով: Ջոն Լենոնը «Սպիտակ ալբոմը» հրապարակավ ներկայացնելու ժամանակ հայտարարել է. «Քրիստոնեությունը կանցնի: Նա կճզմվի ու կանհետանա: Ես ճիշտ եմ, և իմ ճիշտը կապացուցվի: Հիմա մենք ավելի հանրաճանաչ ենք, քան Հիսուս Քրիստոսը: Ես չգիտեմ, որը կանհետանա առաջինը՝ ռոք-էն-ռո՞լը, թե՞ քրիստոնեությունը»:

«Բիթլզի» «Հեղափոխություն համար 9» երգում լսվում է «համար 9» բառերի ձայնագրությունը,որը ձայներիզի վրա կրկնվում է 12 անգամ: Այս մասը հակառակ ուղղությամբ պտտելիս տալիս է հետևյալ արտահայտությունը. «Մեռած մարդ, տուր ինձ սեռական բավականություն»: Երիտասարդների շրջանում քաջ հայտնի «Աստիճան դեպի երկինք» («Լեթ Զեփելին» խմբի կատարմամբ) երգի բառերը երրորդ տան մեջ ունեն ենթագիտակցական հաղորդագրություն, հակառակ ուղղությամբ պտտելիս պարզ լսվում է. «Ինձ տրված է ապրել սատանայի համար»: «Եվ դեռ կա ժամանակ փոխելու այն ճանապարհը, որով դուք գնում եք» բառերը, հակառակ կողմից լսվում են. «Իմ սիրելի սատանա, ուրիշ ոչ ոք չի կարող հարթել իմ ճանապարհը»:

«Բլեք Օուք Արքանզաս» խմբի «Երբ Արքանզասում եկավ էլեկտրականությունը» երգում, որը ձայնագրվել է բեմից, տներից մեկը ներկայացնում է անիմաստ բառերի մի հավաքածու և խմբակային ոռնոց: Այդ մասը հակառակ ուղղությամբ պտտելիս ստացվում է. «Սատանա, սատանա, սատանա… նա աստված է, նա աստված է, նա աստված է», որից հետո լսվում է դիվային ծիծաղ: Հենց ձայնապնակների կազմերն իսկ ձևավորված են բավական վտանգավոր պատկերներով՝ էկզոտիկ և էրոտիկ, սատանայական և սադիստական նկարներով, հանձնարարականներով և սիմվոլներով: Այստեղ կարող եք տեսնել շուռ տված եռանկյունիներ ( դևի և դժոխքի խորխորատի սիմվոլը), բուրգեր, հնգանիստեր, վեցանիստեր, մոգական շրջանակներ և տարբեր կախարդական սիմվոլներ՝ ֆալլուսապաշտության և վագինիզմի (ինչպես օրինակ 666 կամ շուռ տված 999), մարդկային զոհաբերության տեսարաններ, սև պատարագներ, դժոխային ներկայացումներ:
Եվս մի հանգամանք. համարյա բոլոր ռոք համերգները ուղեկցվում են բազմաթիվ զոհերով: Խելահեղ բազմության մեծ կուտակումների պատճառով շատերը ուղղակի ոտնատակ են լինում կամ խեղդվում հրմշտոցի մեջ, մեռնում թմրանյութերի մեծ դոզաներից: Օրինակ՝ 650 երիտասարդներ զոհվեցին Լոս Անջելեսում մի համերգի ժամանակ: Քանի որ մորգի սառցարանը արդեն լցված էր, այդ 650 մարմինները տեղավորեցին միջանցքի երկու կողմերում: Մահվան սարսափելի հոտը պատել էր շենքը: Մարմինները անճանաչելի մնացին, քանի որ այդ երիտասարդները հիմնականում հայրական տնից հեռացածներն էին: Լրագրող Ջուդի Արգազոնիի ականջին, որը ռեպորտաժ էր վարում դեպքի վայրից, սատանան շշնջաց այսպիսի բառեր. «Ահա՛ նրանք: Նայի՛ր նրանց ուշադիր, նրանք իմ ավարն են, իսկ այս դահլիճը իմ ավարի ներկայացման համար է»:

Եվ ահա կոշտ ռոքի «ԱՍ/ԴՍ» խմբի «Դժոխային զանգեր» երգի բառերը.

Ես ամպագոռգոռ մի որոտ,

Ես հորդառատ մի անձրև,

Գալիս եմ մրրիկի պես,

Կայծակներս փայլատակում են ամբողջ երկնքով մեկ:

Դեռ երիտասարդ ես դու, բայց կմեռնես:

Ես գերիներ չեմ վերցնի,

Ես ոչ մեկի կյանքը չեմ խնայի,

Եվ ոչ ոք չի կարող ընդդիմանալ ինձ:

Ես գտել եմ իմ զանգերը,

Եվ ես քեզ կտանեմ դժոխք:

Ես կտիրեմ քեզ:

Դժոխային զանգեր:

Այո: դժոխային զանգեր:

Այսպիսով, չանվանե՞լ այս ամբողջ դժոխային աղմուկը, աղաղակները, ճիչերը, ազատ արձակված կրքերի ոռնոցները, մարդու ընկած կամքի անկառավարելի շարժումներ, չանվանե՞լ այս ամբողջ ռոք-փոփ-բիթ-հարդ-պանկը «դժոխային զանգակատուն», որը ջղաձգորեն կանչում է երկրի բոլոր ծայրերից իր երկրպագուներին այս սև շաբաշին (ուղղակի այսպիսի անվանում ունի սատանայական ռոք խմբերից մեկը՝ «Բլեք Սաբբաթը»), որտեղ մարդիկ դևերի հետ տենդագին կաքավում են վերջնականորեն կործանված աշխարհի վախճանից առաջ: Մի միջնադարյան լեգենդում պատվում է մի ոմն ֆլեյտահարի մասին՝ Գամելլենա քաղաքից, որը կախարդական նվագի օգնությամբ ազատում է քաղաքը առնետներից, բայց չվարձատրվելու պատճառով, այդ նույն քաղցր երաժշտությամբ քաղաքից հանում է բոլոր երեխաներին, քաշում մտցնում է նրանց ժայռի ծերպի մեջ, որտեղից նրանք այլևս չեն վերադառնում:

Անթույլատրելի է կարծել, որ քրիստոնյային կարելի է երբեմն ինչ-որ բան լսել այդ երաժշտությունից, ընտրելով քիչ թե շատ «անվնասը» և դրանով շոյել լսելիքը: Ոչ: Փշերից խաղող չեն քաղում: Չար ծառը բարի պտուղ չի տալիս: Ծառը, որի արմատները սնվում են դժոխային, խորխորատներից, չի կարող անվնաս պտուղներ տալ: Կարելի՞ է, արդյոք, որ բազմազանության կամ զվարճանալու համար քրիստոնյան երբեմն շփվի դևի հետ: Կամ պար գա դևերի հետ նույն դուդուկի տակ:

Այսպիսով, ուղղափառ քրիստոնյայի նույնիսկ «ամենաթեթև» հափշտակությունը ռոք-մշակույթով, նշանակում է հավատի ուրացում, Աստծուց հեռացում, կործանարար հմայք, հաղորդակցություն խավարի հոգիների հետ, խաղեր սատանայի հետ: