«Ո՞ւմ է պետք այս ամենը, այսքա՛ն արյունը …». Ավետիք Իսահակյան (ֆոտո)
Գիտություն և Մշակույթ
Երևանի հայկական մանկավարժական ինստիտուտի բանասիրական ֆակուլտետի այն ժամանակվա դեկան Արշալույս Բաբայանի նախնական համաձայնությունից հետո` հանձնարարվեց ինձ գնալ Ավետիք Իսահակյանի մոտ' տուն, և պայմանավորվել, թե որոշակի ե՞րբ կարող է հանդիպել ինստիտուտի ուսանողությանը: Այդ տարիներին Իսահակյանը բնակվում էր Ղուկասյան և Պուշկին փողոցների հատման անկյունի շենքում:
Գնում եմ. դուռը բացում է Իսահակյանը. ճնաչում եմ նկարներից: Հրավիրում է ներս. Մտնում եմ ընդունարան: Գեղջկական ամոթխածությամբ հուզված արտասանում եմ ասելիքս. պյմանավորվում ենք:
Երկու, թե երեք օրից գնում եմ Իսահակյանին ուղեկցելու ինստիտուտ: 1942 թիվն է, լուսաքողարկում է. օրը մթնելու վրա է, կիսամութ է, հասնում ենք հրապարակ: Հրապարակով զինվորական քայլերգի տակ քայլում են զորախմբեր: Ձեռքերը իրար վրա` ձեռնափայտին, ծնոտը` ձեռքին հենած Իսահակյանը մեխվում է տեղում, ապա լսում եմ, ասես, անէության մեջ ցածրաձայն արտաբերվող նրա բառերը. - Ո՞ւ է պետք այս ամենը, այսքա՛ն արյունը …
Սարսուռ է անցնում իմ վախվորած ամբողջ մարմնով …
Հանդիպումն ինստիտուտում անցնում է ջերմ, Իսահակյանը ուսանողներիս ցանկանում է խաղաղություն և նորից խաղաղություն, երջանիկ ջահելություն` խաղաղությամբ:
Ալմաստ Զաքարյան «Գրականության և պատմության ընթացքները»
Նյութը` Ք. Ա-ի
ՈՒՂԻՂ ԵԹԵՐ
Ամենադիտված 
Ինչպիսի տեսք ունի բլոգեր Նինա Տիտանյանը՝ 30 կգ նիհարելուց հետո (լուսանկարներ)
