Իրանի նախագահի մահը չէր կարող պատահական լինել «Հրապարակ»
Հրապարակումներ44-օրյա արցախյան պատերազմից մինչ այսօր Իրանի իշխանությունները՝ հանձին նախագահ Ռաիսիի, հստակ հայտարարում էին, որ երբեք թույլ չեն տալու, որ Իրանի, Հայաստանի եւ Ադրբեջանի սահմանին տեղի ունենան տարածքային փոփոխություններ, եւ դա իրենց համար կարմիր գիծ է, որը թույլ չեն տալու: Իրանը, ի տարբերություն Հայաստանի, այն երկիրն է, որի դեմ ե՛ւ Թուրքիան, ե՛ւ Ադրբեջանը ի վիճակի չեն քայլեր ձեռնարկել, ստիպել, որ նա ետ կանգնի իր հայտարարություններից ու իր կարմիր գծերից: Բնական է, որ Իրանի նման պահվածքը լիովին խառնում է Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի խաղաքարտերը՝ հատկապես Ռաիսիի նման նախագահի պայմաններում:
Իսկ այդ երկու եղբայր-պետությունները հստակ ու աննահանջ ծրագիր ունեն` «Սյունիքի միջանցքի» բացման հետ կապված: Այնպիսի ծրագիր, որի ճանապարհին հայտնվող խոչընդոտներն էլ պատրաստ են ամեն գնով հեռացնել եւ հասնել իրեն նպատակին: Եվ որքան էլ իրանական կողմը Ռաիսիի ողբերգական մահը բացատրի ուղղաթիռի վթարով` բացառելով կողմնակի միջամտությունը, ես հակված եմ կարծել, որ սա թուրքական հայտնի ձեռագրով իրականացված ահաբեկչություն է: Թուրքը կա՛մ փողով, շողոքորթությամբ ու շահագրգռելով է հասնում իր ուզածին, կա՛մ` ահեբեկչությամբ եւ նենգորեն: Իսկ Իրանի թշնամիները քիչ չեն՝ ԱՄՆ-ի, Իսրայելի եւ այլ տերությունների հետ համագործակցված կարող էին մշակել Ռաիսիի վերացման ծրագիրը եւ կյանքի կոչել: Իհարկե, դրա իրագործումը կախված կլիներ նաեւ մի շարք այլ հանգամանքներից, որոնք պետք է հաշվի առներ դավադիրների խումբը, եւ կարող էր նաեւ ահաբեկչությունը գլուխ չգար, բայց դե՝ «փորձը փորձանք չէ»:
Ցավոք, իմ կարծիքով, այս անգամ գլուխ եկավ: Իհարկե, նաեւ չկային երաշխիքներ, որ Ռաիսիին վերացնելը հարցի վերջնական լուծում է, եւ հաջորդ եկողները չեն շարունակելու նրա վարած քաղաքականությունը: Սա էլ, ըստ էության, ռիսկային որոշում էր, սակայն այլ ճանապարհ երեւի չէր մնում, քանզի նրանք համոզված էին, որ Ռաիսին` մնալու դեպքում, հաստատ իրենց ծրագրերի խոչընդոտը լինելու է: Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի շահագրգռությանը միանում էր նաեւ մյուս երկրների վերաբերմունքը, որոնք երազում էին Իրանին չափազանց թուլացած տեսնել: Մեկն Իսրայելն է, որը չէր կարողանում կուլ տալ օրեր առաջ Իրանի կողմից Իսրայելի վրա ռազմական հարձակման փաստը։
Ինչեւէ, այդ «խմբակի» շահերը համընկան, նրանց բախտն բերեց, թե հետախուզությունն ու հատուկ ծառայությունները լավ աշխատեցին, գուցե նախախնամությունն էլ դեր կատարեց, որ Ռաիսին ու նրա թիմակիցները նստեցին հենց այդ տրանսպորտային միջոցը, եւ թռիչքն էլ իրականացվեց ոչ թե նախագահական ինքնաթիռով, այլ 30 եւ ավելի տարիք ունեցող ամերիկյան ուղղաթիռով, որի պահեստամասերը՝ ԱՄՆ-ի հետ ունեցած փոխհարաբերություններից ելնելով, Իրանը երկար ժամանակ չէր ստանում, եւ կատարվեց այն, ինչ կատարվեց: Երեք ուղղաթիռներից մեկով նախագահը բարենպաստ թիչք կատարեց Ադրբեջան: Թե Ռաիսիի ինչին էր պետք մասնակցել Ադրբեջանի ամբարտակի բացմանը, լիովին անհասկանալի է, երբ ոչ վաղ անցյալում Իրանում Ադրբեջանի դեսպանատանը տեղի ունեցած հարձակման արդյունքում սպանվել էին դեսպանատան անվտանգության պետը եւ մեկ այլ աշխատակից, որից հետո Ադրբեջանից խոստացել էին, որ դա հենց այնպես չի անցնի` իրենք անպայման Իրանին պատժելու են դրա համար։
Բազում հարցեր են առաջանում.
ա) ինչո՞ւ իմաստուն Ռաիսին որոշեց հենց ուղղաթիռներով իրականացնել թռիչքը, այլ ոչ թե ավելի ապահով նախագահական ինքնաթիռով
բ) ինչպե՞ս եղավ, որ նախագահական ուղղաթիռը վթարվեց ոչ թե Իրան-Ադրբեջան թռիչքի, այլ Իրանում թռիչքի ժամանակ, այն դեպքում, երբ երեք ուղղաթիռներն էլ թռչում էին նույն եղանակային պայմանների առկայությամբ
գ) ինչո՞ւ երեք ուղղաթիռներից հենց այն մեկը վթարվեց, որը տեղափոխում էր նախագահին եւ այլն:
Սրանք հարցեր են, որոնք պատասխաններ են պահանջում: Պետք է սպասել սեւ արկղի վերծանմանը, արդյունքները համադրել այլ տեղեկությունների ու վերլուծությունների հետ` հասկանալու, թե ինչ է կատարվել: Կարծում եմ՝ իրանցիք հպարտ ու իրենց հարգող ժողովուրդ են եւ ամեն ջանք կներդնեն՝ բացահայտելու ուղղաթիռի վթարի բոլոր հանգամանքները:
Տա Աստված, որ ես իմ կասկածների մեջ սխալված լինեմ, եւ արհեստական միջամտություններ չհայտնաբերվեն։
Անանիա ՄԱՂԱՔՅԱՆ