«Նկարների մեջ կյանք կա, նկատելի են հուզականությունը, մաքրությունն ու մանկականությունը»․ «Փաստ»
Հայկական Մամուլ«Փաստ» օրաթերթը գրում է.
Հոկտեմբերի 25-ին Նկարիչների միությունում տեղի ունեցավ Մարիա Մխիթարյանի՝ Մարիա Արամիի «Վերջ պատերազմներին» խորագրով անհատական ցուցահանդեսը: Մարիայի մայրիկը մեծ պատիվ է համարում այն փաստը, որ դստեր 7-ամյակը դեռ չլրացած՝ նրա նկարները ցուցադրվեցին Նկարիչների միությունում:
«Շնորհակալություն ենք հայտնում Միության նախագահ Սուրեն Սաֆարյանին, որ թույլ տվեց Մարիային անհատական ցուցահանդես ունենալ Միությունում: Սա մեկ-երկու տարի առաջ ուղղակի անհասանելի երազանք էր մեզ համար, այդ ուղղությամբ անգամ չէինք էլ կարող մտածել: Սա թվով երրորդ ցուցահանդեսն է, առաջինը տեղի է ունեցել իր ծննդավայրում՝ Եղեգնաձորի գեղարվեստի դպրոցում, երբ հինգ տարեկան էր, երկրորդը՝ սահմանամերձ Ջերմուկում՝ Գնդեվազում կայացած Ծիրանի փառատոնի շրջանակներում: Փառատոնը 6500-7000 հոգու հյուրընկալեց այդ օրը: Այդ ցուցահանդեսը լրիվ այլ տեսակի մեջ էր: Երրորդն էլ՝ արդեն Երևանում»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Աշխենը:
Մարիայի մասին «Փաստը» պատմելու առիթ ունեցել էր դեռևս նախորդ տարի ապրիլին: Այդ ժամանակ նա դեռ պատրաստվում էր իր առաջին անհատական ցուցահանդեսին: Երևանյան ցուցահանդեսի արձագանքներն անգամ հարյուրապատիկով գերազանցել են ծնողների սպասելիքները: «Չէինք սպասում նման արձագանքի, չէինք ակնկալում, որ ցուցահանդեսի ժամանակ կհյուրընկալենք մարդկանց, որոնք մեր ժամանակակից արվեստի ակնառու դեմքերն են: Դա մեզ համար մեծ պատիվ էր: Ունեցանք նաև անակնկալ հյուրեր, ովքեր լսել էին, որ միությունում Մարիայի ցուցահանդեսն է, և որոշել էին այցելել: Մեզ համար հաճելի անակնկալ էր մաեստրո Տիգրան Մանսուրյանի այցը:Մարիան երկու անգամ հանդիպել է նրան, նվիրել իր գործերից: Չէինք կարողացել իր հետ կապ հաստատել և ձայնային հաղորդագրությամբ էինք ուղարկել հրավերը:
Ներկա էր «Հայ խոհարարական ավանդույթների զարգացման և պահպանման» ՀԿ նախագահ Սեդրակ Մամուլ յանը: Նա պատրաստվում է գիրք հրատարակել Վայոց ձորի ճաշատեսակների մասին, նշեց, որ Մարիայի նկարներում տեսնում է վայոցձորյան համն ու հոտը: Նկարիչ Հրանտ Թադևոսյանն ասաց, որ Մարիան «աննորմալ կատաղած երևույթ է»: Մինաս Ավետիսյանի որդին՝ նկարիչ Նարեկ Ավետիսյանը, հավելեց, որ Մարիայի տեսակը ևս մեկ անգամ փաստում է այն գաղափարը, որ նկարիչ չեն դառնում, նկարիչ ծնվում են: Նկարիչ Մարտիրոս Բադալ յանը քայլելով անցավ Մարիայի «Սեր» նկարի կողքով, հարցրեց՝ Գուստավ Կլիմտի՞ց է ոգեշնչվել, դրական պատասխան ստանալով՝ նշեց՝ սա Կլիմտի նկարից լավն է, նկարի ջերմությունը զգացի: Նկարիչներն էին վկայում, որ Մարիայի նկարների մեջ կյանք կա, հուզականությունը, մաքրությունն ու մանկականությունը նկատելի են: Մեզ համար հաճելի անակնկալ էր պատանեկության ստեղծագործական կենտրոնի «Նկարչություն» խմբակի սաների և նրանց խմբավար Մելինեի ներկայությունը: Նրանք եկել էին մազերին նույնպիսի գունավոր թելիկներով, ինչպիսիք նաև Մարիան ունի»,-նշում է մեր զրուցակիցը:
Հավելում է՝ այս ցուցահանդեսի հաջողությունը, դրական արձագանքները իրենց համար ազդակ են, որ ճիշտ ուղով են ընթանում: Մարիան մոտ 700 նկար ունի: «Նա սկզբում ամենուր էր նկարում: Մեր ուղին՝ Մարիայի նկարել սկսելուց մինչև ցուցահանդեսներ, բավականին դժվար է եղել: Ամուր նյարդեր են պետք, ֆինանսներ նյութեր ձեռք բերելու համար, իհարկե, նաև ժամանակ: Հիմա նկարելը կարծես Մարիայի պահանջմունքներից մեկը լինի, երբ իրեն ասում ենք՝ նկարո՞ւմ ես, ասում է՝ ես խաղում եմ: Ցանկություն հայտնեցինք, որ գեղարվեստի դպրոցում սովորի, բայց վարպետը՝ Կամսարը, ասաց, որ դրա անհրաժեշտությունը չկա, խորհուրդ տվեց՝ թող ինքնուրույն նկարի:
Երբ Մարիան սկսեց նկարել, մարդիկ երկու խմբի էին բաժանվում: Մի մասն ասում էր, որ նկարների հեղինակը նա չէ, մյուս մասը հակառակն էր պնդում: Մինչդեռ նկարիչները փաստում էին, որ նկարների հեղինակը երեխա է, քանի որ, օրինակ՝ դիմանկարում փորձառու նկարիչն աչքն ու քթի կառուցվածքն այլ կերպ կպատկերեր և այլն: Երբ երևանյան ցուցահանդեսից վերադարձանք Եղեգնաձոր, բոլորը շնորհավորում էին Մարիային, շատերն ափսոսում, որ չկարողացան ներկա գտնվել: Երեկոյան հայրիկին ասաց, որ ուզում է անհատական ցուցահանդես նաև Եղեգնաձորում ունենալ, որովհետև «իմ ընկերները, մեր ծանոթները չեն կարողացել Երևան գալ»: Ցանկություն ունենք թվով արդեն չորրորդ ցուցահանդեսը կազմակերպել, որ մեր վայոցձորյան հանրույթը ևս կարողանա ներկա գտնվել դրան»,-եզրափակում է Մարիայի մայրիկը՝ զրույցի վերջում խնդրելով բոլոր ծնողներին, որ երբեք չկոտրեն իրենց բալիկների երազանքները և այն շնորհը, որ Աստված է տվել:
ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ