Խոջալուից Աղդամ

Բլոգոսֆերա 10 Մայիս, 2021 11:39

Արմեն Գրիգորյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է.

«Մի քանի օր կեղծ ահազանգ եղավ, իբր անօդաչու է ընկնելու մեր զորամասի վրա, Ստեփանակերտը հրետակոծվում էր ու մենք մեզ անընդհատ վտանգված էինք զգում, ճաշարան գնալն անհնար էր, սուխոյ պայոկ էինք ստանում, ամեն օր սպասում էինք առաջնագիծ գնալուն, էստեղ կարծես թիրախ լինեինք, ոչ թե զինվոր։

Գիշերը մեկի կողմերն ասացին․ հավաքվե՛ք գնում ենք մի կես ժամից։ Տղերքն արդեն հազար անգամ լսել էին էս տողերն ու էլ չէին հավատում, այդ պատճառով այս անգամ չհավաքվեցին, տեսնելով, որ ես հավաքվում եմ զարմացան․ - Չէ, էս անգամ չեն խաբում տղերք, զգում եմ, գնում ենք։ Քիչ անց լսվեցին ավտոբուսների շարժիչների ձայները։ Լեռնագնացների նման բեռնված լցվեցինք ավտոբուսը, լարվածություն կարծես չկար, բոլորը ոնց որ ուրախ էին, գլադիոտորների պես պատրաստ մահվան, անցնելու էինք բոլորի կողմից արդեն մտքում վերապրած ճանապարհով՝ անօդաչուն անձայն (հետո, իհարկե, իմացանք, որ անօդաչուն անձայն չի, անձայն միայն հետախույզ անօդաչուներն են, մնացածը լավ էլ աղմուկ են անում) գալիս ընկնում է ավտոբուսի վրա։ Լարվեցինք, երբ մեքենայի շարժիչը կանգնեց ու լույսերն անջատված մթության մեջ ոչինչ չէր երևում։

- Անօդաչու է՞։
- Չէ հա, ճանապարհը չգիտի։
- Էս մթին երևի ճամփեն խառնել է։
Նորից շարժիչի ձայնը լսվեց, քիչ հետո հասանք մեր դիրքեր։ Չգիտեինք ուր ենք ընկել, ի՞նչ ենք անելու, լսեցինք Կամբատի ձայնը, - Տղերք եկե՜ք, առաջին ջո՜կ, երկրորդ ջո՜կ, ու՞ր եք, եկեք արաաա՛գ։

Երբ զորամասում ես կամ դիրքում սկսում ես մտքում հնարավոր տարբերակներ գծել, կռվի ժամանակ ի՞նչ կլինի, ով ոնց իրեն կպահի, երբեմն սցենարներ ես գծում, ա՛յ էս տղան իրեն շատ վստահ է պահում, արդյոք կռվի ժամանակ նույն ձևով կպահի իրեն։

Հանդիպում ես նիհար, հայացքը վախվորած աջ ու ձախ տանող մոտ քսան տարեկան տղայի, մտածում, որ կռվի ժամանակ իրեն կհավաքի և կարթնանա ներքին կրակը, առյուծի պես կկռվի։ Դիրքերում արդեն ուրիշ սցենարներ ես գծում, ֆիլմի սցենարիստի նման մտքիդ մեջ հերոսական կերպարներ են, քեզ տարբեր իրավիճակներում ես պատկերացնում, բայց սցենարը, որն իրականացավ, իմ գծած, մտքում գրած սցենարներից ոչ մեկին նման չէր։

Հ․Գ․ Չեք հավատա, բայց նկարում ես եմ, տղերքն ասում են մումիայի եմ նման, ահավոր քամի էր գիշերը, փոշուց ու քամուց պաշտպանվում էինք, իրենք էլ էս նկարներից ունեն»։