Ֆիզիկոսները պարզել են անձրևի ժամանակ մոծակի թռիչքի գաղտնիքը

Ֆիզիկոսները ճշգրտել են թռչող մոծակի և ջրի կաթիլի բախման դինամիկան։ Մասնավորապես, նրանց հաջողվել է պարզել, թե ինչպես են կարողանում մոծակները թռչել անձրևի ներքո։ Հետազոտությունը տպագրվել է Proceedings of the National Academy of Sciences պարբերականում, որի համառոտ բովանդակությունը ներկայացում է Nature News-ը։

Նոր հետազոտությունների շրջանակներում գիտնականները փորձել են հասկանալ մոծակի և կաթիլի փոխազդեցության սկզբունքները։ Աշխատանքի համար կիրառվել է բարձրհաճախային տեսախցիկ, որը նկարահանել է մոծակի թռիչքը արհեստական անձրև առաջացնող խցում։

Մոծակի չափսերը 3 միլիմետր են, քաշը՝ 2 միլիգրամ։ Ջրի կաթիլի տրամագիծն է 2-3 միլիմետր 100 միլիգրամ զանգվածի դեպքում։ Կաթիլի արագության ուղղահայաց բաղադրիչի արժեքը հասնում է 9 մ/վ-ի։ Ջրի կաթիլը հարվածում է մոծակին միջիմում 20 վայրկանը մեկ։

Գիտնականներին հաջողվել է պարզել, որ եթե կաթիլը հարվածում է մոծակի թաթերին, մոծակը կողքի է շրջվում՝ գործնականում չփոխելով շարժման ուղղությունը։ Ընդ որում, եթե կաթիլը հարվածում է մոծակի իրանին, մոծակը կարճ ժամանակով կաթիլի հետ միասին շարժվում է ներքև մոտ 60 մմ, ինչից հետո ազատվում է իր «բեռից»։

Հետազոտության հեղինակներն ասում են, որ կաթիլի էներգիան բավարար է հարվածի դեպքում մոծակին սատկացնելու համար, եթե այն նստած լինի որևէ պինդ մակերևույթի, սակայն օդում նման բախման հետևանքները գրեթե զրոյական են։ Սա հետևանք է նրա, որ կաթիլի հետ համատեղ շարժումը նվազագույնի է հասցնում առաջինի շարժման (կինետիկ) էներգիայի փոխանցումը վերջինիս, քանի որ կաթիլի արագությունը գրեթե չի փոխվում

Այսպիսով, սա առաջին հետազոտությունն է անձրևի ներքո միջատների թռիչքի բիոմեպանիկական հարցերի պարզաբանման ուղղությամբ։ Գիտնականները հույս ունեն, որ այն սկիզբ կլինի այնպիսի հետազոտությունների համար, որոնք վերջնանպատակն է փոքր թռչող սարքերի մշակումը։