Իրենք ամեն ինչ արել են, հերթը մերն է ու դա կարող է լինել միայն պատասխանատվության, գիտակցման ու վրեժ լուծելու մղումով․ Սոֆյա Հովսեփյան

Զինվորը չզոհվեց, որ մենք լավ ապրենք , այլ զինվորը պայքարեց և նահատակվեց հայրենիք ունենալու համար, որտեղ մենք լավ ենք ապրելու։ Նա կարողացավ մեզ ապահովագրել իր կյանքով ու դա պիտի դառնա մեզ համար պատասխանատվություն, ու ոչ թե պետք է նստենք ու ասենք «նա զոհվել է, որ մենք լավ ապրենք», այլ նա նահատակվեց՝ ինձ հայրենիք փոխանցելով, որը պարտավոր եմ պահել և ապրել։

Այդ մասին ֆեյսբուքի իր էջում գրել է ԱԺ նախկին պատգամավոր Սոֆյա Հովսեփյանը։

«Երկար ժամանակ է, ինչ ուզում եմ անդրադառնալ այս հարցին, բայց սպասում էի ...

Հիմա հարց կառաջանա, թե ինչի՞ն էի սպասում։

Ասեմ` սպասում էի մտածողության փոփոխության։

Երբևէ նկատել ե՞ք, թե որքա՜ն հաճախ է հնչում այն արտահայտությունը, որ " զինվորը զոհվեց, որ մենք ապրենք " , " Նա կյանքը տվեց, որ մենք կյանքը վայելենք" , " նա գիտակցված գնաց` հանուն իր երկրի , հայրենիքի" և այսպես շարունակ , տարբեր ձևակերպումներով, բայց միտքը այն է , որ մենք պետք է ապրենք ։

Իսկ երբևէ նկատել ե՞ք խոսքեր " Մեր տղաները վերևից մեզ պաշտպանում են" , " Մեր տղաները երկնային արքայության մեջ են և չեն լքում իրենց հայրենիքը" ," Եռաբլորը ինձ ստիպում է ապրել" , " եռաբլուրից տղաները մեզ են հսկում" և այսպես շարունակ ...

Նկատել ե՞ք...

Խոստովանեմ, որ ես հաճախ եմ հանդիպում այսպիսի մտքերի ու ինձ համար ահավոր անհանգստություն է այդ բառերը ։

Ինչո՞ւ։ Ասե'մ։

Որքա՞ն, ինչո՞ւ միշտ իրենք և ոչ մենք , իսկ մեր անելի՞քը, իսկ մենք իրենց համար որևէ բան ունենք անելու՞։

Զինվորը չզոհվեց, որ մենք լավ ապրնք , այլ զինվորը պայքարեց և նահատակվեց հայրենիք ունենալու համար, որտեղ մենք լավ ենք ապրելու։ Նա կարողացավ մեզ ապահովագրել իր կյանքով ու դա պիտի դառնա մեզ համար պատասխանատվություն, որ ոչ թե պետք է նստնք ու ասնք " նա զոհվել է, որ մենք լավ ապրնք " , այլ նա նահատակվեց ինձ հայրենիք փոխանցելով, որը պարտավոր եմ պահել և ապրել։

Բայց չէ՜ , իրենցից հետո էլ մեր հույսն իրենք են .

Եռաբլուրից պետք է հսկեն մեզ, երկնքից պետք է հսկեն մեզ , մեզ մենակ չպետք է թողնեն ։

Ո՛չ, սիրելիներս, հերթը մերն է , այդ մենք պետք է պահենք իրենց կյանքը` հայրենիքը և իրենց հանգրվան ԵՌԱԲԼՈՒՐԸ և ոչ թե կրկին ապավինենք իրենցից մեր փրկությունը ։

Իրենք ամեն ինչ արել են, հերթը մերն է ու դա կարող է լինել միայն պատասխանատվության, գիտակցման ու Վրեժ լուծելու մղումով ։

Ի՞նչ եք կարծում մեր կյանքն ավելի թանգ է քան իրենցը, իրենց կյանքը հայրենիքն է, նույն նժարին դրե'ք...

Չէ, պարզապես մենք մեր կյանքի արժեքը ճիշտ չենք սահմանել ու շատերի մոտ այն ուղիղ համեմատական է ` դե մեկ անգամ ենք ապրում, լա՜վ ապրենք... Հիմա ապրում ե՞ք, լավ ե՞ք ապրում ...

Հա՜ ,գիտեմ , տղեքը եռաբլուրից ու սահմանից պաշտպանում են , ապրե'ք...»,- գրել է Հովսեփյանը։