Գիտնականներն ապացուցել են կապը դեպրեսիայի և ինքնախարազանման միջև

Նեյոկենսաբանները հաստատել են Զիգմունդ Ֆրոյդի հայտնի դրույթն այն մասին, որ դեպրեսիան տխրությունից (վշտից) տարբերվում է ինքնախարազանման գործոնի առկայությամբ։ Գիտական ուսումնասիրությունը տպագրվել է Archives of General Psychiatry պարբերականում, որի համառոտ բովանդակությունը ներկայացվում է Մանչեսթերի համալսարանի մամուլի հաղորդագրությունում։

Ֆրոյդի դասական դիտարկումը կայանում էր նրանում, որ դեպրեսիայի ժամանակ մարդը հակված է ինքնախարազանման։ Նոր հետազոտության մեջ ուսումնասիրությունների օբյեկտ է հանդիսացել մարդկանց երկու խումբ, առաջինը՝ բաղկացած որոշ ժամանակ առաջ քրոնիկական դեպրեսիայի բուժման կուրս անցած կամավորներից, երկրորդը՝ մարդկանցից, որոնք դեպրեսիայով երբեք չեն տառապել։

Փորձի մասնակիցներին խնդրվել է վատ վարվել մոտիկ մարդկանց և ընկերների հանդեպ, իսկ ապա՝ հոգեբաններին պատմել սեփական զգացողությունների մասին։ Դրան զուգահեռ մագնիսա-ռեզոնանսային տոմոգրաֆիայի միջոցով դիտվել է կամավորների ուղեղի ակտիվությունը, ինչի վերլուծությունը թույլ է տվել փաստել, որ դեպրեսիայի հակվածություն ունեցողների շրջանում ուղեղի այն հատվածները, որոնք պատասխանատու են վարքի վերլուծության և մեղի զգացողության համար, կապված են ավելի թույլ, քան առողջների մոտ։

Գիտնականների խոսքով՝ այս էֆեկտը կարելի է բացատրել հետևյալ կերպ. երբ դեպրեսիայի հակված մարդը ինչ-որ արարք է կատարում, նա հաճախ հայտվում է մի վիճակում, որում իրեն դժվար է տարբաժանել սեփական վարքի հետևանքները դրա վրա ազդեցություն չունեցող գործոններից։ Որպես հետևանք՝ նա իրա վրա է «վերցնում» ողջ պատասխանատվությունը։ Հետազոտողները նշում են նաև, որ երբ կամավորները խոսում են սեփական անհաջողությունների գործում այլոց մեղքից, նման բաժանում ուղեղի կենտրոնների միջև չի նկատվում։

Մասնագետները հուսով են, որ նոր արդյունքները կօգնեն դեպրեսիայի բուժման ուղղությամբ առաջընթացին։ Հետագայում, հնարավոր է՝ հաջողվի այս մեթոդով ախտորոշել դեպրեսիայի նկատմամբ հակվածությունը։